Afrika
Azië
Europa
Noord Amerika
Oceanië
Latijns Amerika
 
Boottocht 4- 5 apr 2010
 
Boottocht 4- 5 apr 2010
 
Wow!
 
De oude schoepenboot, bijgenaamd 'de Raket', zou me van Dhaka naar Mongla brengen. Ik besloot om van mijn 'TimeStar' hotel in Dhaka naar de haven te lopen, maar dat was een flink eindje door de hitte. Eenmaal in de haven zocht ik mijn boot en kreeg ik mijn slaapplaats toegewezen.
 
Het was stikheet, maar de koele rivierwind blies me droog.
Ik had honger, maar ik had een tas gevuld met lekker eten bij me.
Ik was moe, maar kreeg een prachtige hut, met uitzicht over de rivier. Ik ben lekker in een kuipstoeltje gaan zitten waarvanuit ik de hele rivier kon overzien...
Soms heb je van die momenten dat je bijna perfekt gelukkig bent. Die momenten komen onverwacht, duren nooit lang en je moet er vollop van genieten..!
 
En toen vertrok de trage, 19e eeuwse 'Raket'...
 
De stille rivieren
 
Het leven langs de rivieren is erg simpel. Soms zijn er stadjes, maar meestal zie je groepen van huisjes, hutjes en losse rieten daken, zonder muren.
Mensen leven van de visserij en van wat ze verbouwen. En dat is het leven. De rivier is rustig, omdat gemotoriseerd vervoer niet veel voorkomt, de vissers roeien nog ouderwets.
De rivieren brengen leven en zijn tegelijkertijd ook de vijand, elke paar jaar zijn er wel overstromingen, meestal aangewakkerd door de cyclonen die over het gebied razen. Altijd met vele doden.
 
's-Nachts is alles pikkedonker op de rivier. Je ziet wel wat lichtjes aan de kant, maar de vissersbootjes dobberen als donkere schimmen op het water, wat een ander leven moet dat zijn...
We maakten veel korte stops in kleine gehuchtjes, en waren ze in Dhaka al verbaasd om een toerist te zien, sommige mensen vielen bijna om als ze me zagen, de kinderen lieten alles vallen waar ze mee bezig waren, onvoorstelbaar...
 
En:
 
- Aan boord weer de gebruikelijke praat- en fotosessies met de toerist. Als je met iemand praat, staat er binnen een paar tellen een groep mensen om je heen, vaak jongeren, maar ook ouderen. Ik heb veel gelachen met ze.
 
- Omdat ik 2e klas zat, hadden we een eigen bediende. Ik noemde de jongen 'De 'kapitein', en hij bleef maar zeggen dat hij dat niet was. Hij zorgde voor thee en voor water, en wat we maar wilden, wat een service voor 7 euro voor de hele boottocht...
 
Na 24 uur 'Cha' drinken en chillen kwamen we aan in Mongla, aan de rand van het 'Sundarban' natuurgebied, met kansen om de Bengaalse tijger in het wild te zien...