Afrika
Azië
Europa
Noord Amerika
Oceanië
Latijns Amerika
 
Kuressaare 22- 24 sep 2014
 
Ik had wel weer even zin in zee en natuur, dus het eiland Saaremaa was perfect. Tijdens de Sovjettijd mochten hier geen mensen komen en wonen vanwege een raketbasis, waardoor het eiland vooral uit bossen bestaat. Met een bus reden we naar de havenplaats Virtsu. Hier ging de bus de boot op en daar was alle luxe aan boord; restaurants; een buitendek en toiletten (en dat kwam goed uit!).
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Dan ben je op het eiland Muhu, wat met een lange brug aan het eiland Saaremaa verbonden is. In totaal is het van de haven tot aan de grootste stad (Kuressaare) nog iets meer dan een uur rijden. In Kuressaare had ik een bed gereserveerd bij Ovelia B&B en ik zou daar twee dagen lang mijn eigen kamer hebben. Kon ik in Tartu en Tallinn geen bed vinden, zo waren er hier helemaal geen toeristen! Maar de vele Spa- resorts deden vermoeden dat dat in het hoogseizoen wel anders was. De redenen dat ik naar dit eiland was gekomen was dat ik a) het eiland graag wilde zien; de zee, de natuur, de kleine dorpjes en een groot bisschopskasteel b) dat ik een dag wilde gaan fietsen en c) ik de grootste meteorietkrater van Europa (volgens mijn reisgids) wilde gaan zien.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
De eerste dag heb ik de stad verkend (met het kasteel uit de 14e eeuw) en de laatste dag ben ik naar het museum gegaan in dit kasteel. Met daarin veel (interactieve) informatie over de geschiedenis van Estland, in het bijzonder Saaremaa en de natuurhistorie van het gebied. 23 september ben ik de hele dag gaan fietsen naar de meteorietkrater (ruim 20 kilometer van Kuressaare).
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
De krater is meer dan 4000 jaar geleden ontstaan door een meteoriet van 46 ton ijzer met een doorsnede 3 tot 6 meter maakte het een impact van ongeveer 20 km per seconde. Het gat is 110 meter doorsnede en 22 meter diep waarmee het dus de grootste van Europa zou zijn.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ik was moe van het fietsen, maar het enige restaurantje van het minidorpje was dicht. De eigenaresse zag mijn vermoeidheid en ze kon nog wel wat Solyanka soep voor me maken – en die was heerlijk! Maar ja, als je moe bent smaakt alles beter. De terugweg was wat makkelijker, aangezien ik nu de koude wind mee had.