Harare 14- 17 mrt 2020
Van Mutare naar Harare kostte 3
euro voor 4u in de bus te mogen zitten. Je krijgt een stoel en dan begint weer
het grote wachten.
Dit lijkt in Zimbabwe toch weer anders te gaan dan in
Mozambique, het is ronduit vechten om reizigers! Er gaan meer bussen
tegelijkertijd en in plaats van eerst 1 bus vullen, dan pas de anderen, snijden
ze elkaar af en schreeuwen ze tegen elkaar om elke passagier en een plekje
vooraan bij het busstation. Echt bizar!
Ik nam een bed in het leuke Small World
Guesthouse (zie rechts) en heb 2 dagen door de stad gebanjerd. Van bakkertje naar museum,
van drukke markt en chaos op de straat naar een bioscoop en vooral lekker eten
en gezellig babbelen.
Een bijzondere ontmoeting had ik nog in het nationaal
archief. Eerst wist de bewaker (bij veel gebouwen staat een bewaker aan de
poort) niet of er wel een museum was, maar een mevrouw zei dat er wel
rondleidingen worden verzorgd.
Uiterst vriendelijk werd ik ontvangen en nadat
ik door het inschrijven bij de poort heen was, mocht ik hetzelfde doen bij de
receptie. Ik moest mijn paspoort inleveren, dan 10 Bond (25 eurocent) betalen
op 1e verdieping, dan weer terug naar receptie, daar kreeg ik een badge en
moest ik mijn tas inleveren. Wat een prachtige bureaucratie!
Daarna volgde een
erg leuke rondleiding van ruim een uur van een zeer enthousiaste man, een echte
wetenschapper. Hij vertelde ronduit, ook over de geschiedenis van de omliggende
landen en we hebben ook de laatste nieuwtjes uit Europa gedeeld, over het
voetballen, welteverstaan...
Zeer bijzonder...
Ik heb ook zeer genoten van alle kerken in Harare. Ik had de mazzel om hier op zondag te zijn en elke dienst is weer anders en uniek. Sommigen zaten met een groepje, helemaal in het wit, onder een boom en anderen in een flatje, boven een winkeltje. Toen ik bij een grote partytent kwam en even ging luisteren raakte ik ontroerd door de dienst zal, de hele gemeente was aan het bidden voor alle slachtoffers van Corona. Erg aandoenlijk!
Ik wilde graag het Great
Zimbabwan Monument zien, oude ruïnes van een handelspost met de Arabieren (ik
wist niet dat die zo ver zuidelijk zijn gekomen in Afrika... Ik had echter geen
vervoer en kon geen slaapplaats vinden en wilde op de bonnefooi gaan. Onderweg
naar het busstation voor een ticket hoorde ik op de radio dat er een eerste
Corona- zieke was in Zuid- Afrika. Toen pas besefte ik hoe heftig het allemaal
was en hoe kwetsbaar ook, als het zou gaan om weer thuis te komen.Wat als er geen Europeanen meer zouden worden toegelaten in Afrikaanse landen?
Terug in de
guesthouse ben ik gaan bellen met Kenya Airways en met cheaptickets.nl, maar
die namen niet op. Een jongen vertelde dat er een kantoor van Kenya Airways in
Harare moest zijn en de volgende ochtend ben ik meteen daar naartoe gegaan. Ondertussen
was al op nu.nl een bericht verschenen dat de EU overwoog om de grenzen en ook
het luchtruim te sluiten, voor minimaal 1 maand...
Ik kon de eerste dagen niet
terugvliegen, kreeg ik te horen, ténzij ik een heel nieuw ticket zou kopen én
een ticket van Harare naar Johannesburg. Ik wilde naar huis, dus dat besluit
was niet moeilijk. Zo geschiedde en dezelfde dag nog nam ik rond 7 uur
’s-Avonds de eerste vlucht. Deze ging van Harare naar Johannesburg met Fastjet
en daarna met een tussenstop in Nairobi terug naar Amsterdam. Tot mijn
verbazing waren beide toestellen half leeg (of half vol, mag ook), terwijl men
had gezegd dat ik de laatste stoel had én daarvoor moest ik businessclass
betalen!
Maar goed, ik was thuis en na een
vreemd gevoel op een halfleeg Schiphol en een bijna lege trein zag ik Charlotte
weer in Driebergen...
Haaaaaa, weer thuis...