Afrika
Azië
Europa
Noord Amerika
Oceanië
Latijns Amerika
 
Nomaden 22- 25 aug 2004
 

Mongolie: 22 - 25 augustus


Kharhorin toer

Vandaag, 22 augustus zouden we vertrekken voor onze 4 daagse toer. We zouden onder andere de volgende dingen gaan zien:

  • Erdene Zuu klooster in Kharhorin.
  • Een zandduin.
  • Khogno Khaan berg.
  • wilde paarden In het Khustai Nationale park.
  • Een nomaden familie, in hun Ger, waar we konden overnachten.

Onze chauffeur, Mogi, was er al bijtijds, en er zou ook een gids van de hostel, Dawaa, meegaan om o.a. het eten te koken. Zij kon ook een klein beetje Engels wat ook wel makkelijk zou blijken. Mongolie heeft ongeveer 2,4 miljoen inwoners en is net zo groot als west Europa. Je kunt je dan ook voorstellen hoe uitgestrekt dit land is, en hoe dun bevolkt, zeker als je nagaat dat van de 2,4 miljoen mensen er al 1 miljoen in UB wonen.

Mogi, onze chauffeurWe hadden er geen idee van hoelang we zouden gaan rijden. Onderweg stopten we wel af en toe zodat Mogi even een paar minuten kon rusten (en wij ook onze benen konden strekken), want het was zwaar rijden over de mongoolse wegen. De bijnaam Mongol Schumacher had ie dan ook snel te pakken.
rond twee uur stopten we voor de lunch. Eerst kregen we Mongoolse thee. Dit is thee met heel veel melk die bovendien zout smaakt. Het eten bestond uit een bord vol buuz. Dit zijn buideltjes van deeg gevuld met vlees die vervolgens gekookt worden. Eigenlijk vergelijkbaar met wat we bij de Buryat gegeten hadden, maar het vlees is nu alleen schaap. Na de lunch zijn we verder gereden richting het klooster. De weg werd gelukkig een stuk beter(was net nieuw aangelegd) zodat we wat rustiger konden zitten (Leon had al twee keer met zijn hoofd tegen het dak aan gezeten...). Na nog een paar uurtjes, zo rond half 5 kwamen we toen bij het klooster aan.

Het woongebouw binnen het klooster, waar we voor de eerste keer Mongoolse monnikken zagenHet klooster zelf heet Erdzene Zuu, de stad waar het bij ligt heet KharHorin.
de stad werd in 1220 opgericht door Djengis Khan en was de eerste hoofdstad van het Mongoolse rijk dat onder hem ontstaan was. Zijn zoon heeft de stad afgebouwd, en 40 jaar lang is de stad ook echt de hoofdstad geweest. Toen heeft Khubilai Khan de hoofdstad verplaatst naar wat nu Beijing is. Hierdoor, en doordat het Mongoolse rijk ineen storte, werd KharHorin een spookstad.
In de 16e eeuw hebben de mensen die er nog waren het Erdzene Zuu (honderd schatten) klooster gebouwd. Dit klooster werd het eerste centrum van Lama-isme in Mongolie.
Wat we zagen waren veel vierkante stukken grond afgezet met houten schuttingen en daarbinnen een ger (nomadentent) of een houten huisje.
Het klooster zelf zag er groot uit en had een stenen muur met 180 torens.

Een van de Boeddha beeldenHet hoofd tempelcomplex bestaat uit 3 tempels. Iedere figuur van een wandkleed bestaat uit een stukje geweven stof, en om zo'n heel wandkleed te maken zijn dus al die figuren weer aan elkaar genaaid. Mooi om te zien was het in ieder geval wel, zowel de kleden als de beelden die we in de tempels zagen.

