Ahmedabad 28- 29nov

Op reis...

Aangezien ik geen trein kon nemen naar het zuiden (alle treinen hadden een wachttijd van 2 weken door het toeristenseizoen) moest ik met de bus. De bus van Jodhpur gaat echter niet meteen naar Mumbai, in Ahmedabad moet je een nieuw busticket kopen naar Mumbai. Ahmedabad aan de Sabarmati- rivier, was mij aangeraden door John uit Engeland die we in Hong Kong hebben leren kennen, en op zijn aanraden heb ik wat meer tijd genomen, hier, i.p.v. meteen weer door te reizen...
De nachtbus is iets heel anders als de nachttrein, vooral omdat er stoelen zijn i.p.v. bedden en omdat er onderweg veel gestopt moet worden (voor sanitaire stops, bijvoorbeeld). De bus in India is een ervaring op zich en dit moet je echt een keer meegemaakt hebben. Je krijgt dan wel de hele nacht geen slaap en het zit voor geen meter, maar het is prachtig om te zien hoe ze ook het middenpad volladen met mensen, die zo uren aan een stuk gehurkt zitten of staan (voor liggen is geen plek).

Een tijdlang heeft een man op mijn leuning gezeten en een ander hing in mijn voetruimte tegen mijn benen aan. Ik vond het wel grappig en heb er niets van gezegd, mensen zijn hier zo vriendelijk, je kunt bijna niet klagen...
Ook heb ik op deze rit de jutezak- truc uitgeprobeerd (een tip van mijn collega, Mirjam): Door de rugzak in een jutezak te stoppen als deze in het laadruim moet lijkt deze niet zo interessant om te stelen. Bij aankomst was hij er gelukkig nog, ik moest alleen even opletten want er lagen ook nog andere jutezakken (je zou zomaar in het hostel met een zak aardappelen aankomen).

De post

Een van de taken die ik had, was het branden van een cd met mijn fotos en de cd opsturen naar huis. Het is een prachtig ritueel, een pakketje verzenden naar een internationale bestemming vanuit India.

De stad

Het is een stad met weinig toeristen en dat merk je aan de sfeer. Ahmedabad is weer een stad vol met ontzettend vriendelijke mensen. Waarschijnlijk omdat het niet zo toeristisch is als anderen steden die ik tot nu toe heb bezocht. Het geeft weer het gevoel van Amritsar, waar mensen je op straat vriendelijk toelachen, je een hand geven en een gesprek met je aanknopen. En dat alleen maar omdat ze geinteresseerd zijn, er volgt daarna geen verkooppraatje. De stad is in 2001 geraakt door een gigantische aardbeving met een meting van 7.9 op de schaal van Richter, hierbij vielen ongeveer 30.000 doden, en aan veel gebouwen is de schade nog steeds zichtbaar. Het is vooral een industriestad en in de reisgids werden niet echt veel dingen aangeraden als moet je gezien hebben! Ik ben dus vooral wat door de straten gaan slenteren, om een aantal oude gebouwen en het museum van Mahatma Ghandi te zien.
Ook heb ik nog wat oude monumenten bezocht in de stad, zoals het oude Bhadra fort. Aan de oude gebouwen is duidelijk te zien wat de aardbeving aangericht heeft, grote delen zijn ingestort of afgebrokkeld.

Overig

Een bezoek aan het museum van Mohandas Ghandi (ook wel Mahatma genoemd, wat grote bezieler betekend) mocht natuurlijk niet ontbreken. Deze man heeft in misschien wel de zwaarste tijden van India (en vooral de opstand(en) tegen de Engelsen) het land proberen te leiden door geweldloos verzet. Hiermee is hij over de hele wereld bekend en geliefd geworden behalve bij zijn vijanden, vooral Engeland en Zuid Africa. Hij heeft ook vaak in de gevangenis gezeten als verstoorder van de nationale orde, enzo. Nadat India onafhankelijk werd is hij vermoord tijdens meditatie door een fanatieke Hindoe. In het museum wordt duidelijk hoe hij in India nog steeds vereert wordt.
Mijn ticket voor Burma heb ik ook hier gekocht (van en naar Burma moet je vliegen, je kunt niet over land...).