Afrika
Azië
Europa
Noord Amerika
Oceanië
Latijns Amerika
 
Samarkand 7- 10 mei 2008
 

Samarkand 7- 10mei


Overtreffende trap

Vrienden voor het levenPrachtig, mooier, mooist. Zo kun je de route Khiva- Bukhara- Samarkand wat mij betreft wel omschrijven. Voor mij was dit ook de ideale richting, met Samarkand als cultureel hoogtepunt. En dat is ook niet vreemd, deze stad is wellicht het belangrijkste punt van alle zijderoutes geweest. Het verbindingspunt tussen China, India en Persië.
Volgens mijn reisgids is het voor de zijderoute- kenners net zo mysterieus als Atlantis, en Alexander de grote zei: Alles wat ik over marakanda (de oude naam) gehoord heb is waar, behalve dan dat het mooier is dan wat ik ooit had verwacht...

We hadden wat rondgekeken in Bukhara en de bus zou dit keer de goedkoopste optie zijn. En na 1,5 uur in en rond een bloedhete stilstaande bus te hebben gezeten (Ze wachten tot de bus bijna vol is) kwamen we na een relatief relaxte rit (met weer erg veel politiecontroles), 5 uur later aan in onze bestemming.
Bij Bahodir B&B namen we een kamer, voor 10 dollar p.p. met ontbijt en uitgebreid diner. We werden al ontvangen met thee met honing. Er zaten hier weer veel andere reizigers dus veel bijkletsen en verhalen (en vooral tips) uitwisselen...

De stad

Mensen bij het standbeeld van Amir TimurAls 1 van de oudste steden van centraal Azie is het door vele grote oude rijken bezet geweest, te veel om op te noemen. Opmerkelijke 'gasten' waren de mongolen (met leider Djengis Khan), die de boel platgooiden.
Djengis had een hekel aan andere geloven, maar Amir Timur en zijn kleinzoon Ulugbek, bouwden in de 14e en 15e eeuw bijna een hele nieuwe stad. En die stad kun je nog zien, voelen, aanraken en (als je goed je best doet) proeven en ruiken.

Met de registan als het absolute centrum met de drie magnifieke medressas.
Met moskeen die ooit de grootste van de wereld waren.
Met een prachtig mausoleum waar oude koningen begraven liggen en gewone stervelingen in de begraafplaats er omheen. Vol met bedelaars overigens...
Met natuurlijk een prachtige bazaar waar je de weg volledig kwijt raakt.
De markt voor de moskeeMet het cultuurhistorisch museum waarin vooral prachtige fotos over Samarkands verleden en de prachtige mensen die hier wonen.
En nog meer, te veel om op te noemen...

Je blijft fotos maken. Echt verslavend, je wil alles vastleggen. Van de kleurrijke mensen op straat (vriendelijk, vrolijk en behulpzaam) tot de prachtige gebouwen

Bijzonder is het verhaal over de Guri Amir mausoleum. Niet alleen omdat de grote man, Amir Timur zelf, hier begraven ligt met wat familieleden, maar ook om het verhaal van de Russische antropoloog Mikhail Gerasimov:
Hij vond het graf van Timur als eerste en vond op de grafsteen een inscriptie dat van degene die het graf zou openen zijn land verslagen zou worden door een rijk groter dan dat van Amir Timur....

De Plov- kok. Rijst met krenten, vlees, groenten en kruiden.De volgende dag viel Hitler Rusland binnen...

Er zijn veel Oezbeek- toeristen die het graf van hun grote held bezoeken. Er wordt dan emotioneel gebeden, mensen hebben erg veel respect voor hoe belangrijk de man was voor centraal Azie...

Nog meer te vertellen?

Groot! De Bibi- Khanim moskee...- Op het station van Bukhara stond weer een popie- jopie- taxichauffeur die 100.000 Som wou aftroggelen ipv 20.000... Ik legde mijn hand op zijn voorhoofd, keek naar de zon en zei: You oke?, waarna ook zijn collega's in een deuk lagen...
- Volgens de legende is het dragen van een sluier hier begonnen: Timur had een Chinese vrouw, en de architect die de Bibi- Khanim Moskee bouwde om de gelijknamige vrouw te eren, werd verliefd op haar. Hij smeekte om een zoen en kreeg deze ook. Timur kwam erachter en vanaf dat moment moesten alle vrouwen een sluier dragen. De architect heeft niet lang geleefd, overigens...

 
 
 

- De westerse naam Tamerlane is verzonnen door de Engelsen die de (aan de rechtse kant verlamde) Timur, beledigend Timur lame noemden.
- Het eten in de hostel was heerlijk, dus we zijn niet een keer naar een restaurant gegaan, en na het eten was het nog wat borrelen. Internationaal gezelschap3 avonden op rij gezelligheid met reizigers uit Letland, Canada, Japan, Kazachstan, Oekraine, Zweden en Nederland (en misschien vergeet ik er nog). De 3e avond was een Italiaan jarig (oh, ja, Italië...), Giuseppe, en hij had voor iedereen Pasta gemaakt. De pasta was mislukt en werd al snel Sticketti genoemd, oftewel Sticky (plak-) Spaghetti...
.