Kamperen aan de rivierKamperen

Op naar een grasveldje bij een rivier. Hier stond ook een nomaden familie in de buurt, en Mogi (onze chauffeur) heeft even mee onze tent opgezet en is toen bij deze familie op bezoek gegaan. Ondertussen begon Dawaa aan het eten: Er werd een wortel fijngesneden, een ui, een paprika, een paar aardappels (alles in dunne reepjes) en vervolgens gekookt met wat kruiden en schapenvlees. In een andere pan werden vervolgens noedels gekookt, en toen alles bijna klaar was kwam ook Mogi weer terug, alsof hij het geroken had! Alles werd samen in een een kom gedaan, en het eten, Hork, was klaar, en Dawaa had goed haar best gedaan.

Na het eten begon het al een beetje te schemeren en zijn we wat hout gaan verzamelen. Dat viel nog niet mee want Mongolie is vrij onbegroeid, dus Mogi is een heel stuk gaan lopen. toen wij wat hout uit de omgeving verzameld hadden, en er eigenlijk niets meer lag, nodigde Dawaa ons uit om mee airag te gaan drinken bij de nomaden familie.
De kinderen van de familie samen op een bed, in hun GerHet was een aardige familie, en de airag werd voor eigenlijk bijna gelijk voor ons ingeschonken. Airag is paardenmelk, en heeft namelijk een nogal zure en zoute smaak. Het is ons gelukt om de hele mok leeg te krijgen. Het bleek meer een kwestie van wennen aan de smaak te zijn, het werd eigenlijk steeds lekkerder.
We hebben daarna nog een tijdje lekker bij het vuur gezeten, wat lekker warm was en hebben kunnen luisteren naar Mongoolse liedjes gezongen door Mogi en Dawaa.

Markt

Samen naar de markt...De volgende ochtend naar de markt, met allerlei produkten... Achterin was nog een apart lokaaltje, en hier bleken de slagers te zitten. Een paardevel lag nog op de grond, en alle slagers bleken vrouwen te zijn, druk in de weer om de dieren klein te maken.
Toen we weer buiten kwamen viel eigenlijk ook pas op hoe sommigen naar de markt komen. De meesten komen namelijk gewoon met de auto, maar er stonden ook nog een paar platte karren met een paard...

De dochters aan het werkNa de markt zijn we verder gereden. Ditmaal gingen we een toeristen ger binnen en we zagen weer deeg en schapenvlees, deze pakketjes (Khushur) werden echter niet gekookt maar gebakken in de olie.
Beetje nieuwsgierig als we zijn, zijn we dus nadat we gezien hadden hoe ze gemaakt werden ook gaan kijken naar het bakken. Dit gebeurde in koeien olie in een grote wok. Ze smaakten weer anders dan de Buuz van gisteren en waren ook anders gekruid, en we hadden ook niet zoveel ketchup nodig als gisteren...

De Zandduin

De zandduin met op de achtergrond de Khogno Khan bergDe duin bleek een beetje a la de drunense duinen te zijn, maar dan zonder bomen. Op de meeste plaatsen was het zand vrij los en dan is het best zwaar lopen, zeker heuvel op.
Weer onderweg zagen we een dapper iemand die met een normale personenauto probeerde langs de duin te rijden, waar nog steeds erg los duinzand lag. De wagen kwam dan ook niet erg ver... Ze konden hem echter niet los geduwd krijgen dus hebben we even geholpen, waarna de auto uiteindelijk weer terug kon rijden.

Mogi had ons intussen gezien en besloot ons op te komen halen. Met zijn wagen kwam hij redelijk goed door al dat mulle zand heen, totdat hij een klein heuveltje afreed en tegelijkertijd een bocht nam... Dus stonden ook wij vast. Met de hulp van wat stukjes asfalt die in de buurt lagen en de hulp van twee andere mongolen die toevallig in de buurt waren is het ons uiteindelijk gelukt om de wagen er weer uit te krijgen, maar we zijn er zeker 15 minuten mee bezig geweest.

