Afrika
Azië
Europa
Noord Amerika
Oceanië
Latijns Amerika
 
Mumbai 30 nov- 5 dec 2004
 

Mumbai 30nov- 5dec


De stad Mumbai

Veel cricket- ruimteDe stad Mumbai is een stad met naast de grote rijkdom ook veel armoede. Tot nu toe heb ik nog niet zoveel armoede gezien als hier. Opvallend als je door een sloppenwijk loopt is het feit dat mensen absoluut niet depressief of ongelukkig overkomen. Families zijn samen op straat, er wordt veel gelachen en de (familie)banden lijken heel hecht. Mensen komen over als gelukkig. Het relativeert wel, moet ik zeggen, mensen die niets hebben en toch vrolijk zijn...
Mumbai is een prachtige oude stad met statige (Britse) gebouwen en veel monumenten. Al bij aankomst (en vooral de taxirit door de binnenstad) keek ik mijn ogen uit met al die mooie gebouwen. Vooral de Britten hebben Mumbai omgetoverd in een moderne, en ook ruimtelijke stad met veel parken en speelvelden. Doordat Mumbai een moderne en westerse stad is, had ik bedacht dat ik wel wat dingen zou kunnen regelen; mijn camera is nog steeds kapot, maar zelfs bij een grote reparateur kon ik niet terecht, In Singapore zit een servicecenter, werd me verteld, nog even wachten dus.
Ook moest ik nog mijn derde hepatitus B prik hebben (een half jaar na de 2e injektie) dus ook dat heb ik meteen de eerste dag geregeld.

De mensen

Effe lunchen...In de hostel raakte ik de eerste dag al meteen aan de praat met een Engelsman, George, een kleine alcoholist en een grote levensgenieter, dus de eerste avond maar meteen op stap. Maar na 1 nacht niet slapen, een hele dag door een hete stad slenteren en 2 flessen bier ging bij mij het licht om elf uur al uit, tijd om te gaan slapen, dus.
Bij het ontbijt, de volgende ochtend, zat iedereen apart aan een tafeltje.
Ik ben aan tafel gaan zitten bij Lolita, een Zweedse (ja, ik weet wel bij wie ik aanschuif!) en een (wat oudere) Amerikaan, William en het klikte meteen tussen ons drieen. De rest van de week hebben we veel samen gedaan en ontzettend veel lol gehad. Dezelfde humor en dezelfde interesses is een goed begin voor een (korte) vriendschap...

Het leger des heils

Het vriendelijke legerOok in Mumbai kwam ik weer terecht op een slaapzaal. En weer erg goedkoop. De prijs was 135 Rupees (2,5 euro) per nacht, terwijl de goedkoopste eenpersoonskamers in een hotel vanaf 300 rupees te huur zijn (volgens de reisgids). Dit keer sliep ik in een gebouw welke gerund werd door The salvation army (het leger des heils). Het is meteen al duidelijk dat dit een kerkelijke organisatie is: De meisjes en de jongens slapen apart, er mag niet gedronken en gefeest worden, voor 00.00u moet iedereen binnen zijn. Mensen zijn erg vriendelijk en gastvrij... Ik heb me de hele week gehouden aan bijna alle eisen (Majoor Boshart zal trots op me zijn).

Bollywood

Mumbai (voormalig Bombai) is beroemd om zijn fimprodukties (vandaar de bijnaam Bollywood). Niet veel mensen weten dat India de grootste filmindustrie ter wereld heeft, Hollywood komt in het aantal filmprodukties per jaar op de tweede plaats... Als je dan in Mumbai bent, moet je eigenlijk ook een Indiase film bekijken. Dichtbij het hostel was een cinema, maar daar draaiden ze alleen Amerikaanse produkties.
Ik zag dat Resident Evil draaide, met Mila Jovovich. Ik had gehoord dat dat een mooie film moet zijn, dus ben ik maar even gaan kijken. Leuke film, maar vooral de verschillen met de westerse manier van biscoop bezoeken vielen weer het meeste op:

De bioscoop was er trots op...- Scheldwoorden en sexy scenes zijn niet toegestaan, scenes worden gewoon eruit geknipt, en bij scheldwoorden word gewoon het geluid weggedraaid (ook het achtergrondgeluid..!).
- Aan het begin van iedere film word het volkslied gespeeld, er word dan vriendelijk verzocht om te gaan staan en stil te zijn, en natuurlijk doe je dat.
- Een bioscoopbezoek is heel interactief, er wordt geklapt bij mooie scenes, gejuichd als de held wint en gefloten bij de mooie actrice. Ook gaan ook de mobieltjes af, zitten mensen gezellig te kletsen en lopen mensen door de zaal. Erg grappig om te zien, allemaal.

