Afrika
Azië
Europa
Noord Amerika
Oceanië
Latijns Amerika
 
Chinese muur 29- 30 aug 2004
 

China: 29 - 30 augustus

.

De chinese Muur

We hadden van de Engelsen in Moskou begrepen dat de tocht van Jinshanling naar Simatai echt de moeite waard zou zijn en dat je daar ook niet zoveel toeristen tegen zou komen.Indrukwekkend! Na 2 - 3 uur rijden waren we dan eindelijk bij Jinshanling, ongeveer 110 km buiten Beijing. We zouden rond 3 uur 's-middags in simatai weer opgepikt worden. Onderweg naar de muur wordt je al aangesproken door mensen die vanalles willen verkopen, waarbij je in China altijd moet afdingen.
Eenmaal op de muur kun je pas echt zien hoe mooi het landschap hier is en we hebben hier dan ook even staan te genieten. Na een paar minuten besloten we te gaan lopen. De trappen zijn wel wat vreemd, veel te hoge treden voor die kleine Chinezen, want zelfs voor ons waren ze vaak net te hoog. Vooral in de torens verkochten ze drinken en we hadden wel water meegenomen maar toch al aardige dorst gekregen.

Even uitpuffen

Hoge traptredes We hadden inmiddels ook gezelschap gekregen van twee dames, voor ieder 1, die zich als onze persoonlijke gids opwierpen. Ze wisten inderdaad wel wat te vertellen over muur en omgeving. De dames zijn veel sneller dan de toeristen, af en toe moet je toch even op adem komen, waardoor de gids je graag wilde helpen. Echter, een hand aannemen van een oude vrouw, dat ging ons te ver... De gids van Leon was erg vriendelijk en ze had veel meer info over de muur dan de gids van Michiel. Vooral over de gevechten die hebben plaatsgevonden, ze deed zelfs na hoe dat ging met pijl en boog en de zwaardgevechten... Erg leuk, allemaal. Het ging zo een tijdje door, dan weer naar beneden, dan weer naar boven, en ondertussen bleven onze 'gidsen' ons volgen. Het was zelfs zo dat wanneer een andere 'gids' ons probeerde aan te spreken deze weg gestuurd werd.

Een stuk van wat we gelopen hebben Na de brug zouden we rechtsaf moeten om zodoende bij een HI-bar (Hosteling International bar) uit te komen, wat het verzamelpunt zou zijn om weer opgepikt te worden.
Voordat we echter rechtsaf konden moesten we toch nog een stukje omhoog en alhoewel dit stukje weer gerestaureerd was, was het toch het zwaarste stuk van de hele wandeling. Eenmaal boven gaf het echter wel een voldaan gevoel: We hadden de Chinese Muur beklommen!!!

Formule 1

Sommige winkeltjes zijn dag en nacht open Eenmaal terug in de hostel was het snel even douchen en dan weer naar the Den. Het was namelijk zondag en we hadden gisteren gezien dat ze de kwalificatie van de Formule 1 daar uitzonden. Leon wilde graag de race (Spa) zien dus moesten we opschieten. We zouden daar dan gelijk weer eten, lekker ouderwets met een bord voor de neus sport kijken.

Het eten was weer, net als gisteren, erg Europees, dus nog steeds geen Chinees eten op. Leon is daarna nog met een hele groep de stad ingegaan om een paar pilsjes te gaan drinken. Een Amerikaanse, een Amerikaan, een Fransman, 3 Francaises, een Duitser en een Hollander... We hebben veel lol gehad en veel (reis)informatie uitgewisseld.

Niks doen

Verser kun je het niet krijgen; slakken, krabben, het leeft allemaal nog We maakten hier voor het eerst kennis met Hutong- wijken, smalle straatjes met kleine huisjes waar erg veel mensen op een klein stukje wonen.

Hutong

Hutong is eigenlijk de Chinese naam voor een smal straatje, of steegje. De meeste hutong zijn ontstaan nadat de Mongolen de stad vernield hadden. Uit het puin zijn de Chinezen weer huisjes gaan bouwen, dicht op elkaar, klein, en enkellaags. Tot op de dag van vandaag hebben deze woningen nog steeds geen rioolaansluiting voor het toilet wat betekent dat er veel openbare wc's zijn in de stad. Maar dit zijn niet echt de wc's waar je graag naar toe gaat om even rustig de krant te lezen... De stank is meestal niet te harden en je kunt ze dan ook al van verre ruiken.

Een blik in een hutong Daarnaast hebben deze huisjes ook geen gas-aansluiting wat betekent dat de mensen wanneer ze willen koken ergens anders mee zullen moeten stoken. De geur van kolen hangt dan ook overal in de hutong, zeker rond etenstijd.
Het leven speelt zich toch voornamelijk op straat af, en overal zijn kleine doorgangetjes (die doodlopen) naar een paar huisjes die weer achter de huisjes in de straat staan.
De meeste hutong zijn echter aan het verdwijnen omdat Beijing zich op aan het maken is voor de Olympische spelen in 2008.