Martil 18-20 apr 2017
Nu wel in
Marokko, maar dat bleek nog wel een hele opdracht. Ik heb al redelijk wat
bijzondere grens-overgangen meegemaakt in mijn reis-carrière, maar deze behoort
wel in de top 5 aller tijden…
’s-Ochtends iets na elven stopten we achter een
lange rij auto’s, vanwaar we de grensovergang in de verte al konden zien
liggen. Ofwel stapvoets ofwel stilstand zagen we 12 uur voorbij komen, 2 uur
’s-middags, 4 uur, 6 uur… 8 Uur ’s-avonds kwam er wat schot in de zaak en na
heel wat afsnijden, vlak langs andere auto’s snijden en dreigen en ruzie maken
(de laatste twee deden ze niet tegen ons, respect! ;-)) en veeeeeel wachten
waren we wel toe aan wat vooruitgang. Ongeveer 2 kilometer hadden we afgelegd
in ruim 9 uur en we kwamen terecht in een TO-TA-LE chaos!!!!
Eerst moesten we
zelf onze paspoorten overal laten zien, vervolgens moest ik met mijn
autopapieren van een kastje naar een muur en weer terug. Dankzij mijn
verzekeringsagent Corné Jansen had ik gelukkig mijn groene kaart inmiddels
digitaal bij mij en 4 stempels, drie handgeschreven brieven en ongeveer 4
handtekeningen later zei het mannetje wat de hele tijd met mij mee had gelopen;
daar is Marokko, tip for Mohammed? Met een brede glimlach hield hij zijn hand
op. 2 Euro voor een man met een officiële douane-pas om zijn nek, die had ik
niet zien aankomen… Maar we waren in Marokko!!! Joehoe!!! Na een rit door de
schemer kwamen we over brede boulevards door de gigantische luxe nieuwbouwwijken
van Tetouan, een toeristenoord in opbouw. We vonden er camping al Boustane, een
simpele en goedkope plek om bewaakt te overnachten en lekker te douchen. Het
ligt niet ver van de kust, waar vele eettentjes poolhallen en koffiecorners
zijn. Luxe en gezelligheid, hier gaan veel toeristen komen… Martil is ook de
ideale plek voor een dagtrip naar Tetouan.