Afrika
Azië
Europa
Noord Amerika
Oceanië
Latijns Amerika
 
Punta Gorda 3- 4 dec 2009
 
Punta Gorda 3- 4 dec 2009

Een lange reis


Sarah uit Australië, Adriaan uit Duitsland en Pauline en Leon uit Nederland. Dit viertal ging op weg naar Honduras, en dat kun je op een paar manieren doen. We kozen ervoor om niet de dure optie te kiezen, een boot vanuit Belize rechtstreeks naar Honduras, maar de goedkopere.
We namen een middagboot terug naar het vaste land, naar Belize stad en van daar meteen een bus naar Punta Gorda.

We waren nóg een Nederlander, Michel, tegengekomen en met 5 personen namen we 2 kamers in het Nature's Way Guesthouse, waar ze een mooi prijsje voor ons maakten.

Het durp


In Punta Gorda is niet veel te beleven, behalve dat de boot naar Guatemala hier vertrekt. Het centrum is klein, maar wel met een mooi beschilderde klokkentoren en een klein parkje. Het was avond toen we aankwamen en we besloten een paar pilsjes te gaan pakken...

Echt prachtig, om te zien hoe mensen hier uitgaan. We kwamen in een echt drinkhol, met een paar plastic tafeltjes en stoelen. Er zaten een paar groepen, en velen waren al dronken. Twee jonge jongens konden bijna niet meer staan, echt grappig om te zien.

Nog meer reisplezier


In de ochtend namen we de eerste boot, een uur varen naar Puerto Barrios in een relaxt bootje. En toen waren we terug in Guatemala. Na wat grensformaliteiten vonden we een kerel die wel een taxichauffeur kon regelen. We hadden afgedongen en hij zou ons naar de grens brengen, ná de immigratiedienst, dat hadden we nog specifiek 2 keer gevraagd. De dikke chauffeur stopte echter 17 kilometer vóór de grens en wilde tóch zijn geld.
Dat waren we écht niet van plan, maar de truc is dat de politieagent aan de grens je dreigt dat je dan niet de bus naar Honduras mag nemen, hij laat je niet gaan. Dit was de eerste keer, deze reis, dat ik me weer eens als wandelende portemonnee gevoeld heb.

 Er kwam een luxe- bus langs en samen met een drietal Amerikaanse Menonieten namen we deze bus. Adriaan was richting een vriendin gegaan, dus we waren nog met vieren.

San Pedro de Sula


Bij de grens wachtte de bus netjes op ons en bracht ons naar san Pedro de Sula, onze eerste stop in Honduras, maar we wilden niet blijven, we wilden overnachten aan de kust. Maar de laatste bus (?) vertrok al om vijf uur (?) en de geldautomaat was stuk (?) en de dichtsbijzijnde was ver weg (?).
Kortom, een hele rits leugens, maar dat krijg je als je met een groep bent en de mannen zien dat je haast hebt. Een taxichauffeur bracht ons naar de geldautomaat, maar deze bleek erg dichtbij te zijn, en uiteindelijk zei hij gewoon letterlijk 'jullie hebben geld genoeg!' Vooral Pauline was kwaad!

Maar even van je afschudden en ik nam me voor om niet meer zo te haasten. dat doe ik normaal ook nooit, maar met een groep is dat toch anders.
uiteindelijk kwam alles goed, we namen een driepersoonskamer (want ook Michel ging een andere kant op) in het Banana Republic guest House, en 's-avonds hebben Sarah en ik er nog een late avond van gemaakt, met een paar pilsjes om te vieren dat we in Honduras waren. Jippie!

En:

- Tijdens de busrit naar Punta Gorda kwamen we nog langs een bizar ongeluk. De buschauffeur vertelde ons dat een kerel op de weg was gaan liggen (dronken?) en een auto was over zijn hoofd gereden. En die vent lag daar gewoon aan de kant van de weg. Niemand had even de moeite genomen om een deken over hem neer te leggen, of zo...
- De hele kuststreek wordt geplaagd door muggen, zandvliegen en bedmijt. Veel en vaak krabben, dus...