Mokhotlong 31 okt- 1 nov 2015
Hier wilden we helemaal niet naar toe, maar we hadden geen
keuze. Het was gewoon een kwestie van de transportcodes die hier gelden; je
vertrekt niet met nog een lege stoel in je busje…
We stonden al om 4.00u op en waren
daardoor al vóór half zes op het busstationnetje. 
We hadden mazzel, we
vertrokken al binnen het uur en na een reis van ongeveer twee uur waren we al
bij de volgende tussenstop, Thaba Tseka, waar we van minibus moesten wisselen. ‘Er
komt een bus’, riep iemand, ‘rond 9 of 10 uur’. Dat zou nog anderhalf uur
wachten zijn, dus we hoopten van niet. En wij wachten. Wachten, wachten. En nog
eens wachten. Om 12 uur kwam een busje en die zou inderdaad naar Mokhotlong
gaan. Mooi, wij instappen, ik weer voorin en Will werd weer gebruikt als
pakhuis. Daar konden we weer hard om lachen (nou ja, vooral ik...;-)). En toen wachten tot hij vol zat,
zoals gebruikelijk. En wachten. En wachten, toch maar weer wachten. Om 14 uur
vertrokken we. De bus zat toen zelfs zó vol dat ik een kerel half op mijn
schoot had zitten.
Op ons gemakje reden we door de bergen van Lesotho, wachtend op mensen bij dorpjes, rustig aan
door de bergen en de wegen waren zó slecht dat we een gemiddelde van 20 km/uur
niet haalden. We waren doodop toen we in Linakaneng aankwamen. Hier was echter
niets te doen, verderop was een klein dorpje, er waren geen hotels en het werd
al donker. Een chauffeur van een pick-up had al met onze kapitein gesproken en
kon ons voor een mooi prijsje wel naar Mokhotlong brengen. De prijs viel
inderdaad mee en ook al waren we behoorlijk gebroken, we hadden geen keuze.
Hier blijven kon echt niet…
En door het pikkedonker stuiterden twee toeristen
door de achterbak van een pick-up door de bergen van Lesotho. Fantastisch! De
chauffeur zorgde goed voor ons en bracht ons netjes naar een hotelletje, waar
een barretje was en een klein restaurantje. Na een pilsje en een paar stukken
pizza vielen we vermoeid in slaap…