Maar de volgende dag zijn we toch echt naar een Bollywood- productie gegaan, Mughal-e-Azam Een grote film uit de jaren 60, na 40 jaar ingekleurd en opnieuw uitgebracht. Het is een van de grootste Bollywood produkties uit de geschiedenis en dat bleek ook wel toen ik de naam opzocht op internet met google en 51000 pagina's weergegeven kreeg. Een Bollywood film betekend automatisch met veel zang en dans, werd ons verteld en dat bleek ook wel, in India zijn films eigenlijk meer musicals...

Leonardo de Beurdio

Op de setOp een mooie zonnige woensdagochtend was ik op weg naar het internetcafe en werd ik aangesproken door een kerel die extras (achtergrondvolk) zocht voor een film. Dit betekend dat je bij de opnames van een (Bollywood) film bent om wat in de achtergrond te lopen enzo. Ik hoefde niet lang na te denken en ben samen met William (die ik even opgehaald had in het hostel), op weg gegaan naar de set. De scene speelde zich vandaag af op het dak van een luxe hotel aan het populaire Juhu beach, erg duur allemaal en de set was indrukwekkend om te zien. Op het kleine dakterras stonden cameras, een kraan en rails voor bewegende camerashots, een stuk of 30 dansers en danseressen, een stuk of 20 achtergrondmensen, een hele kudde filmmedewerkers en een paar ton filmmateriaal (zowel in geld als in gewicht)...
Het filmen stopte bij zonsondergangPrachtig natuurlijk om een keer mee te maken! De scene zou vooral gaan over een groep jongeren die dansen en drugs gebruiken, dus we moesten vooral vreemd doen (voor mij dus erg lastig). In totaal doen ze op een hele dag 3 scenes en met al mijn gedans en vreemd doen ben ik in alle uiteindelijke opnames te zien (maar er moet nog worden gemonteerd, natuurlijk...). Na het uitdelen van handtekeningen en het wegduwen van alle fans zijn we weer teruggegaan naar het hostel, maar eerst kregen we nog betaald:

De hele dag kregen we te eten en te drinken, werden we opgehaald en weer thuisgebracht en kregen we 500 rupees extra voor bewezen diensten, mooi toch?
De choreograaf in een Bollywood film is vaak belangrijker dan de regisseur, omdat de film veel dansen en zingen is. Dezelfde avond zaten William en ik even tv te kijken en de dikke choreograaf van onze filmset was op televisie in een soort Bollywood- oscar uitreiking. Ook de hoofdactrice die op de set was, was op de tv, zij is zeer bekend in India, en wij hebben haar van dichtbij mogen gezien...

Nog meer gedaan dan acteren en luieren?

Groots en indrukwekkend- Met z'n drieen zijn we ook naar Elephanta Island geweest. Dit is een eiland met grotten in de heuvels, waar afbeeldingen en grote stenen beelden met de hand uitgehakt en -gesneden zijn. Erg mooi om te zien, heel groot en overweldigend.
- In Mumbai zijn meer Christenen dan Hindus, het mooie daarvan is dat ik in Mumbai weer eens een lekkere dikke vette biefstuk op heb, de ene zijn god ligt op de ander zijn bord...
- 4 december was een grote dag voor de Indiase marine, het bestond 150 jaar, de haven van Mumbai lag vol met marineschepen (volledig verlicht), de kade was gevuld met bezoekers, de kapel stond te spelen, helikopters vlogen over, een gigantisch spektakel...

Na een kleine week was het weer tijd om verder te gaan, ik had Goa in mijn hoofd, een zuidelijke provincie met prachtige stranden en wuivende palmen (volgens de gids dan), ik was weer benieuwd en ging s-avonds met de nachttrein weer op pad...