Afrika
Azië
Europa
Noord Amerika
Oceanië
Latijns Amerika
 
Varanasi 25 okt- 01 nov 2004
 

Varanasi 25okt - 01nov


De reis

De reis naar India toe verliep niet vlekkeloos: Ik zou een slaapbus krijgen wat een zitbus bleek te zijn, en in het vliegtuig slapen ging ook niet, want ik kwam naast een Indier (Raman) te zitten waar ik flink mee zat te kletsen en zonder het te merken had ik nog 1,5 uur over om even mijn ogen dicht te doen...

De luchthaven van Hong Kong Bij aankomst probeerde ik zo snel mogelijk een taxi te regelen. Ik vroeg een taxichauffeur mij af te zetten op het new Delhi-treinstation, volgens Raman zou daar de trein naar Varanasi namelijk vertrekken. Na een prijs te hebben afgesproken gingen we op weg. Onderweg vertelde de man dat de loketten op het station dicht waren, maar ik kon mijn ticket ook via een touristenbureau krijgen. Met wat argwaan heb ik dat maar gedaan, het bureau zou tenslotte vlakbij het station zijn.

Het werd mij daar al snel duidelijk dat ik besodemieterd werd: "Er waren geen tickets, maar ik kon wel via hun een taxibus regelen," etc, etc... Uiteindelijk heb ik de taxichauffeur dwingend doch vriendelijk verzocht om mij alsnog naar het station te brengen, en gelukkig deed hij dat (na wat dreigementen)... Het bleek dat we ver van het station af waren en dat de loketten gewoon open waren. Het was wel even spannend, zo, maar alles was gelukkig weer goedgekomen, om 06.30 uur vertrok de trein naar Varanasi... Ik dacht ook hier een slaapplaats geboekt te hebben, het bleek echter een zittrein te zijn.

Begroetingen op het perron... Ik heb weer ontzettend veel lol gehad deze treinreis. Bijna iedereen spreekt Engels (wat zowieso een voordeel is in India), je krijgt van een hoop mensen eten aangeboden en iedereen wil je leren kennen... De Kinderen zitten te lachen, mensen op de stations kwamen naar de raam om een babbeltje te maken en er was zelfs een groep die vanaf een klein peronnetje muziek voor me maakten... s-avonds ben ik dus met een opgewekt humeur aangekomen in Varanasi, en werd met de taxi naar de oude stad gebracht. De ervaringen van de afgelopen dagen hadden me wel wat wijzer gemaakt en ook wat harder. De taxichauffeur probeerde te vertellen dat de hostel die ik zocht niet meer bestond. Mijn reaktie was nogal kortaf en niet erg aardig, maar binnen 3 minuten stond ik binnen de poorten van Vishnu Rest House, welke natuurlijk gewoon open was...

De hostel

Het uitzicht vanaf het terras Ik had in de Lonely Planet gelezen over Vishnu Rest House, een goedkoop hostel, een van de weinige namelijk met slaapzaal-bedden. Als je hier binnenkomt kan het volgens mij niet anders dan dat je je meteen thuis voelt. Het is een ruim en gezellig uitziend hostel met een restaurantje/bar/terras en een prachtig uitzicht over de heilige rivier de Ganges, of zoals de Indiers zeggen: Moeder Ganga. Ik zat deze avond dus over de rivier te staren en vergat bijna dat ik niet veel geslapen had de laatste tijd. Tandenpoetsen en naar bed, dus...

De manager van de hostel is nogal een vreemde vogel; hij werkt vooral s-avonds en overdag loopt hij in een soort rok rond en het is nogal een gelovige man.
s-avonds rond 22.30u zit hij een bel te luiden, op een hoorn te blazen en te zingen. Ook klinkt er s-ochtends rond 06.00u al een harde muziek: Hare Krishna, Hare, Hare, Hare Krishna, voor een uurtje of zo... Dit komt weer van een andere plek, wat maar aangeeft hoe gelovig mensen hier zijn.

