Via Stinasu hadden we transport geregeld en hebben we de mensen van Brownsberg (waar we konden overnachten) laten weten dat we er aan kwamen.

 

 

 

 

 

We waren al gewaarschuwd dat de weg naar boven zwaar kon zijn, dus een chauffeur met 4x4 leek ons wel slim. Dat zou ook zo blijken, aangezien de 2 auto’s die we onderweg tegenkwamen terug naar beneden moesten, terwijl Marcel (onze man van Stinasu) vol gas en glibberend de berg op vloog.

 

  

We hingen onze hangmatten op in een hutje waar al twee mensen sliepen. Nou, ja, hutje, het was meer een afdak op palen, maar we lagen droog. Ook was er een gasfornuis met gasfles, waar we lekker zelf hebben gekookt (o.a. sambalsaté met gebakken banaan), al hebben we de laatste avond een maaltijd genuttigd bij Rocky, de huiskok. Mmmmm...

 

 

 

 

 

 

 

Het hoofddoel van ons bezoek aan de Brownsberg (een berg van ongeveer 500 meter hoog, aan de rand van het Brokopondo stuwmeer) waren de trektochten door de jungle die je hier kunt maken en de eerste dag trokken we al onze bergschoenen aan voor een wandeling naar de Leo waterval, waar ook goudzoekers hun geluk zoeken.

 

 

 

 

 

 

 

 De volgende dag stond een bezoek aan het uitzichtpunt (over het Brokopondomeer) op ons lijstje en daarna een lange wandeling naar Witti kreek, een kleine 4 kilometer op en af door de jungle. Hier troffen we ook een koraalslang (volgens Rocky moet het een koraalslang zijn geweest) die net als wij van een lekkere duik genoot (het water kun je overigens ook gewoon drinken).
Onderweg ook veel zingende vogels, hele dikke padden, brullende apen, mislukte konijnen en trompetvogels.