|
Leon op pad
 Met een minibus naar Trinidad, samen met nog 6 andere toeristen, een Duitse familie met zoontje, 2 Engelsen, de Dungense (in Den Bosch wonende!) Monique en ik, zei de gek. met veel politiecontroles, maar die zijn voor de taxichauffeurs, of ze wel echt gecertificeerd zijn. En na 5 uurtjes waren we er al, en van Maribel had ik een hele lijst meegekregen van vriendinnen van haar (voor heel Cuba) waar ik goedkoop een kamer zou kunnen krijgen. Relatief goedkoop dan, want een kamer kost hier minimaal 15 euro en ik ben 2 euro gewend... Maar wel met alle luxe. Ook hier weer een kamer voor mezelf met eigen badkamer, eigen dakterras, airco, alles erop en eraan, en ik maar weer eens de stad in.
En Trinidad is een prachtige stad, met mooie gekleurde huizen en kleine marktjes. Met paard en wagens over de stenen straten en met een populaire night- club:
|
|
Casa de la musica
Met Monique had ik hier voor de eerste avond afgesproken, en het zou, net als de casa de la musica in Havana, ZE plees toe bie zijn. En het was inderdaad prachtig, met live muziek, met de dansvloer vol met salsa- dansers van verschillende niveaus (met beroemde dansers als de lange droge, de kleine natte en de salsa rukker), buiten onder de sterren, onder het genot van een Mojita voor Moniek en voor mij een pilsje. Alle avonden zijn we daar geweest, want hier wil je niet veel van missen. Later ook met Patrick (van boven de rivieren), die we daar waren tegengekomen en nog een stel uit ons mooie Nederland. De laatste avond is het wat laat geworden, want toen zijn we ook nog naar een prachtige disco geweest in de grotten (2-unlimited in een grot op Cuba, het moet niet gekker worden), en hebben we slechts 1 uurtje kunnen slapen...
|
|
In en rond de stad
 Ook in en rond de stad zijn een aantal leuke dingen te doen. Een aantal musea (waar zelfs de gidsen je stiekum vanalles proberen te verkopen) en prachtige gekleurde huizen met hobbelstraatjes en gezellige pleintjes met verkopers... Erg leuk, ook omdat je door veel mensen aangesproken word. Meestal om geld te vragen, maar ook bijvoorbeeld of je bij ze thuis komt eten... Dan ga je bij mensen naar hun huis en dan koken ze wat je wilt. Erg leuk, en je ziet wat meer van de stad en de mensen die daar leven.
En een dagje naar het strand mag natuurlijk ook niet ontbreken. We gingen met ons drieen (Patrick, Monique en ikke) op de fiets voor een dagje zwemmen en de zee is erg mooi... Prachtig groen en blauw, en met een rotsenstrand. Tenminste, waar wij waren, want er zouden ook mooie zandstranden zijn, maar wij gingen natuurlijk weer de verkeerde kant op... Maar we hadden het erg getroffen, vlak bij een tentje, waar we uit de zon konden zitten, en de eigenaar pastte op onze spullen en de fietsen. Ook regelde hij een goedkope en heerlijke vismaaltijd (erg verser dan dit kun je geen vis eten: de harpoenvisser die ze gevangen had, zat naast ons). En na een vermoeiende fietstocht (he, Monique?) kwamen we weer in ons mooie durp en begonnen we aan onze laatste avond. |
|
Vreemd?
 - Toen ik bij de Casa aankwam, vroegen ze hoe laat ik wilde eten. Ik keek de eigenaresse een beetje vreemd aan en ze vertelde mij dat er toch wel verwacht werd dat ik minimaal een paar dagen in hun restaurant zou eten... De regering pakt namelijk belastinggeld, of de gasten nou eten of niet... Maar dat was ik toch niet van plan, ik hou van eten op straat, en niet bij het hotel een eindje uit het centrum... Ik kwam op het idee dat ik elke dag zou ontbijten bij het hotel en dat was ook wel goed...
- De melkboer komt hier te paard het melk brengen en ook het transport van mensen gebeurt hier soms met een auto, maar meestal met paard en wagen...
- Patrick had nog mooi zijn schoenen verkocht voor bijna 20 euro, en ook hoefde hij zijn vismaaltijd niet te betalen... Ook als je op straat loopt willen mensen vanalles met je ruilen, vooral petjes (inclusief zweet)
- Er werd in de stad een Franse film opgenomen en soms kon je de opnames zien.
En toen was het weer tijd om te verkassen. Monique ging helaas naar een andere stad, want die had maar 2 weken vakantie, dus Patrick en ik gingen helemaal naar de oostkant van Cuba, naar Santiago... |
|