In mijn karretje de woestijn in, in eerste instantie naar de Juma (vrijdag) markt, een gigantisch overdekt complex, waar je van Chinese troep, tot tapijten, tot meubels en nog vanalles kunt kopen.

Op zoek naar het Martelaren museum, die bleek dicht… Wel een indrukwekkend gebouw, wat na de vernielingen door het Iraakse leger vanaf 2 augustus 1990 tot in 1991, niet meer is hersteld. Bewust, om te laten zien wat de vernielingen waren.

Ik reed door naar mijn volgende doel, een museum van het Kuwait (Q8) Oil Company, maar ook die bleek dicht. Zal wel de vrijdag zijn, maar de websites lieten weten toch echt open te zijn op deze heilige dag voor de Moslims. Wel een indrukwekkend geheel, dit hoofdkantoor van een van de grootste olieproducenten ter wereld. Koeweit wordt ook wel een eiland genoemd, omdat het drijft op olie en dat kun je zien aan deze K.O.C- stad.

Toen maar wat door de woestijn gereden, langs vele tentenkampen. Bedoeïenen of gewoon Koeweiti met een buitenverblijf, ik kon er niet echt achter komen. Maar wel heel veel.

Kamelenraces

Ik zal het alvast verklappen: Wat een feest, die kamelenraces! Echt fenomenaal… Ik was al lekker op tijd met mijn autootje bij het circuit aangekomen en had tijd genoeg om het complex wat te verkennen. Erg professioneel, dat had ik niet echt verwacht.

De race bleek een uur later te starten, daarom ging ik verderop in een dorp midden in de woestijn wat te eten halen en de buurt verkennen. Het dorp heet Kabd en werd op de borden aangegeven als de plek waar schapen en vee te koop zijn. Dat bleek ook wel in het centrum, zo ver mijn ogen konden zien, alleen maar veestallen en mannen met pick-ups die de schapen en geiten aan het inladen waren.

Eenmaal terug op het circuit begon de spanning al op te lopen. Een paar toeristen, veel immigranten en een groep Sjeiks druppelden binnen en al snel kon de race beginnen. De kamelen rennen een stuk vanuit de woestijn naar het complex toe, gevolgd door camera’s op auto’s en nog vele, vele, vele auto’s erbij. Kijk maar eens in dit filmpje.

Na de afgelegde 6 kilometer waren ze klaar en kon de volgende groep beginnen. En dat 5 keer. We konden alles zien op de schermen (het leek de F1 wel), zie filmpje. Zodra de kamelen dichterbij kwamen, konden we aan de rand van het circuit gaan staan, we konden de dieren bijna aanraken. Dat leek dan weer níet op de Formule 1… Ook de prijs was wat lager; dit was helemaal gratis! En men schonk thee en er waren flesjes water, echt bijzonder.

De kamelen worden niet meer bereden door kinderen, zoals vroeger, maar door robotjes die de zweepjes bedienen. Er is dus ook geen jockey om de beker aan te overhandigen, dus gingen de bekers naar de Sjeiks, wel zo netjes, toch? In dit filmpje kun je de kamelen zien finishen.

Kortom, een ervaring om niet snel te vergeten, ook wel erg surrealistisch.

En:

- De brandstofprijzen zijn hier echt bizar, een liter benzine voor 25 ct.!

- Ik kon ook zelf met de auto meerijden, achter de kamelen aan, maar dit zou weer een echte kamikaze actie zijn geweest.

- De Sjeiks zoenen elkaar op de wang, dat wist ik al. Maar soms zoenen ze elkaar ook op de mond, hier in Koeweit...