De stad

Ook veel armoede De heilige stad is eigenlijk meer een dorp waar van alles gebeurd wat voor ons erg vreemd overkomt. Zo heb ik hier lijken zien verbranden in het openbaar, andere lijken drijven in de rivier, waterslangen zwemmen op het water, in de rivier leven zoetwaterdolfijnen, de hostel wordt steeds overspoeld door apen, koeien en honden leven overal op straat, mannen lopen hier hand in hand en mijn horloge stond gisteren op 21u71 (?!). ook is het even wennen aan de drukte op straat en de opdringerigheid van sommige verkopers... Maar als je aan dit alles gewend bend, zie je het mysterieuze en de aantrekkingskracht van de stad, en de reden dat deze stad zoveel bezoekers trekt...

De Ghats

Veel crematies tegelijkertijd Een Ghat is eigenlijk gewoon een brede trap die naar het water leidt. Vanaf de Ghats worden kleren gewassen, dieren drinken en zwemmen in de rivier, mensen zwemmen en badderen in de rivier en Hindoes uit het hele land komen naar Varanasi om in de Burning Ghats hun familieleden te cremeren. Dit gebeurd gewoon aan de rand van de rivier, dus iedereen kan er gewoon naar kijken... Een aantal mensen mogen, om verschillende redenen, niet worden verbrand, zoals zwangere vrouwen, kinderen, heilige mensen, mensen die gestorven zijn aan een slangenbeet en lepra-patienten. Deze mensen worden met een steen om hun middel in de rivier geworpen... De touwen raken wel eens los dus het is niet ongewoon dat er wel eens lijken voorbij drijven...
Ook komen alle rioleringen op de Ganges uit, een van de redenen dat veel ziektes verspreidt worden en de heilige Ganges eigenlijk een zieke rivier is.

De andere reizigers...

Even stoppen voor Massala-thee Op de avond van mijn aankomst heb ik al met de Zweed, Anders gesproken, de dagen daarna zouden we nog veel samen optrekken. In de hostel veel andere backpackers, zo was er een Boeddhistische Amerikaanse, Jessica, met wie ik ontzettend kon lachen, soms tot tranen aan toe. Zij ging niets uit de weg, was nergens bang voor en maakten daardoor de meest vreemde dingen mee. Zo vond ze een lijk die aangespoeld was en liep erop af. Ze pakte een stok en draaide het lijk om om zijn gezicht te kunnen zien... Toen het lijk plots begon te praten bleek het een man te zijn die geen zin meer had in het leven en haar verzocht om hem te laten liggen. Boeddhist als ze is, heeft ze die wens gerespecteerd en is vertrokken (?!?).

Ze reisde samen met Emilio, een Spanjaard waarmee ze samen vrijwilligerswerk had gedaan, ergens in India. Een vriendelijke gast vol met verhalen over India, waar ik natuurlijk veel van opstak. Ook de duitser Michael, een Canadees, een Australisch stel en een Engels stel heb ik nog leren kennen, veel pret en bruikbare (India)informatie, dus...

De rondleiding

Hier worden de kransen gemaakt Op mijn eerste dag in Varanasi wilde ik even langs de rivier gaan lopen, maar werd onderweg meteen al aangesproken door 2 studenten, en ze namen me mee op ontdekkingstocht. Ze vertelden me dat ze studenten waren uit Varanasi (er is een grote universiteit iets buiten de stad) en vroegen mij wat ik wilde zien die dag. Ik had al wel wat gelezen maar vroeg ze om mij de stad maar eens te laten zien. Zo kwamen we terecht bij de Nepali Kamasutra Tempel (met een hoop sex-standjes in het hout gegraveerd), ging ik op cursus bij een Burning place (met uitleg over alle rituelen die bij een crematie horen), en bezocht ik de gouden tempel van Varanasi vanaf het dak van een zijdewinkel (er mogen geen fotos van de tempel worden gemaakt, de plek is daarom omsingeld door gewapende politie).
Ook brachten we een bezoek aan de astrology man, een Boeddhist die gespecialiseerd is in toekomst voorspellen (ik kon hem overtuigen dat ik aan een kop thee genoeg had) en als laatste bezochten we een plaats waar ik Yoga-cursussen kon volgen (ook daar was een kop thee voldoende). Een drukke dag dus, en veel gezien en geleerd.

