In Bangkok moest ik om 3 uur 's-ochtends al op om de bus naar het vliegveld te pakken, ik vloog om kwart voor acht en de bustocht is minimaal 1 uur.

Na 1,5 uur vliegen was ik al in Ho Chi Minh Stad (geen vertraging dit keer) en na een tochtje met de lokale bus nam ik een kamer in het Thanh Hotel.

 

 

De stad is gevuld met oude Franse overblijfselen, zoals de Notre Dame Kathedraal en oude huizen en kazernes.

Het Reunification Paleis is geen aantrekkelijke bezienswaardigheid op zich, maar de geschiedenis is bizar, hier ramde de eerste Russische tank door de poort, wat de overgave van zuid-Vietnam betekende aan het noorden.

 

Het indrukwekkende War Remnants Museum is iets wat je absoluut niet over mag slaan, al heb je er wel een sterke maag voor nodig:

De foto's en krantenartikelen winden er geen doekjes om, mensen zijn afgeslacht en gemarteld. Je kunt de voetstappen van de bezoekers horen, iedereen is stil.

 

Gelukkig is niet alles kapot gebombardeerd door de Amerikanen die dachten dat ze met hun miljoenen tonnen aan bommen de oorlog wel even zouden gaan winnen.

Verspreid door de stad staan nog vele prachtige Chinese pagodes, met de Jade Emperor Pagode als de allermooiste.

 

 

- Gelukkig, ook hier hebben ze Mangosteen (die heerlijke paarse vrucht, mmmmm...) en erg smakelijk Indiaas eten. Nog maar een keer; mmmmm...

- Wat me meteen opviel? De Vietnamezen hebben een sterk ontwikkeld gevoel voor humor, ze houden graag van onderhandelen, maar steken ook de draak met je...

 

- Ho Chi Minh Stad is ideaal als uitvalsbasis voor o.a. Cu Chi tunnels (zie vorige verslag) en de Mekong Delta. Dat laatste ga ik de volgende keer bezoeken, want ik vlieg vanaf hier weer terug naar Bangkok...

 

...maar nu eerst de nachtbus naar het noorden.