Afrika
Azië
Europa
Noord Amerika
Oceanië
Latijns Amerika
 
Wagadoegoe 23- 25 mrt 2009
 
Wagadoegoe 23- 25 mrt 2009
 
Makkie!
 
De man en zijn haan...Ik was in Dapaong goed geadviseerd; ik kwam nog in het halfdonker 's-ochtends aan, en de taxi was al bijna vol, dus we vertrokken meteen.
In het grensplaatsje met Burkina Faso nam ik een motor die me de 2 imigratiediensten langs voerde en de bus aan de Burkina- kant stond al op me te wachten.
Deze vertrok meteen, rechtstreeks naar Wagadoegoe (het blijft een heerlijke naam om vaak uit te spreken...), dus ik had 350 kilometer en een grenspost afgelegd in 7 uur. En dat is snel!
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Weeskinderen
 
Heel veel straatkinderenIk nam weer een bed bij Fondation Charles Dufour, waarvan de opbrengsten naar een weeshuis gaan en de wezen in het hostel werken. Ze herkenden me nog, en er logeerden weer een aantal gezellige andere reizigers; een Deense, 2 Amerikanen, een Indier en 2 Fransvrouwen, erg leuk.
 
De stad had ik al gezien, maar van de luxe supermarkt en lekkere Shawarma en hamburgers kon ik weer heerlijk genieten.
Ik had ook wat zaken uit te zoeken, zo had ik bijvoorbeeld nog steeds maar 3,5 verstandskies in mijn mond...
 
De verstandskies
 
In Lomé was mijn verstandskies afgebroken, en de tandarts had gezegd dat 4 weken op zich niet zo veel kwaad kunnen, als ik er geen last van zou hebben...
Maar er bleven maar stukken uit komen, en het gat werd dieper... Voordat ik in Nederland ben, heb ik op deze manier niets meer over! ...
 
Mijn ticket naar voren zetten was volgens Royal Air Maroc onmogelijk, omdat ik het goedkoopste ticket had. Moeilijk, moeilijk, maar wat ik vervolgens deed, had ik meteen moeten doen:
De visadelaar op jachtIk stuurde een mailtje naar Thomas Cook, waar ik mijn ticket had geboekt, en Irma van Hedel heeft een bosje bloemen verdiend als ik thuis kom, ze heeft alles binnen 2 dagen geregeld...!!!
 
Ik zou 1 april naar huis kunnen vliegen tegen een kleine bijbetaling. Ik ben blij dat dat gelukt was, zeker toen bleek dat het volgens de tandarts een werkje voor de kaakchirurg zou worden...
 
Vroeg in de ochtend ging de bus weer, met tijdens de laatste avond natuurlijk een afscheidsbiertje met de overige zwervers...
In Burkina had ik dus helaas geen tijd meer, ik ging zo snel mogelijk richting het westen, want ik wilde graag nog even terug naar Berending in Gambia...