Afrika
Azië
Europa
Noord Amerika
Oceanië
Latijns Amerika
 
Chennai 14- 16 okt 2017
 

130 kilometer kost je meteen meer dan 4 uur reizen, met de trein of met de bus. De bus was prima, al is de trein wat comfortabeler, gezien de slechte wegen.

 
Op het mega-grote busstation van Chennai nam ik weer een lokale bus (na de gebruikelijke zoektocht) en belande ik vlakbij de goedkope-hotel-buurt. Ik nam een kamertje in Paradise Guesthouse, vlak naast een moskee.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
En na al dat zitten had ik zin om mijn benen te strekken en door de stad te gaan lopen, langs groter dan grotere gebouwen en door lange sloppenwijken. Ik bezocht in het zuiden de prachtige Kapaleeshwarar tempel en het Sri Ramakrishna Math, een klooster. Nog meer gebed in de st. Thomas kathedraal, waar juist de dienst was begonnen en vooral Maria erg werd aanbeden. Mooi om te zien, al die religies zo vredig dicht bij elkaar. Voor het eerst een keer westers eten; Indian-style pizza met gepeperde kipstukjes… De volgende morgen eerst naar het formidabele gebouw waar het hooggerechtshof is gevestigd en daarna het oude st. George fort.
 
 
 
 
 
 
 
En na een middagrust-momentje (tussen een en vier is het in Chennai echt te warm om rond te banjeren) een wandeling langs de kust met vele mensen aan en op het lange strand en in zee. Met verkopers van echt van alles, met vissersboten en netten en politie te paard. Eerst een roti-shawarma (India heeft een rijke Midden-Oosten-traditie) en daarna naar de kamer, wat schrijven en lezen. Vandaag ook Charlotte en mijn moeder nog even gebeld.
 
 
 
 
 
 Op weg naar het postkantoor liep ik al met volle bepakking, want ik ging meteen naar het busstation.
Er gebeurde recht voor mijn neus een ongeluk tussen twee motoren, beiden lagen op de grond. Binnen de minuut was het opgelost; iedereen bemoeide zich ermee, er werd wat verweten en vervolgens stapten beide chauffeurs weer op en alles was weer rustig.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ik was op weg naar het postkantoor om een kaartje naar oma te sturen, dat had ik haar beloofd. Al een paar dagen was ik op zoek naar een ‘Postcard’, maar overal kreeg ik een ‘nee; dat hebben we niet’… Bij het postkantoor leek de oplossing; het heet ‘Greetingcard’ en geen 'Postcard'. Zelf hadden ze er echter geen. Ik de straat weer op, onderweg vragend waar ik een boekenwinkel kon vinden, en ik vond er één; Higginbothams. Klinkt goed. Maar ook hier geen Greetingcards, helaas…
 ‘We hebben wel postcards’, sprak de vriendelijke bediende me toe en wees naar twee rekken, gevuld met kaarten… Wat een lieverds, hè…