Cala Iris 27-29 apr 2017
De grensovergang was voor het eerst een makkie, met hulp-mannetjes en vriendelijke maar streng ogende douane-meneertjes. Een paar kilometer verder liepen we echter weer in een snelheids-fuik. De politie is hier erg vriendelijk en behulpzaam, maar die snelheidscontroles… Wederom 15 euro boete, dit keer voor 4 kilometer te hard rijden.
We zochten een camping in Al Hoceima, maar die was er niet. We dronken er een drankje, liepen wat door het centrum met prachtig uitzicht over de baai en besloten in te gaan slaan op de lokale groentemarkt. We wisten namelijk een ecologische camping 60 kilometer ten westen van Al Hoceima in het nationale park van de stad, en volgens de website leek het open (Insha Allah…).
Een prachtige rit door de heuvels bracht ons naar het zeer afgelegen Cala Iris, camping Amis de Cala Iris lag er iets buiten. Er zat een stoffige meneer achter een stoffig bureau (niet echt wat we bij een ecologische camping hadden verwacht) en hij had een goede tip voor een wandeling voor de volgende dag. Na een uur, ongeveer, kwamen een paar andere toeristen in twee Franse campers. We stonden niet meer alleen. Lekker koken en relaxen en de volgende dag gingen we een wandeling maken van Torres de Alcala naar Bades, een mooie wandeling door de heuvels, langs de kust.
Bades was al een nederzetting in de oudheid, maar is door een overstroming weggevaagd. Nu is het net zo’n gehucht als Cala Iris, met een haventje, wat huisjes en natuurlijk een moskee en een theehuis. Het meest indrukwekkende aan deze tocht is het zien van het schiereiland el Penon de Velez de la Gomera. Het is bevolkt door het Spaanse leger (dus geen toegang) en is een van de kleinere Spaanse nederzettingen wat je normaal bij Marokko zou verwachten.
Het regende en woei erg hard, dus we hadden de tocht wat ingekort, hebben in een stadje vlakbij nog een koffiegedronken (met Charlotte weer als enige vrouw in het theehuis) en hebben de rest van de dag niet veel gedaan. We mochten ons potje koken in de receptie van de camping. Lief! De volgende dag naar de laatste stop in Marokko…