Afrika
Azië
Europa
Noord Amerika
Oceanië
Latijns Amerika
 
Melaka 10- 13 aug 2005
 

Melaka 10- 13aug


Mooi Melaka

Kinderen op een fietstaksiEenmaal met de bus in Melaka aangekomen, kon ik kiezen uit een lokale Bas of een Teksi naar het centrum van de stad, de lokale bus was de keuze en een half uur later kreeg ik een kamer in Samudera Guesthouse. Melaka is een van de oudste steden van Maleisie, een stad met een rijke (en ook Hollandse) geschiedenis. De ligging aan de straat van Melaka is altijd al erg interessant geweest, en het was ooit een erg invloedrijke stad. Een Hindoe prins (parameswara) uit Sumatra maakte van dit 14e eeuwse vissersdorpje namelijk een van de belangrijkste havens van die tijd. Later kwamen de Chinesen, de Portugezen, de Hollanders (van 1641 tot 1795), de Engelsen, Japaners en vervolgens weer de Engelsen. En al deze invloeden zijn terug te vinden in de stad van nu: Het Stadthuys, de Christ church, de st. Paul's Church, een Hollandse begraafplaats en overblijfselen van het oude Portugese fort Porta de Santiago.

Hollandsch glorie?

Het Stadthuys!Door het grote aantal Hollandse, Portugese en Engelse gebouwen in de stad en ook een aantal musea kun je de geschiedenis van de stad niet vermijden. In het hart van de stad is de Town Square met daaraan een aantal interessante gebouwen als de vuurrode Christchurch, voormalig De Gereformeerde kerk. tegenover deze kerk is Het Stadthuys; het eerste gebouw wat hier door de Hollanders is neergezet (1960). In dit (prachtige) gebouw is nu het historisch museum gevestigd.
Op de heuvel boven de kerk is de st.Paul's Church, ook een voormalige Hollandse kerk, centraal binnen de oude verdedigingsmuren van de oude binnenstad. Van deze (door de Portugezen gebouwde) muren heeft slechts de Porta de Santiago de vele oorlogen overleefd, te zien aan de andere kant van de heuvel. Aan de rand van Chinatown ligt het hotel/restaurant/cafe Heeren House; een voormalig Hollands pakhuis, nu dus gebruikt voor de toeristenopvang.

Veel strijd

Munten van de VOCDe geschiedenis van Melaka is er een met veel geweld, dit wordt vooral verteld in het maritiem museum, het historisch museum en het Proclamation of independence memorial museum (op de plek waar de onafhankelijkheidsverklaring van Maleisie getekend is). In alle 3 de musea wordt verhaal gedaan van de bezettingen door de vele landen. De laatste bezetter was Japan, en ook al brachten de Jappen een hoop ellende mee, het gaf Aziatische landen het gevoel dat de Westerlingen niet onoverwinnelijk waren. Iets wat daarvoor dus wel werd gedacht. Dit verhaal had ik in Singapore ook al gehoord; dat de Jappaners een gevoel van onafhankelijkheid meebrachten...

Merdeka! Merdeka!

Kinderen in schooluniform bij het busstationDe Maleisiers zijn een vredelievend volk. Dat merk je aan de vriendelijkheid en de gemakkelijke omgang. Ook wordt dat nadrukkelijk verteld in de Geluid en lichtshow, in de avonduren. Ik was zeer benieuwd, aangezien het door de reisgids wordt vermeld, en daar eenmaal aangekomen, werd ik aangesproken door een of andere knakker dat hij geld wilde voor de voorstelling. Dit was midden op straat, een eind van de show af, maar zijn ticket zag er wel officieel uit, dus heb ik de 10 Ringgit (2,2 euro) maar betaald...
Er staat aan de rand van het historische deel van de stad een grote tribune en daar zaten ongeveer 15 buitenlanders en we kregen een verhaal voorgeschoteld. Een 10 voor het idee: Een vertelling van de geschiedenis met acteurs (alleen audio), ondersteund door licht wat op de betreffende gebouwen scheen. Een 3-min voor de uitvoering: Sommige lampen waren bijna niet eens te zien en de stemmen riepen soms maar wat door elkaar heen...
Een ding is in ieder geval duidelijk, de Maleisiers wilden na de 2e wereldoorlog maar een ding: Onafhankelijkheid, oftewel: Merdeka!.

En ook dit nog:

De prachtige Chinese tempel...- Ook hier weer een Little India en een Chinatown. Dumplings en een masala dosa stonden dit keer op het menu en de Cheng Hoon Teng tempel was prachtig.
- Opvallend weinig toeristen in de stad, behalve dan de groepen met Japaners, die al kamera-flitsend door de stad rennen. Maar in de avonduren weinig toeristen te bekennen, niet in de kroegen, niet in de restaurants. Waar blijft iedereen s-avonds?
- Ook was hier weer een bioscoop en heb ik een aantal interessante films gezien; De Spooktrein, een Koreaanse horror, welke ook echt spannend was (ook al spreek ik blijkbaar geen Koreaans); Seven swords, een Chinese film (Honk Kong produktie) over een kleine groep vechters die een dorp beschermen tegen de (slechte) keizer.

En dit betekende het einde van mijn bezoek aan Maleisie (voor deze keer), tijd om weer te verkassen. Maleisie is een makkelijk land om te reizen; de wegen zijn goed; de stations zijn groot en makkelijk te vinden; alles is in het Engels aangegeven; bijna iedereen spreekt Engels. Masala dosa!Kortom, een relaxt land met aardige en behulpzame mensen. Al heb ik (zeker na Thailand) moeten wennen aan de afstandelijkheid van de Maleisiers, je krijgt niet snel contact met ze, de meesten zijn totaal niet in toeristen geinteresseerd. Dit is aan de ene kant wel rustig, maar ook wel saai. Het eten is heerlijk, het is een mix van de Indiase, Chinese en Indonesische keuken. Er zijn geen (zielige) zwerfhonden en er is weinig armoede. Maar ik heb alleen het vaste land gezien, ik kan natuurlijk niet oordelen over Borneo-Maleisie.

En op een mooie ochtend was het weer tijd voor een nieuwe uitdaging: Indonesie! Op zaterdagochtend 13 augustus ging de boot naar Dumai, Sumatra.