Coban 23- 25 nov 2009

La Casablanca (het witte huis)

Een wat langere rit, dit keer, ongeveer 5 uur naar het noorden. De bus werd weer tot de nok toe volgeladen, dat houdt de prijzen laag...
Coban was meteen helemaal naar mijn zin, een klein stadje in de bergen, met een leuk, klein centrum en een relaxte sfeer. In de slaapzaal van hotel Casablanca (2,5 euro per nacht) zat een Sloveen, Iztok, een Oostenrijkse Clara en een Guatemalteek, David. Meteen maar even bijkletsen met een bak koffie.

Ik had ook een afspraak, en wel met de Duitse Eva. Een erg leuke vrouw, met wie ik afgesproken had om een tijdje samen te gaan reizen. Haar vriendin Annika (zie verslagen Atitlan en Antigua) nam een week Spaanse les en Eva had voorgesteld om met mij mee naar het noorden te gaan, daar had ik zeker geen bezwaar tegen.
Finka

Iets buiten het centrum ligt de koffiebranderij van 'Diesseldorff'. Een duitser die in 1888 naar Latijns Amerika was gekomen om daar koffie te gaan telen en branden. Je kunt een rondleiding krijgen van de kwekerij en koffie proeven. Dat bleek een leuke tocht om te doen.
De omgeving en tuinen zijn prachtig en de kleine branderij erg bijzonder. Ze verbouwen (en verkopen) nog veel meer produkten, zoals vele kruiden en fruitsoorten, erg natuurlijk en kleinschalig.

Ook verbouwen en verkopen ze Cardamom, lekkere Indiaase kruiden die ik al lang niet meer geproefd had. Erg lekker voor in de thee!
En:

- Iztok en ik liepen een zaal binnen waaruit muziek kwam. Het bleek een kerk te zijn, waar net een 'mass- healing', oftewel massagenezing, had plaatsgevonden.
Je ziet het wel vaker in, vooral in arme gebieden, maar het blijft een raar gezicht: In dit geval was een groep tieners van alle demonen verlost en lagen te spartelen en trappelen op het podium. Bizar.
- David was in Coban, omdat hij voor een poppentheater werkt. Hij had Eva en mij ook uitgenodigd, en zei dat het een traditioneel theater was.
Het bleken Jan Klaasen en Katrijn te zijn, leuk voor ons en hilarisch voor de kinderen...

- Cafeteria santa Rita had lekkere koffie en heerlijke taarten. En ook het eten was lekker en goedkoop. Soms kun je ergens gewoon niet wegkomen...
Samen met Eva ging ik weer op pad, met een 'colectivo' (minibus) naar een avontuurlijk dorpje.