Afrika
Azië
Europa
Noord Amerika
Oceanië
Latijns Amerika
 
---------Engeland---------
 
Engeland

De geschiedenis
 
Engeland is een van de oudste koninkrijken van Europa en heeft een bewogen geschiedenis. Vondsten van beenderen en werktuigen hebben uitgewezen dat Homo erectus al zo'n 700.000 jaar geleden in het huidige Engeland leefde. Zuid-Engeland was in die tijd nog door een brede strook land verbonden met het vasteland.
Zo'n 6.500 jaar voor het begin van onze jaartelling werd het zoveel warmer dat de landbrug tussen het huidige Engeland en Frankrijk werd weggespoeld, waardoor Het Kanaal ontstond. Toen de ijzertijd aanbrak hadden de Kelten Engeland in bezit genomen. Naarmate de bevolking toenam, gingen de verschillende stammen meer oorlog met elkaar voeren. Er zijn ruïnes van heuvelforten gevonden, waarvan de oudste stamt uit 1500 v.Chr.

Nadat hij Gallië bij het Romeinse Rijk had gevoegd, richtte Gaius Iulius Caesar zijn ogen op Brittannië. Omdat de Britten de Galliërs hadden geholpen, landde Caesar in 55 v.Chr. in Engeland, maar de Britse stammen verenigden zich onder één leider, Cassivelaunus, die de Romeinen wist te verdrijven.
Na enkele jaren strijd werden heel Engeland en Wales aan de Romeinen onderworpen. In de veroverde gebieden stichtten de Romeinen de provincie Britannia, met Londen (Londinium) als hoofdstad. In 120 bracht keizer Hadrianus een bezoek aan de provincie en zag in dat de noordgrens van de provincie (ruwweg de hedendaagse grens  tussen Schotland en Engeland) slecht beveiligd was. Hij liet daarom de Muur van Hadrianus bouwen die de volgende 300 jaar de provincie tegen Caledonische aanvallen zou beschermen.
 
Met het vertrek van de Romeinen in het begin van de 5e eeuw was de bevolking niet opgewassen tegen de in de loop van de 5e en 6e eeuw binnenvallende Germanen, die de oorspronkelijke inwoners verdreven naar de uithoeken van het land, voornamelijk Cornwall en Wales. De naam Engeland verwijst naar een periode in de geschiedenis waarin het land overstroomd werd door Germaanse stammen: de Angelen, Saksen en Juten. Het is terecht dat zij gezamenlijk als Angelsaksen worden aangeduid. De naam van de Saksen leeft voort in de naam van de huidige graafschappen Essex en Sussex (het gebied van resp. de Oost- en de Zuid-Saksen), de Londense regio Middlesex en in de naam Wessex, een invloedrijk koninkrijk.
 
Veelal wordt Egbert, de koning van Wessex, beschouwd als de eerste koning van heel Engeland. Het was echter pas Alfred de Grote (koning van 871-899) die zichzelf Koning van Engeland noemde. Vanaf 793 werd Angelsaksisch Engeland geteisterd door Vikingaanvallen vanuit Scandinavië. De strijd tegen de Vikingen wordt wel gezien als de geboorte van de Engelse natie. Voordien was de verdeeldheid te groot om van enige nationale eenheid te kunnen spreken. Na het verdrijven van de Denen, brak er een tijd aan van vele koninkrijken, die weer snel vielen, zoals Richard I Leeuwenhart, die Engeland vrijwel meteen verliet om deel te nemen aan de Derde Kruistocht. Zijn plaatsvervanger was zijn broer Jan, die volgens de Robin Hood- legende een waar schrikbewind voerde. Weer later konink Eduard. Eduards poging om Schotland zelf te besturen viel in slechte aarde en later dat jaar kwamen de Schotten in opstand o.l.v. William Wallace en Andrew Moray. Zij versloegen op 11 september 1297 een Engels leger bij Stirling Bridge. Dit markeerde het einde van de Schotse Onafhankelijkheidsoorlogen, waaruit Schotland als overwinnaar tevoorschijn kwam. 
 
Het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië ontstond bij wet van 1707: onder deze eerste Act of Union hielden Engeland en Schotland op als zelfstandige landen te bestaan (Wales was al eerder geleidelijk opgegaan in Engeland). Een tweede Act of Union voegde hier in 1800 Ierland bij om zo het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Ierland te vormen; deze laatste samenvoeging ging in op 1 januari 1801. 
De Ierse strijd om de onafhankelijkheid verdween nooit geheel. In 1916 werd in Dublin een Ierse Republiek uitgeroepen die in 1919 werd geratificeerd door het zelfbenoemde Ierse parlement. Hierop ontstond de Engels-Ierse oorlog tussen troepen van de kroon en het leger van de Ierse Republiek, die duurde van januari 1919 tot juni 1921. Bij het verdrag van 1921 werd de Ierse Vrijstaat uitgeroepen, die vervolgens uit het Britse Gemenebest trad en na de Tweede Wereldoorlog een republiek werd. De zes noordelijke, overheersend protestantse, graafschappen bleven deel uitmaken van het Verenigd Koninkrijk.

Sinds 1927 is de officiële benaming dan ook "Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord- Ierland".




Visum: Niet nodig
Beste reistijd: Europees zomerseizoen



Links:

Host & Guest service