Quetzaltenango 12- 15 nov '09
Quetzaltenango 12- 15 nov
Een lange dag
Op weg naar een nieuw land, op weg naar Guatemala. Het gevoel is
perfect als je het ene land eigenlijk nog niet wil verlaten, maar al
wel weer uitkijkt naar het volgende land. En dat was dit keer zeker het
geval, andere reizigers waren erg positief over Guatemala.
-Om 05.45u ging de wekker in San Cristobal en het werd lopen naar het busstation.
-Daar nam ik de bus naar de grens
-Daar was het anderhalve kilometer (bergop) lopen naar de grens
-Over de grens een kilometer bergop lopen naar het busstation
-Hier nam ik de bus naar quatro caminos
-Daar neem je een taxibusje naar Quetzaltenango
-En vóór 19.00u had ik een bed in Posada San Andres
Een lange dag, maar bijna alles was in de heuvelachtige jungle, erg prachtig, en de grensovergang was een makkie.
Posada San Andres
Een perfect hostel, 2 euro per nacht voor mijn eigen kamer, met een
hete douche. Vooral de sfeer was relaxt. Beheerder Richard was zelf een
reiziger uit de V.S. maar hij woont hier al 3 jaar. Hij is nu 65 en is
van plan hier te sterven. Nu nog niet, hoor, over vele jaren pas...
De
meesten die hier verblijven, studeren spaans en/of doen
vrijwilligerswerk. Vooral met de Amerikaan Hunter heb ik overdag veel
tijd doorgebracht, hij kende de markt als geen ander en wist waar al
het lekkere lokale eten (en vooral het fruit!) te halen was voor een
prikkie.
Quetzaltenango, in de volksmond Xela, heeft een aantal
mooie bezienswaardigheden. Het hoogtepunt voor mij was het Historisch
Museum met een menselijke foetus en hersenen in een emmer, hopelijk op
sterk water. En met veel opgezette beesten, waaronder de quetzal vogel,
de nationale trots, maar bijna uitgestorven.
De stad was erg rijk, tot in 1902 tegelijkertijd een vulkaanuitbarsting én een aardbeving de stad platlegde.
En:
- Bij de grensovergang vertelde ze me doodleuk dat ik weer 4
kilometer terug moest gaan voor een uitgangsstempel van Mexico. Daar
had ik weinig zin in, en ben gewoon doorgelopen. Mijn paspoort is
(vooral dankzij centraal Azie), nogal een onoverzichtelijk rommeltje,
zodat de douanebeamte na een paar minuten bladeren na een diepe zucht
de stempel van Guatemala gaf en ik mocht door. Haha.
- Ik had nog wel wat spierpijn van de paardendraf. Oeff, vooral de rug, maar spierpijn is prima, dat gaat vanzelf weer over.
-
De bus zou me vanaf de grensplaats afgooien in Quatro Caminos, alleen
ze waren me vergeten..! Ik had het zelf gelukkig snel door. De bus
stopte en de stewardess hielp me aan de overkant een busje te pakken. Die was eigenlijk vol, maar ik mocht op de mayonaise-emmer van de
volgende stewardess plaatsnemen. Erg vriendelijk, meteen, je voelt je
al snel thuis, zo.
- Het gebouw van het hostel was zó oud dat mijn deur op slot moest met een elastiekje.
- Samen met Hunter ging ik op zoek naar de
meid met geit.
Voor 40 eurocent melkt ze een bekertje melk uit de geit die ze mee
heeft genomen naar de markt en dat smaakte echt heel lekker. Als de
geit leeg was, haalde ze gewoon een nieuwe...
Erg leuk, Xela, en ik wilde vanaf hier een wandeltocht maken naar mijn volgende stop.
Weinig
toeristen, dan gaat de prijs van dit soort bergwandelingen hard omhoog,
maar twee leuke duitse meiden brachten de oplossing..