Khogno Khan berg

De tempel een stukje de berg opNa de zandduin was het slechts een klein stukje naar Khogno Khan berg, onze volgende stop. Er waren een paar tempeltjes aan de voet van een niet al te hoge berg en een van de tempels was een klein stukje de berg op.
Leon is een stukje een berg opgelopen en had van daaraf een prachtig uitzicht over de vallei. Michiel ondertussen zag een groepje naar boven lopen, naar de tempel die een stukje de berg op lag, en besloot dit groepje te volgen. In de tempel waren ook weer offers, en 1 ervan was toch wel een beetje apart: een flesje Feigling...?
Ook vanaf deze tempel was er een mooi uitzicht over de vallei.

Kamperen II

Na de berg zijn we een klein stukje doorgereden en kwamen uit bij een nomadenfamilie. We werden hier weer uitgenodigd voor airag wat ons ondertussen steeds beter begon te smaken.
De airag moet goed doorgeroerd wordenDe familie waar we bij waren bleken twee broers te zijn. Een had drie zoons, de ander drie dochters... De jongste zoon was waarschijnlijk pas een jaar oud en het was duidelijk dat hij alles nog gewoon liet lopen. Niet dat hij luiers aan had, maar hij had gewoon geen broek aan...
Dawaa vertelde dat er een klein meertje zou moeten zijn achter de heuvel. We zijn zo helemaal naar boven gelopen en daar een beetje rondgelopen, maar een meertje.. niet meer gezien. Op de terugweg zagen we echter wat ze bedoelt had: Bij een waterbron stonden een hoop paarden, en een van de jongens was uit een put water aan het halen om de paarden te laten drinken.
Het eten was ondertussen bijna klaar, en vandaag zouden we Potata hork eten. Hierna zijn we nog even bij de familie op bezoek geweest. Toen het begon te schemeren zagen we de kuddes schapen en geiten terug komen, en een gedeelte ervan werd de kooi in gejaagd. De gers met het hok voor de schapen en geiten op de voorgrondHet melken gebeurde door een van de vrouwen en de oudste dochter, terwijl de mannen toe stonden te kijken. De rollen lijken duidelijk verdeelt te zijn binnen zo'n familie. De man is meestal de hele dag weg met de kudde, terwijl de vrouwen zorgen voor het huishouden. Ondanks dat het leven ons vrij hard lijkt is er wel altijd plaats voor gasten en hebben de mensen ook een goed en levendig gevoel voor humor.
Er was hier in de wijde omgeving geen takje te ontdekken, dus een kampvuurtje zat er vandaag helaas niet in.

De volgende ochtend waren we gewekt door de langslopende schapen en geiten. Het melken was blijkbaar inmiddels al gebeurt dus dat hadden we gemist. Bij het ontbijt hoorden we vervolgens ook dat een wolf 's-nachts een schaap te pakken had vlak achter onze tent. En dat ondanks dat er maar liefst 6 honden rondliepen...
Nomaden aan het verhuizenNa het ontbijt hebben we de tent afgebroken en na de wc en het tanden poetsen was het tijd om weer te vertrekken.
Wanneer je zo een paar dagen aan het rondtrekken bent en ergens kampeert kun je helaas niet douchen, en dit keer was er ook geen riviertje om onszelf te wassen. Een wc is er ook niet, je loopt gewoon een stuk weg en doet wat je moet doen. Vanaf de familie gingen we naar het Nationale park Khustai. Hier zijn wilde paarden uitgezet (een Nederlands project met Przewalski paarden) en deze zouden we gaan bekijken. Voor de lunch een bord glazige noedels met wat kruiden en schapenvlees. uiteraard ontbrak ook de Mongoolse thee niet.

