Je kunt de prachtige ruines van Machu Picchu op meerdere manieren bezoeken. De makkelijkste weg is de trein vanaf Cusco naar Aguas Calientes, waar je naar de ruines toe kunt lopen of een bus kunt pakken. Er zijn zelfs plannen om een trein rails te bouwen van Aguas callentes, maar daar zijn erg veel mensen het niet mee eens; walgelijk om zo een prachtige plek te verruineren. Zeker omdat nu iedereen de ruines al met de bus kan bezoeken, zodat er ook zeker geen noodzaak is...

 

 

 

 

De meest populaire manier voor een wandeltrip van Cusco naar de ruines is via ´Het Inca- pad´, een 4 daagse trektocht, die dwars door de Andes gaat. Maar doordat de regering deze tocht probeerd te reguleren (Vanwege de afbraak van de paden), mogen er nog maximaal 500 mensen per dag over het pad (en de helft daarvan zijn dragers en gidsen), en is het vaak helemaal volgeboekt. Dit was ook dit keer het geval. Andere mensen hadden me hier al voor gewaarschuwd, maar van te voren boeken is een stuk duurder en je bent gebonden aan de datum...

Maar er zijn genoeg alternatieven en op een daarvan was mijn oog gevallen: Een 4-daagse tocht, de eerste dag met de mountainbike, 2 dagen lopen door de jungle en de laatste dag de hele dag bij de ruines. En na wat afbieden zou ik de volgende dag meteen vertrekken. Voor 125 euro voor 4 dagen met gids, fietsen, eten, alles inbegrepen, en dat terwijl de trein + toegang samen voor 1 dag al ongeveer 100 euro zijn... En toen op naar het grote avontuur...

De eerste dag met de mountainbike, dus, en samen met de Duitser, Andreas, de Ier Dave, de Engelsen Chris en John en de gids Ozzie ging ik die ochtend met de lokale bus naar de startplaats. Dat was een klein dorpje, waar de fietsen van het dak werden gehaald en we met ons zessen begonnen aan een prachtige trip naar een dal in de Andes...
Over modderpaden, door rivieren, langs en door kleine dorpjes, waar we wel 1000 keer Hola!! hebben geroepen tegen lachende en gillende kinderen. En dat dus allemaal door de prachtige Andes, van ongeveer 3000 naar 1000 meter hoogte...

We kwamen aan in het kleine dorpje Santa Maria, en vanaf hier zou het echte werk beginnen: De klim terug naar bijna 2500 meter hoogte naar Machu Picchu. Maar dat gaat met stijgen en dalen, door prachtigen dalen, over bergtoppen, langs rivieren en uiteindelijk langs het spoor. Een prachtige tocht, stinkend vermoeiend (zeker de eerste dag; van s-morgens half negen tot s-avonds half acht bergop en bergaf), maar erg mooi.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En het was zeker niet alleen maar afzien, we hadden onderling veel lol en ook steun aan elkaar. We hebben 2 avonden in natuurlijke Hot Springs gelegen, (waarvan vooral de baden bij Santa Theresa, onze 2e rustplaats, prachtig waren), en hebben heerlijk gegeten, overal in lokale restaurantjes. We hadden namelijk geen dragers of koks in de groep, zoals dat wel bij de traditionele Inca-trail het geval is... Ook hebben we veel mensen ontmoet, wonend in het midden van nergens, maar altijd hadden ze wel cola om te verkopen en heerlijk fruit. Bij een stop hadden ze een tam aapje, en weer bij een ander hebben we gevoetbald met 2 jongetjes (goooooooollllllllllllll). De tocht ging soms over het meest onbegaanbare terrein, met vreemde touwbrugconstrukties of oude rotte bruggetjes om de wilde rivieren over te komen... De 4e dag om half 5 op om de klim van 1,5 uur naar Machu Picchu te maken en de zonsopgang te kunnen zien, en dan krijg je het prachtige bouwwerk te zien:

Een van de mooiste menselijke bouwwerken ter wereld, de Inca ruines van Machu Picchu. Waarom het tempelcomplex ooit door de Incas gebouwd is, is nog steeds een raadsel. Waarschijnlijk voor godenaanbidding, moet het in ieder geval een heel belangrijk bouwwerk zijn geweest, gezien de omvang en detail.
Machu Picchu is een stad van de Inca's die de Spanjaarden nooit gevonden hebben en daardoor niet is vernietigd. Er is in deze stad nog veel van de Inca-beschaving terug te vinden.

De naam Machu Picchu betekent letterlijk Oude berg, in het Quechua, de taal van de Inca´s en nog steeds de lokale taal... Over het algemeen wordt aangenomen dat Machu Picchu een buitenverblijf was voor koningen (de Inka). De stad heeft veel verblijven voor nobelen, en ook een paar woningen voor hun dienaren. Er konden rond de 750 personen in de stad verblijven. Toen de Spanjaarden het Rijk van de Inca versloegen, stopte de regelmatige trek van en naar Machu Picchu en raakte de stad verlaten.
Pas in 1911 raakte de ligging van de stad weer bekend, toen de historicus Hiram Bingham een studie verrichtte naar de Inca-paden in de omgeving. In 1983 werd de stad opgenomen op de werelderfgoedlijst van UNESCO. Per jaar trekt de plaats rond de 400.000 bezoekers, dit tot zorg van UNESCO die vreest dat dit grote aantal bezoekers schade zal doen aan de plaats. In de godsdienstige zone vindt men prachtige tempels voor de zonnegodin en de maangodin. Ook staat daar een heel mooie zonnewijzer op het hoogste punt van de stad. Voor een tocht door Machu Picchu kijk ook op : www.mp360.com

We hebben van half 7 tot 1 uur in de middag tussen de prachtige ruines door mogen brengen. Je krijgt ongeveer 2 uur een rondleiding van een lokale gids en dan ga je zelf op pad. Rond 11 uur komen de busladingen Jappaners en andere groepen aan en dan wordt de charme van Machu Picchu ingeruild voor een hoop lawaai. Dat is het ideale moment om wat grotere afstand te nemen, de site nog eens vanaf grotere hoogte te bekijken en weer bergafwaarts te lopen, terug naar Aguas Calientes, waar we de laatste nacht verbleven en waar de trein ons terug zou brengen naar Cusco, voor nog wat meer avontuur...