Wagadoegoe 09- 13 mrt 2009

Mazzel!

Misschien wel de stad met de mooiste naam ter wereld, want het rolt zo lekker van je tong, Wagadoegoe...
Ik had een bere- mazzel met het transport, dit keer. In het laatste dorpje waar we in Dogon land gestopt waren, bracht iemand me achter op de motor naar Bankass, en daar zou het wachten worden.
Het plan is dat je wacht tot er een busje of auto voorbij komt die plek voor je heeft. Die brengt je dan naar Koro. Hier gaat in de middag een bus naar Oeahigoeja, Burkina Faso, en daar kun je misschien een bus pakken naar Wagadoegoe, anders moet je ergens overnachten.

Maar het liep anders; ik had weer last van de maagproblemen en wilde erg snel naar de stad, waar ik hopelijk mijn grote vriendin An weer op kon zoeken. An Tibiotica is op elke reis wel een keer een grote hulp geweest en ik had haar ook nu weer hard nodig.

Na wat wachten stopte er plots een 4x4 met 2 Toebaboe (witte mensen) erin en voor een mooi bedrag mocht ik mee, rechtstreeks naar Waga...! Wat een mazzel, en de 2 Fransen (die in Waga werken en de 4x4 afgehuurd hadden met chauffeur) hielpen me in Wagadoegoe ook nog met het kopen van antibiotica. Als de nood het hoogst is...

Gezellig

En de antibiotica sloeg gelukkig al snel aan, ik voelde me een stuk sterker. Want de anti- diarree pillen hielpen wel tegen de diarree, maar ik bleef me zwak voelen... En voor het eerst in 2 weken had ik weer eens een hongergevoel. Lekker!
Ik nam een bed in het Fondation Charles Dufour, omdat daar goedkope bedden waren en omdat de opbrengst gebruikt wordt voor een weeshuis.
Sommige van de wezen werken ook weer voor het hostel, een win-win situatie, dus.

Er zaten een paar Engelsen (Ben, Dan en John) en een Amerikaan (Tony), en de sfeer zat er meteen al goed in, we gingen steeds met een groep op pad, voor eten, drinken en zelfs naar de biscoop en naar het voetbal kijken. Erg gezellig!

 

 

 

 

 

 

 

Waga

De roepnaam is Waga, en de stad is bezig om volledig herbouwd te worden. Geen echte bezienswaardigheden in de stad, behalve dan deze poging tot modernisme.
Met brede straten, een fantastische supermarkt (met kaas, salami, blikjes vruchten, yoghurtjes, Mars-ijs, vers bruin brood, etc, etc... Mmmmm), moderne westerse winkels en bioskopen.

De straatmensen (bedelaars, verkopers) zijn ook een stuk minder opdringerig dan in Mali en dat is ook een verademing. Het is een lekkere stad om doorheen te struinen en dan loop je de 3 kilometer naar de ambassade van Ghana, ipv de taxi te nemen.
Het visum was weer een makkie, en elke keer doe ik een klein vreugdedansje. Ik vergelijk onbewust nog steeds met het gedoe in centraal Azië.

En;

- Ongelukken zijn hier de normaalste zaak van de wereld, overal zie je vooral omgekantelde vrachtwagens. Maar vaak met heftigere gevolgen dan bij ons, bovenop de vracht worden de wagens namelijk ook nog eens volgeladen met mensen...!
We stopten bij zo'n ongeluk en onze chauffeur vroeg eens na; 3 doden, en het bloed was niet van de vracht tomaten te onderscheiden...
- Op de straat koop je bananen en bij de straatbarretjes koop je dan heerlijke yoghurt. Een fantastisch ontbijt voor 30 cent. En dat is vooral lekker bij de 45 graden Celsius (!) wat het op dit moment in de stad is...

Ik voelde me voor het eerst in 2,5 week weer eens echt lekker en met plezier ging ik weer naar een nieuw land en een nieuwe uitdaging; Ghana.
Dit keer dus maar 1 stop in Burkina, maar op weg terug naar Gambia en Senegal ga ik nog meer van dit land zien.