Fèz 22- 24 apr 2017
Nog een uur
of twee rijden en we kwamen de buitenwijken van Fèz binnenrijden. Een man op
een scootertje riep wat. Hij zei – onder het rijden – dat hij wel een camping
wist. Mooi, het was de camping die we zochten, maar waarvan we de locatie niet
wisten. Hij hoefden niets te hebben voor de service, maar zijn broer gaf
rondleidingen door Fèz, en die kon hij – surprise – wel aanraden.
Charlotte had
al eerder aangegeven wel eens door een gids door een Medina rondgeleid te
worden, dus dat was geregeld.
De camping bleek erg sober en de eerste avond
werden we toegespeeld door de plaatselijke drumband die een bruiloft versierde.
We liepen nog een paar keer langs het feest, we werden helaas echter niet
uitgenodigd om binnen te komen…
Onze gids was een gedistingeerde oude man in
een lange jelaba. Tenminste, hij léék gedistingeerd, hij hield van alcohol en
had al heel wat drugs uitgeprobeerd in het leven. Hij ging voorin en Charlotte
zat achterin op het bed.
Hij bracht ons naar het koninklijk paleis, de joodse
wijk en naar een ceramiek- fabriek. Een mooi uitzichtpunt over de Medina en
vervolgens wist hij wel een plekje waar we voor 50 cent de auto konden
parkeren, aan de rand van de gigantische Medina.
De shops waar we langs liepen
(borduurwerk, metaalarbeid, kleden) waren erg vriendelijk en zeker niet
opdringerig. Toen we zeiden dat we genoeg hadden van alle commerciële activiteiten was ook dat oké.
Abdoel vond alles prima en liet ons verder de highlights van de oude ommuurde binnenstad
zien.
Als afscheidscadeau wilde hij eerst wat meer geld zien dan afgesproken
(vooruit; hier heb je 1,5 euro extra) en wist hij waar we voor 5 euro de nacht
door konden brengen op een bewaakte parkeerplaats. Dit bleek een prima plek,
vanwaar we zo de Medina weer in konden, nu van de andere kant (het is
grooooot…).
We deden eerst een dutje in het relaxte Batha- museum waar vroeger
de rijken woonden en aten bij de lieve Nina, een stoere meid van 18 jaar die in
de Medina haar eigen restaurantje was begonnen. 
Onze aanwezigheid trok nog een
Chileen en een groep Italianen aan en het was haar gegund. Met de Chileen Miguel
hebben we nog een hele tijd samen gegeten en zitten kletsen, en toen we terug
kwamen had Charlotte aanspraak (waar heeft Charlotte géén aanspraak? ;-)) met
een paar Duitsers die de nacht naast ons sliepen in hun busjes.
In de ochtend
is Charlotte een heerlijk ontbijtje voor me gaan halen en hebben we nog wat
door andere wijken van Fèz gelopen. Zoals de Joodse wijk en het modernere deel van de stad. En steeds raak je de weg kwijt; 'Fermee!' 'Privé!