To Mozambique or not to Mozambique 20 april 2019

De volgende morgen vertrok ik naar Mozambique. Dat vond ik
best een beetje spannend, gezien de laatste berichten na de orkaan, waarbij
honderden mensen het leven lieten en honderdduizenden dakloos achterbleven.
Maar
de cholera- uitbraak was in het midden van het land en niet in het zuiden, waar
ik was.
Ik besloot om nu 1 nacht in Maputo te verblijven, ik wilde eerst naar
het zuiden om te gaan duiken.

Ik stond al vroeg bij de taxibusjes in Ezulwini en
na een half uur stond ik in Manzini. Daar was het weer wachten tot de bus vol
was, ditmaal 3,5 uur, en wij onderweg... Na 3 uren over hobbelige wegen waren
we er eindelijk en de immigratie van Swaziland was een makkie, dit keer, ik was
ook niet mijn groepje kwijt. Bij de immigratie van Mozambique had ik echter
gedonder..
Volgens de zeer strenge douane-meneer en -mevrouw, laat ik ze even
Herr Flick en Frau Helga noemen, waren mijn papieren niet in orde. Dat kon
kloppen, want ik hád ook helemaal geen papieren... Probleem 2 was dat ik niet
zomaar door iemand uitgenodigd mocht worden (ik had via Airbnb had geboekt), maar dat ik een regulier hotel had moeten boeken.
De chauffeur stond steeds netjes op me te wachten, hij wist wel een plek waar
ik wellicht even op internet kon, in het niemandsland tussen de grensposten.
Beide plaatsen hadden echter geen Wifi, maar na aandringen mocht ik bij de
meneer van het transportbedrijf wel even achter zijn computer (it is against
the regulations, tell nobody).

Binnen 10 minuten was ik terug bij mijn nieuwe
vrienden, maar ze accepteerde de boeking niet, het was een reservering, geen
betaling! De chauffeur en een paar passagiers werden ongeduldig, we waren er al
een uur, dus die vertrokken. Nadat ik mijn tas had gepakt, natuurlijk. Het werd
al wat donkerder en ik wachtte nog steeds op een antwoord (Flick en Helga
hadden The Big Boss gebeld en die zou terugbellen) dus ik wachtte even buiten,
want in het kantoor leek het wel 50 graden. Komt er ineens een soldaat op me af
die zijn handboeien trok‼‼ Ik schrok me een hoedje, maar kon het niet geloven,
ik had toch niets misdaan? Toen hij vlak bij me was schoot hij in de lach,
geintje... Hahaha, zo zie je maar weer dat ook lokale mensen (zelfs de
soldaten) het gedoe niet waarderen en er een geintje van proberen te maken.
Tot
2 maal toe werd ik geadviseerd om een omkoping aan te bieden. Voor 2000 Rand
(ongeveer 130 euro) zou ik zeker door mogen. Dat geld gunde ik ze niet en ook
waren de handboeien wellicht een goed signaal om dat niet te doen...‼

Na
ongeveer 2,5 uur was de kogel door de kerk; ik kon vertrekken, maar niet naar
Maputo, het doel van mijn reis. Het werd nu echt al wat donker en de
dichtstbijzijnde plaats in Swaziland was zeker nog 2,5 uur rijden. Gelukkig kon
ik mee met een busje met Swazi die inkopen hadden gedaan in Maputo.
Mozambique
is schijnbaar een arm land, vergeleken met Swaziland en Zuid- Afrika. We werden
dan ook bij een politiepost aangehouden en alle tassen moesten leeg, vanwege
mogelijke goedkope smokkelwaar. Maar ook dat ging met een big smile, ik stond
zo met een soldaat te kletsen, dat hij vergat om een auto aan te houden, we
konden er beiden hard om lachen.
Terug naar Manzini, daar een busje naar Ezulwini en laat in de avond had ik weer een bed...
Pffffff...