Afrika
Azië
Europa
Noord Amerika
Oceanië
Latijns Amerika
 
Comayagua 10- 11 dec 2009
 
Comayagua 10- 11 dec 2009

Krabsalade

Vroeg in de ochtend verliet ik het Banana Republic Guesthouse en liep naar het busstation van La Ceiba. Ik liep me nog rot te krabben van de zandvlooien, bedmijt en kwallen van het eiland, en de muggen van La Ceiba hadden me de halve nacht wakker gehouden.
De bus stonk naar de urine, maar was wél lekker goedkoop en hij vlóóg boven de wegen. Mooi, was ik lekker op tijd op de nieuwe bestemming.

Comayagua

Een klein coloniaal stadje een paar uur boven de hoofdstad van Honduras, Tegucigalpa. Ook hier blijkt weer hoe arm Honduras is, je ziet overal krottenwijken, niet ver van het oude centrum. En een paar mensen zijn juist extreem rijk, waar zie je dat vaker..? Ik nam een kamer in het mooie hotel Maru.

Het centrale park en de cathedraal zijn de grootste trekpleisters, met de klok van de cathedraal als één van de oudste klokken ter wereld. Het werd 800 jaar geleden gemaakt toen de Moren Spanje nog in bezit hadden en was eigenlijk bedoeld voor het Alhambra paleis in Granada. Een detail waar je aan kunt zien dat de klok oud is, is de Romeinse cijfer IIII ipv de (later pas toegepaste) IV.

Ik wilde twee musea bezoeken, een kunstmuseum was dicht en het historisch museum had de prijzen verviervoudigd... Ik ben maar wat door de stad gaan lopen.
Het centrale plein is gevuld met mensen. Misschien wel omdat 's-avonds een gigantisch vuurwerk vanuit het centrum werd afgestoken om de kerstvakantie van de scholen te vieren. Nu al?

De grote vuurpijlen werden gewoon met de hand vastgehouden en afgestoken. Eén keer knalde een raket een meter boven de hand van een van de kerels uit elkaar, had die even mazzel. De stukken vuurpijlen landden even later nog volop brandend weer in het publiek. En de politie staat gewoon te lachen, ze hebben hier duidelijk andere veiligheidseisen...

Ik sloot mijn bezoek aan de stad af met nog een stop bij de kapper. De man had 7 jaar in de V.S. gewoond en sprak bijna geen woord Engels, maar scheren kón hij...
Eén nacht was genoeg voor dit kleine stadje en de volgende ochtend naar de hoofdstad.