Afrika
Azië
Europa
Noord Amerika
Oceanië
Latijns Amerika
 
Komodo 29 sep- 06 okt 2005
 

Rinca en Komodo 29- 30sep


Draken!

Mirco, Anja en Damian klaar om aan te vallen...We hadden een hele boot voor ons vieren, 2 dagen inclusief eten voor in totaal 15 euro pp. Geen geld, natuurlijk en daar kwam alleen nog de toegang tot de eilanden bij... Als eerste werden de zeilen gericht op Rinca. Van andere reizigers hadden we al begrepen dat daar de kans op het zien van de Komodo draak het grootste zou zijn.
Maar de boot deed het lekker rustig aan, af en toe stoppen om een duik te nemen, of te luieren op een van de parelwitte stranden van de honderden eilandjes ten westen van Flores. Ook werd er door de kapitein en zijn maatje heerlijk gekookt, rijst en bami met vanalles erbij, we kwamen niets tekort. Beide eilanden zijn beschermd gebied, gecontrolleerd door Rangers, en je moet toegangsgeld betalen en dan krijg je meteen een gids mee. Zonder gids wil je het eiland zowiezo niet op, de draken lusten ook mensen... Het laatste slachtoffers is schijnbaar een 80-jaar oude Zwitser geweest, die uit zichzelf op pad ging (ergens in 1974) en is nooit meer teruggezien. Vriend!
 
Na een wandeling van iets meer dan een half uur kwamen we aan bij een plek waar volgens de gids die ochtend een buffel geslacht is door een groep draken... Het gevolg was dat vele draken op de bloedgeur af zijn gekomen en dat het gebied nu vol zat met draken. En wat een gevaarlijke uitziende beesten, daar krijg je wel even respect voor, zeker als je je beseft dat buffels zelfs tijgers kunnen verslaan... Een draak (soms ook varaan genoemd) heeft 2 wapens: In zijn mond heeft hij een enzym wat bij andere dieren het vlees ernstig aantast, waardoor hij een keer bijt en misschien een week later terugkomt om het werk af te maken. En het 2e wapen is zijn staart, waarmee hij met gemak een been kan breken.

Na Rinca stond Komodo op het program en nadat we een gids hadden gekregen, bleek hier al snel dat we niet veel draken zouden gaan zien. Mooi, he..?De reden is ook wel duidelijk; Rinca is klein en erg droog, dus alle dieren zijn veel meer rond de kleine aantallen waterplaatsten te vinden, Komodo is groot en heeft veel waterplaatsten, dus kleinere kans om ze te treffen. Wat ons echter wel opviel is dat we hier viel meer andere dieren konden zien, zoals herten, kakatoes, wilde zwijnen, langstaartmakaken. Sommigen zagen we ook al op Rinca, maar meer op Komodo... En na dit bezoek zijn we weer op pad gegaan, nog wat snorkelen en dan naar het eiland waar Damian, Mirco en Anja nog 2 nachtjes zouden blijven voordat ze naar Bali gingen vliegen. En ik ging meteen terug naar Labuan Bajo (onder begeleiding van een school blije dolfijnen), want mijn bus vertrok de volgende ochtend, terug naar Bali, terug naar Sanur Beach, terug naar Henny...

Op weg naar Australie 30sep- 6okt

Ik kwam na 2 dagen reizen per bus weer aan bij Yulia Homestay, en kreeg toevallig ook weer dezelfde kamer. Eerst wat geinternet en toen meteen terug naar Cafe Amsterdam.
a) om te zien of het bier nog lekker was,
b) om te proeven of de frikandellen nog net zo lekker smaakten, en
c) om te kijken of Henny aan het werk was.
Het personeel van cafe Amsterdam heeft een variabele dag in de week vrij en dit was de vrije dag van Henny. Henny op t strandMaar ik wist haar te wonen, stuurde haar een sms-je en zocht haar op. Ze stond al buiten te wachten en het weerzien was weer leuk! We hadden heel wat bij te praten en we hadden voor de komende dagen ook wat plannen. Een aantal daarvan moesten we meteen al in de ijskast zetten; vanwege de aanslagen op de 1ste zouden we natuurlijk niet naar Kuta gaan en winkelen in een groot winkelcentrum in Denpassar leek me ook geen goed idee.
 
Plotseling werd ik flink ziek (ik weet nog steeds niet waarvan), ik kreeg een heftige griep, en ook de rest van de plannen gingen daarmee overboord... Ik was echt strontziek, in de drie dagen tot en met de dag dat ik naar Australie vloog had ik welgeteld 3 mandarijnen, een hap van een broodje en 2 lepels soep op en, geloof het of niet, 18 liter water! Ik vloog op de avond van de 6e en ik was blij dat Henny bij me was geweest die dagen en ik was ook blij dat ik me op de 6e al wat beter voelde. Niet een echt leuk weerzien, natuurlijk, maar ja, dat maken we misschien in de toekomst wel een keer goed...
Tijd dus voor een heel nieuw werelddeel, ik was niet erg blij om Azie al te verlaten, maar ja, er is altijd een volgende keer. En ik wil zeker Australie en Nieuw- zeeland zien...