Afrika
Azië
Europa
Noord Amerika
Oceanië
Latijns Amerika
 
Poon Hill 12- 16 feb 14
 
Poon Hill 12- 16 feb 14

We hadden in Tansen twee Nederlanders gesproken die een trek hadden gedaan waar ze erg tevreden over
waren. Het is een wandeling met een totale klim van 1300 meter boven zeeniveau
tot 3200 meter naar Poon Hill. Je kunt het zonder gids en dragers doen. Dat
scheelt in de kosten en je hoeft niet slaafs achter een groep aan te hobbelen.


 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
We moesten nog wel de vergunningen regelen en die kosten 35 euro per persoon. Ze
zien hier duidelijk dollartekens, want daar kun je twee weken een hotelkamer
voor krijgen…
 
 
 
 
 
 
 
 
 
We kozen ervoor om al een buskaartje te kopen bij een agent in de
stad en stonden de tweede ochtend al vroeg op, we moesten daar om zeven uur
zijn. Om half negen werd ons medegedeeld dat er geen bus zou komen. We vroegen
nog wie ons dan naar Nayapul zou brengen – waar onze trekking zou beginnen –
maar het antwoord was; zoek het zelf maar uit. Charlotte kon me overtuigen om
niet meteen terug naar de agent te gaan om verhaal te gaan halen en we namen
een taxi. Een leuk ventje bracht ons en we konden het gedoe snel achter ons
laten, al vanaf het begin was het een fantastische tocht.
 
 

We kwamen steeds een paar dezelfde mensen tegen, waaronder de Poolse Anna – of Anja of Ananas, we
mochten kiezen… De tocht leidde ons langs rivieren, door kleine dorpjes (geen
wegen, dus erg geïsoleerd), diepe valleien en prachtige natuur naar Poon Hill,
een briljant uitkijkpunt over een deel van de Himalaya’s, hopelijk zeggen de
foto’s genoeg. De tocht duurde 5 dagen en toen waren we wel op! Spierpijn en
een paar dagen kou hadden er best ingehakt. De laatste twee dagen hadden we ook
vooral regen, hagel en (natte) sneeuw gehad, en eenmaal waren we flink
doorweekt.
Maar de voldoening was groter dan de ontberingen en na 4 nachten en 5 dagen kwamen we weer
zeer voldaan aan in Pokhara.
Voor degenen met een gezond gevoel voor leedvermaak; kijk naar een Charlotte met Spierpijn!!!