De nachttrein bracht me laat in de avond naar het zuidwesten. Het was een lange wacht in de avond, dus ik was blij dat ik inderdaad een bed kreeg en dat de trein inderdaad vertrok. Dat is wel eens anders geweest, men houdt hier van verrassingen…

Ik kwam in een coupé met een leuke groep jongens, die op weg waren naar Ahmedabad, en voordat we gingen slapen hebben we nog veel gelachen en gepraat over leven in India en leven in Europa.

Al vroeg in de ochtend kwamen we aan in Ajmer, daar was een bus snel gevonden om me naar Pushkar te brengen. Ik merkte dat ik ondertussen wel flinke buikkrampen had gekregen. Yes, ik had weer ouderwetse Delhi Belly.

Ik was 4 uur te vroeg, voordat ik officieel kon inchecken, maar de zeer vriendelijke Sono van het Shiva Guesthouse gaf me om 8u al mijn kamer en upgrade me zelfs naar een kamer met eigen badkamer. De lieverd!

Pushkar is een zeer religieuze plek, waar veel pelgrims komen, zowel nationale als internationale. In de hele stad wordt geen vlees en vis geserveerd en geen alcohol geschonken. De Amerikaanse Dwan komt er elk jaar een paar maanden voor de winter, de laatste 20 jaar, ongeveer.

Ook de Thaise Ae, de Franse Sasja en de Nederlandse Dijntje, uit Amsterdam waren goed gezelschap in het guesthouse. Net als nog een paar losse in- en uitvliegers. Vaak mensen van rond mijn leeftijd, dat is dan weer een andere groep backpackers dan gemiddeld in India…

Kortom, herstellende van mijn buikgriep had ik geen betere plek kunnen wensen; een goede kamer, leuke mensen, een rustgevende spirituele stad en heel veel tijd!

Want ik wilde hier nog lang niet weg. Door mijn buikloop en de heerlijke locatie besloot ik om Dharamsala te bewaren voor de volgende India- reis en me helemaal over te geven aan Pushkar. Elke ochtend yoga, lekker eten (dit keer niet van de straat maar in kleine, iets schonere restaurantjes). De bijzondere sfeer ervaren en hier en daar bijkletsen. Dit alles had ik van tevoren ook zo gepland, dus die buikgriep was wellicht zelfs nodig om dit te doen.

Pushkar is bijzonder. Dat is een understatement. Alles is zo’n beetje tempel, maar tegelijkertijd ook ingericht op de duizenden bezoekers die hier continue rondlopen. Het stadje omringd een heilig meer, waar Brahma heeft gebadderd en as van Mahatma Ghandi is uitgestrooid. Hindoestanen komen als pelgrims naar Pushkar en dat levert prachtige rituelen en bijeenkomsten op. En ik mag daar gewoon bij zijn!

Fantastisch…

De apen zijn boeven, en zijn niet schuw, zoals in dit filmpje te zien is. Zorg dat je geen eten hebt, want ze kunnen zelfs agressief worden. De koeien worden aanbeden, maar ook steeds geslagen en weggejaagd. Daar zijn ze echter niet echt van onder de indruk. Ze knagen lekker door uit de afvalberg. Bizar.

De Brahma tempel is erg speciaal, het is een van de weinige tempels ter wereld die gewijd is aan de god Brahma, en zelfs de enige van naam in India. Veel Indiërs komen alleen al voor deze tempel naar Pushkar en de Fransman Pierre in mijn guesthouse is Yoga- leraar in Canada en gaat elke ochtend zijn Tilak halen in de tempel. Dat is een verticale streep, vaak geel of rood die je hier krijgt als je een persoon, gebeurtenis of overwinning eert of een tempel bezoekt.

Dat is weer iets anders als een Bindi, welke vrouwen en hun echtgenoten moet beschermen. Het symboliseert het spirituele derde oog (of de Ajna-chakra, op het voorhoofd).

Ik blijf in totaal 9 dagen in Pushkar, dus ik heb het verslag in tweeën gedeeld, hierbij deel 1.