Khustai Nationaal park

Na de lunch zijn we verder gereden naar het park. Hier maakte Dawaa plaats in de auto voor een gids van het park en reden we het park in, op zoek naar de paarden.
Zoek de gidsToen de gids hoorde dat we uit Nederland kwamen was ze verbaasd dat we nog nooit wilde paarden gezien hadden, daar kwamen ze immers toch vandaan...!
Het was maar goed dat we een gids bij ons hadden (met verrekijker) anders hadden we de paarden waarschijnlijk nooit ontdekt. Ze waren met het blote oog eigenlijk al helemaal niet te zien en zelfs met de verrekijker konden we ze maar met moeite ontdekken. Omdat ze zover weg waren op een plaats waar de wagen niet kon komen besloten we te gaan lopen. Onderweg moesten we wel goed opletten niet in een marmottenhol te vallen, want die waren er in overvloed! We kwamen intussen vlakbij, maar de gids vertelde dat het beter was iets terug te komen want het leek erop dat de paarden agressief aan het worden waren.
De Przewalski paardenHet park heeft ondertussen ongeveer 150 wilde paarden. Dit jaar waren er ruim 40 veulens geboren waarvan er nu nog ongeveer 20 leven. De rest is overleden door diverse oorzaken. Terug bij de wagen zijn we terug gereden, hebben Dawaa weer opgepikt en zijn vervolgens naar een volgende nomaden familie gereden. Hier zouden we de nacht door gaan brengen bij de familie, in hun ger.
Daar aangekomen bleek echter dat er nog een aantal andere toeristen waren, een paar Japanners. Na de soep (schapenvlees, inderdaad) met verse noedels zijn we dan ook doorgereden naar een andere familie.

Slapen in een ger

Ook deze familie bestond weer uit twee gezinnen en ook hier werden we weer met Mongoolse thee ontvangen.De jongste zoonDawaa was samen met de vrouw des huizes eten aan het maken en aangezien de kachel cq. fornuis cq. allesbrander midden in de ger staat werd het goed warm hierbinnen. De geur die er vanaf komt is niet echt geweldig. De meeste brandstof namelijk is gedroogde mest, en dat ruikt niet bijzonder lekker...
Ondertussen kregen we nog wat Mongools te proeven: Mongoolse boter (met een stukje brood), en Mongoolse eigengestookte wodka.
De vrouw des huizes (we schatten zo rond de 30 jaar) bleek best vrolijk en een leuk gevoel voor humor te hebben. We hebben geprobeerd een beetje te praten, maar het meeste ging toch aan ons voorbij. Leuk was het wel om dit allemaal zo eens mee te maken.
We hadden intussen ook begrepen dat we ieder op een van de bedden zouden slapen. Toen het bijna tijd was om te gaan slapen kwam de vrouw van de andere familie ook binnen, met een matras en beddegoed, en verdween Dawaa naar de andere tent. Nadat Leon nog een kleine show voor de dames had gegeven tijdens het uitkleden werd het tijd om te gaan slapen en werd de kaars uitgeblazen...
Een zonsondergang in Mongolie vlak voordat we gingen slapenHet ontbijt bestond eerst uit iets met melk, boter en brood. Het tweede gedeelte was een kommetje rijstepap.

Paardrijden

Op pad met DavaaNa het ontbijt was de tijd eindelijk aangebroken om paard te rijden, Leon samen met Dawaa.
De paarden werden opgezadeld, het paard bestegen, en weg waren ze, lekker op het gemak door het mooie Mongoolse landschap. Het zadel bleek erg hard te zijn. Dit zijn namelijk niet van die mooie leren zadels zoals in Nederland, maar houten zadels met een heel klein kussentje.
Na een drie kwartier waren Leon en Dawaa weer terug maar Leon vond het zo leuk dat hij besloot nog een keer te gaan, dit keer met een van de mannen van de familie. In totaal heeft hij ongeveer 1,5 uur paardgereden. Resultaat; 2 blauwe liezen, een houten tas en een afgeschaafde onderrug. Maar deze ongemakjes waren het zeker waard...

Terug naar UB

Hierna werd het zo langzamerhand weer tijd om terug naar UB te gaan. Maar toen we weer aankwamen bij een andere familie werden we ook hier weer getrakteerd op airag. We hebben allebei enorm van de tocht genoten. Vooral het bezoeken van de verschillende families waren ervaringen die we absoluut niet hadden willen missen!