Het eten

Ik heb deze week kennis mogen maken met de Indiaase keuken. Het moet wel een hele grote keuken zijn, gezien de hoeveelheid keuzes op de menukaarten... Ik heb inmiddels al veel gerechten geprobeerd, waarbij ik moet zeggen dat de Indiase keuken nog niet in de buurt komt van de Chinese. Het is een keuken met vooral veel Curry, en de curry en ik zijn geen vrienden... Ik hou het voorlopig vooral bij het eten van de straat, want de snacks zijn heerlijk, hier...

Overige belevenissen

In de ochtend een wasje draaien In Varanasi is het mogelijk om een boottocht te maken over de rivier. Het beste is om dat s-ochtends of s-avonds te doen, aangezien er dan de meeste bedrijvigheid is in de rivier. Samen met Anders en een Australisch stel heb ik dit gedaan en het was een erg vreemde ervaring. Het meest bizarre was wel toen we een lijk zagen drijven met daarop een kraai die ervan zat te eten... Luguber, dus!
Ten zuiden van de stad zijn er een aantal mooie tempels en is er een grote universiteit die, volgens de reisgids, de moeite waard is om te bezoeken. Wederom zijn Anders en ik eropuit gegaan en onderweg kwamen we een jongen tegen die ons de zijde fabrieken wilde laten zijn. Een buitenkans, dachten wij, aangezien dit de grootste industrie van de regio is. Alles wordt met de hand gemaakt, en sommige kleden/jurken duren weken voordat ze klaar zijn. De tempels waren mooi en het fort vooral groot met een flinke (vecht) geschiedenis... Maar de hoogtepunten zijn bij het reizen vaak de ongeplande dingen, vandaag de zijde fabrieken...

We kregen een tip dat een bezoek aan de barbier hier toch wel de moeite waard was. Op een avond ben ik samen met Anders op bezoek gegaan bij een zaakje vlakbij de hostel en werden we voor 20 rupees pp (ongeveer 40 Eurocent) geschoren...Een erg scherp mes... Het is een heel ritueel, met als afsluiter een hoofdmassage. Erg leuk, en mijn kin is nog nooit ze glad geweest..
Dezelfde avond zijn we ook nog naar een klassiek muziekconcert geweest. Het was een beetje een aanfluiting; 2 muziekanten en 3 toeschouwers. De muziek vond ik wel heel leuk, en ook de manier waarop de muziekanten lol hadden op het podium was erg grappig om te zien...
Samen met Jessica, Michael en Emilio ben ik ook nog een dagje naar Sarnath geweest, een heilige stad voor Boeddhisten, omdat de Boeddha daar zijn eerste toespraak heeft gehouden aan zijn volgelingen. Aangezien Jessica Boeddhiste is was het leuk om te zien hoe zij daar met grote ogen rondliep, ze was erg onder de indruk.

Een avondje Beset

In Nederland was op 30 oktober een groot herdenkingsfeest ter nagedachtenis aan Leo Beset, die ik altijd als een vriend beschouwd heb en die ik heb leren kennen via mijn carnavalsvereniging de grapjassen.avondje beszet De opbrengst van deze avond ging naar een goed doel, namelijk het Vicky Brown Huis
Ik heb eigenlijk nooit last van heimwee, maar naast familie en vrienden die je wel eens mist, zijn er van die dingen waar je graag bij had willen zijn. Deze avond was een van die dingen...
Van Erik Lammers kreeg ik een mail dat om 00.00u die avond een borreltje zou worden gedronken op Leo. Nu wist ik dat alcohol verboden is in deze heilige stad (binnen een straal van 1 kilometer van de gouden tempel), dus heb ik een restauranthouder een flesje drank de stad in laten smokkelen. Ik heb om 03.30u de wekker gezet en een paar slokken whiskey gedronken. Op Leo...!!

Het vertrek

Er is een tijd van komen en een tijd van gaan. Na een interessante week in Varanasi had ik besloten om naar Delhi af te reizen. Hier moest ik een keuze maken over het land welke ik na India wil gaan bezoeken, aangezien de meeste ambassades zich in Delhi bevinden. Ook wilde ik hier een dagtrip maken naar de Taj Mahal. Dit alles weer in het volgende verslag...