Een Peugeot stond al te wachten om te vertrekken, alleen wachtten we nog op de 10 tot 15 man om erin te proppen. Na ongeveer een uurtje vertrokken we en na een overstap in Sevaré, en de gebruikelijke pech onderweg (dit keer motorpech ipv een lekke band) kwamen we aan in Bandiagara.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Bandiagara is een van de vele stadjes rond de Afgrond van Bandiagara, een klif van ongeveer 150 kilometer lengte die boven de Sahel hangt. Iets wat ik volgens vele reizigers absoluut moest zien. In Bandiagara kun je gidsen regelen om met je mee naar dit natuurfenomeen te gaan kijken.

 

In Djenné had ik al geprobeerd om een gids te regelen, maar die vond ik te duur. En bij aankomst werd ik meteen al aangeklampt en dan blijkt maar weer hoeveel mensen afgezet worden en meteen op elk aanbod ingaan, want ze zetten meteen hoog in: 100.000 Cfa (150 euro) voor een tocht van 2 nachten. Ik lachtte hem een beetje in zijn gezicht uit en uiteindelijk kwamen we op 40.000, nog iets te veel, maar er liepen verder geen gidsen meer rond plus ik kon meteen vertrekken.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De Dogon is een volk wat vooral rond de afgrond woont, en waar oude gebruiken en tradities nog erg belangrijk zijn. Luxe is er niet, je slaapt in kleine dorpjes onder de sterren, en het eten is simpel.

In de afgrond zijn ook van allerlei hutten en huisjes gebouwd en soms op onmogelijke plekken, prachtig om te zien... Ook werden hier vroeger de doden op grote hoogtes begraven, en ook de Hogon (de geestelijke van het dorp) woont vaak daar...

 

En de Iminana, een ritueel masker, wordt op hoogte in de grotten begraven. Als iemand dood gaat, zijn Animisten bang dat de geest naar een andere persoon overgaat. Hiervoor wordt na de dood een ritueel gehouden om de geest in het masker te vangen en dit wordt dan opgeborgen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ibrahim was mijn gids. Een echte Dogon, naar eigen zeggen, en naarmate de trip vorderde begon hij steeds slechter Engels te praten. Op een bepaald moment verstond ik hem bijna niet meer...
De eerste dag achterop de motor door het losse zand en slechte wegen naar de rand van de afgrond. Hier hebben we een lokale markt bezocht en heb ik een slaapmuts gekocht, in Indigo kleuren. De streek is beroemd om de Indigo kleding, de kleurstof die gewonnen wordt uit een plant.
 

Het is echt een tocht die je niet wil missen, vooral omdat het een bijzondere bevolking is, die nog leeft zoals het eeuwen geleden leefde...