Afrika
Azië
Europa
Noord Amerika
Oceanië
Latijns Amerika
 
Mashhad 29- 30 jun 2008
 

Mashhad 29- 30jun


Een nieuw land

In het museumDe consul van Iran in Tashkent had verzonnen dat ik de grensovergang van Artik moest gebruiken, terwijl ik om Bajgiran had gevraagd. Hij kon me niet vertellen waarom, maar als ik niet naar Artik zou gaan, had ik een probleem...
Normaal niet zo erg, maar waar is Artik?!? Kan ik daar wel naar toe? Is het wel open op zondag? Is er transport aan de kant van Iran? Niemand wist het, maar ik had in Ashgabad een taxibusje gevonden die me kon brengen tot 2 km voor de grens (voor 4 dollar i.p.v. de 100 dollar waarvoor een gewone taxi me wel wilde brengen...;-).

Zo gezegd, zo gedaan, en na een ritje van 2 uur, een korte wandeling, een relaxte grensovergang en een kort taxiritje kwam ik aan in Dargjas. Ik was in Iran!!! Yes! En meteen ben je dan in een volkomen ander land; overal motoren; alles is in Farsi (persische taal in Arabisch schrift); mensen hebben een donker uiterlijk; prachtige winkeltjes, bijna midden op straat; het oproep tot gebed door de Muezzin; vrouwen gaan allemaal gekleed in voledig bedekkend gewaad (behalve het gezicht), de shadoor; geen politieagent op elke hoek van de straat, etc... Ik was blij dat ik mijn camera naar binnen had gesmokkeld...Heerlijk, die verandering elke keer, dat is lastig uit te leggen.
De taxichauffeur wilde me wel naar Mashhad brengen voor 40 dollar, maar hij was niet opdringerig en zette me netjes af bij een busmaatschappij. Maar hoe duur is nu de bus? Ik gaf 10 dollar en kreeg 60.000 Rial terug (?). Voor 15.000 Rial kreeg ik op straat een Fanta en een hamburger (Iraanse stijl), dus het ticket kon nooit al te duur duur zijn...

De bus was luxe, en de mensen zijn erg vriendelijk. 2 jonge mannen zaten vlakbij me: Ali (soldaat) van 22 en Ali Reza van 15. Ze kenden wat Engels en we hebben goed zitten kletsen. Plotseling kreeg ik van Ali zijn horloge en van Ali Reza zijn tennisbal, als kadootjes... Ik heb wel 4 keer geweigerd (dat moet om gezichtsverlies te voorkomen) maar ik moest het accepteren...

De stad

Mashhad is de stad waar de 8e Shjiitische Imam (en directe afstammeling van de profeet Mohammed), Imam Reza, stierf in 817. En daarmee werd het en is het nog steeds de heiligste stad van Iran. Ruim 12 miljoen pelgrims komen jaarlijks naar Mashhad (letterlijk: plaats van martelaars) en dan vooral naar de tombe van imam Reza.
Ik nam een kamer in het Razi hotel. Erg luxe, maar veel te duur, dus ik besloot maar 1 nacht te blijven.

De heilige tombe

De huidige tombe kun je niet bezichtigen, de oude tombes staan in het museumDe tombe van imam Reza is prachtig en het complex bijzonder groot. Je mag geen camera meenemen (al weet niemand waarom) en je krijgt een gids. Ik had al gezien dat Iraniers gewoon stonden te fotograferen overal, dus ik smokkelde ook mijn camera mee en de gids raakte ik kwijt in het museum. Wat jammer, nou... Ik fotografeer natuurlijk geen biddende mensen, maar de gebouwen zijn fantastisch. Vooral de moskee (waar je als niet-moslim niet in mag) is prachtig en de gouden koepels en minaretten schitterend.
Achter een gouden hek is de tombe van Imam Reza en daar staan mensen te bidden en sommigen zelfs te huilen. Ook veel mensen met een fysieke handicap, die misschien genezing zoeken...

Ook:

Heerlijk!!!- Aan de grens werd mijn temperatuur opgenomen en werd ik even zwoel in de ogen aangekeken. Ik denk dat ze in Iran bang zijn voor de tyfus- uitbraken die Turkmenistan wel eens treffen.
- Op straat wisselen heeft hier geen meerwaarde, de banken geven de beste wisselkoers.
- Het eten is erg basaal. Er is geen alcohol in Iran, maar wel alcoholvrij bier (lijkt meer op limonade) wat je moet proberen. Samen met een broodje worst en salade voor 1 euro.
- Bij de ingang van de tombe moet je een lijstje invullen In de naam van Allah...
- Een tentje verkocht bekertjes met ijs, honing, banaan en zoete kruiden. Wow...
- In Iran zijn veel prachtige vrouwen, al is (helaas) alleen het gezicht zichtbaar...

Een heerlijke eerste kennismaking met Iran, dus, en ik had mijn zinnen gezet op nog meer genieten in Iran. ik nam de nachtbus naar de volgende stop, het populaire Yazd...