|
Terug in UB
Toen we terugkwamen in de hostel eerst maar een gaan douchen, want dat was al weer een paar dagen geleden.  Leon ging daarna de stad in, op zoek naar een massage. Dit was de vorige keer niet gelukt dus ging hij dit nu opnieuw proberen. Er bleek dit keer geen wachttijd te zijn, dus er kon meteen worden gemasseerd. Djarna was de naam van de masseuse en ze deed het zeker niet slecht (al had ik wel mijn twijfel over het laten knakken van mijn vingers...). Maar goed, na een uurtje kneden en boetseren waren de ongemakken van de slechte wegen, harde bedden en het paardrijden snel vergeten. De laatste dag in Mongolie was aangebroken en we hadden niet zo heel veel plannen. Na wat internetten is Leon naar de film gegaan en Michiel naar Gandantegchinlen Khiid. Grof vertaald betekend Gandantegchinlen Khiid iets als "Grote plaats van complete vreugde", en is gebouwd in de 19e eeuw.
Het was een belangrijk klooster is en nog redelijk goed onderhouden.
|
|
Mongoolse film
 Na de film in Rusland heeft Leon dus ook maar eens een mongoolse film bezocht. Dit is misschien leuk om in meer landen te gaan doen (je kunt maar een afwijking hebben...), hij vind het namelijk erg leuk om te doen. De film was gewoon op z'n Engels...
Het leuke hiervan was nu wel dat de stemmen van o.a. Eddie Murphy te horen waren. Ook in Mongolie waren weer een aantal (cultuur) verschillen merkbaar; het verhaal speelt zich af in de middeleeuwen, en in een scene kreeg de hoofdrolspeler bij zijn arrestatie met een peperbus peper in z'n ogen gemalen, 'pepperspray' is in Mongolie nog niet zo bekend... |
|
Op weg naar China
 Om 8 uur 's-morgens zou onze trein vertrekken dus vroeg opgestaan, nog wat gegeten en toen op weg naar het station. We bleken de coupe te delen met nog twee Nederlanders, Ton en Ellen. Ze bleken een aantal weken in Mongolie geweest te zijn, helemaal in het westen tegen de grens met Rusland en China. Ze waren daar helemaal op de bonnefooi naar toe gereist om daar ter plekke alles te regelen en hun reisdoelen proberen te halen. Ze bleken allebei veel gereist te hebben, en vooral Ton bleek een echte avonturier.
|
|
 We hadden de Gobi Woestijn dan wel niet kunnen bezoeken, we zouden hem wel gaan zien! Op een gegeven moment stopten we zo op een station en lag daar een dorpje/stadje midden in de woestijn. Dit was erg apart om te zien, niets dan zand aan alle kanten, behalve dit ene kleine stadje...
|
|
Na een tijdje zo door de woestijn gereden te hebben kwamen aan bij het Mongoolse grensstation. Hier werden onze paspoorten gecontroleerd, en dat was het eigenlijk. De trein bleef echter nog een aantal uur stil staan, maar waarom? Wij wisten het in ieder geval niet.
We waren om 7 uur 's-avonds op het station aangekomen, en rond half 11 gingen we eindelijk weer verder, op weg naar China!!
|