Afrika
Azië
Europa
Noord Amerika
Oceanië
Latijns Amerika
 
Bamako 15- 18 feb 2009
 
Bamako 15- 18 feb 2009
 
De balans
 
Bijzonder transportAan het begin van elke reis moet ik even de uitgaven- balans zoeken. In het begin geef ik nog iets te veel uit en dan ga ik steeds meer en meer op de uitgaven letten, totdat ik doorsla. Dat punt had ik nu bereikt, met de busrit naar de grens met Mali.
 
Ik koos voor een bushtaxi, die traag gaan en waarvan je nooit weet wanneer ze vertrekken, maar deze was wel 2 euro goedkoper dan een sept- place, die op het punt stond te vertrekken en veel sneller is.
Ik besefte me na vertrek pas hoe stom, want ik zou sowieso al laat bij de grens aankomen, nu riskeerde ik dat deze dicht zou zijn. En wat als ik Mali niet binnen zou mogen?
 
Ik was namelijk wat gespannen over de grensovergang, omdat ik geen visum had (want dat werd me bij de ambassade in Banjul verteld). Maar een Belg die ik net voor de grens tegenkwam woont in Mali en was overtuigd dat ik er wel een nodig had!
Maar gelukkig geen probleem, een stempel en doorlopen... Fjoew!
 
 
 
En elk nadeel...
 
Nog meer bijzonder transport...heb zijn voordeel, net over de grens stond de nachtbus naar Bamako te wachten. Deze zou 2 uur later vertrekken, dus hoefde ik niet te overnachten in Kayes... Wat een mazzel, zou je denken, maar...
 
...elk voordeel heb weer zijn nadeel... De bus stopte toch in Kayes, want ze hadden niet genoeg passagiers. En daar hebben we van 23.00u tot 8.00u staan wachten!
Maar bijna alle mensen waren onder de sterren (en bij de muggen) gaan liggen, dus ik had de hele achterbank van de bus tot mijn beschikking. Heb ik toch nog redelijk wat gepit.
 
En toen we uiteindelijk toch vertrokken ging dat niet erg snel. Overal werden we gestopt door politie en leger (die continu identiteitskaarten willen zien) en vlak voor Bamako nog de douane, die alle koffers ging controleren. En een keer stonden we een uur te wachten, omdat de chauffeur bonje had met de politie en bij elke stilstand was de bus een oven. Water!
 
Bamako
 
Wat een prachtige, stinkende, chaotische en gezellige stad. Ik voelde me al thuis toen ik de ratten in de open riolen zag kruipen. Mijn eerste keuze om te slapen was de Mission Catholique. Deze was vol en een mannetje op straat wist wel een alternatief. De meubelhandelaarHij bracht me naar een prive- huis, waar ik een eigen kamer kreeg, bij een leuke en vriendelijke eigenaar.
 
Meteen vond ik ook nog een prachtig lokaal restaurantje, dus ik kon met een gerust hart gaan slapen, na 3 dagen reizen. Ik was er aan toe...
De volgende dag was het eerste werk mijn visum voor Burkina Faso regelen, en dat was een makkie, al kostte het wel 50 euro.
In het lokale restaurantje raakte ik aan de praat met Paula en Mauro, een Italiaans stelletje, die al vaak in Mali hadden gereist. Ze hadden goede tips voor me, vooral voor een gids in Bandiagara, maar dat pas voor later in Mali...
 
In Bamako heb ik, naast een bezoek een de grote moskee, vooral de markten afgestruind. Die zijn erg interessant en dan vooral de fetish stalletjes, met gedroogde (en stinkende!) huiden, hoofden van apen, wolven, katten en nog veel meer beesten. Erg bizar, maar juist daarom bijzonder interessant.
Ik had nog wat meer dingen te bezichtigen, maar ik wilde nu verder, effe uit de stad, en ik zou toch in Bamako weer terugkomen.
 
 
En:
 
Bizar- De verkopers van de straatstalletjes maken van niets, een heerlijk maaltje, wat dacht je van Couscous met gebakken banaan en pittige saus?
- Veel mensen willen graag aan je verdienen, je bent hier vaak een wandelende portemonnee. Een man riep: Hello, I am mister Good Price. Waarop ik antwoordde met Hello, I am mister don't care. En daar kon hij erg om lachen.
 
En toen weer verder, met de volgepakte Sotrama (soort minibus) naar het busstation.