Zoals gezegd waren er geen fietsen, en ook geen brommers, te huur, dus ik besloot om een van de grootste ravijnen ter wereld met hulp van anderen te bezoeken. Liften kan hier wel, overdag, en er rijden ook allerlei busjes van dorp naar dorp. De eerste die stopte was een vriendelijke man, die ging dieren voeren in de bossen (?). Hij bracht me een heel eind en na weer een half uur lopen stopte twee mannen, die wilden geld zien. Voor 2 euro brachten ze me naar de plek waar ik wilde zijn, Lowveld Viewpoint.

 

 

 

 

 

 

Van daaruit ben ik met openbaar vervoer (minibusjes) weer zuidwaarts getrokken, via Bourke’s Luck Potholes kwam ik in het plaatsje Kanana, waar ik het laatste busje nam.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De Potholes zijn ronde uitgesleten stukken rots, waar ook een klein museum was en je veel kunt wandelen langs de rivier en wat watervallen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Fenomenaal, de hele omgeving, dorpjes, mensen, ravijn, natuur... Wat een voorrecht om hier te mogen zijn.

 

 

Na drie dagen lopen door de natuur was ik wel weer toe aan een andere omgeving en ging ik weer terug naar de stad.