Op 19 maart zou ik vliegen naar India, maar ik had me vergist; Ik had wél een visum nodig voor India!!! Hij is beetje dom…

Maar geen paniek, ik kon op het vliegveld met vriendelijke hulp van een meneer van Etihad (die zomaar zijn telefoon aan mij gaf) en de lieve en behulpzame Yasmin van het callcenter mijn ticket omboeken. Ik heb ook een spoed-visa-procedure kunnen regelen en in mijn eigen appartementje in de Red Tower kan ik een paar nachten langer blijven, dankzij beheerder Mahmut.

Alles komt goed, is het gezegde, je moet er alleen vooraf in geloven…

Hierdoor had ik 3 dagen extra in Koeweit, en ik had daardoor meer tijd om een aantal zaken te doen, die ik eerder niet had kunnen doen. Zo ben ik met een lange bustocht naar de uithoek van de stad gegaan, naar de wijk Al Jahra. Hier staat het Rode Fort (met een paar best enge poppen-voorstellingen in het museum! Ik schrok me rot!), gebouwd van klei, begin van de vorige eeuw, wat gebruikt werd om de invallende Saoedi troepen te weerstaan. Dat lukte, met hulp van de Britten.

Ook ben ik terug gegaan naar het Martelaren Museum in de wijk Al Qurain. Een van de verdedigingshuizen van het verzet tegen de Iraki’s. Toen zij zich gehaast terug moesten trekken door de geallieerden, probeerden ze nog alle jonge Koeweiti mee te nemen. Maar ze stuitten daarbij op verzetsgroepen en dit huis was daar een van.

Urenlang is dit huis bestookt met zelfs een tank en zijn 9 jonge mannen alsnog aangehouden en doodgemarteld. Een paar anderen konden zich in de plafonds verschuilen en hebben het overleefd.

Wat voor ons vaak ‘zomaar wat oorlogsbeelden’ zijn op tv, zijn voor mensen in het oorlogsgebied persoonlijke drama’s, dat is goed om je altijd te realiseren…

Het Al Shaheed park is prachtig, fenomenaal zelfs. Met fonteinen, musea, botanische tuinen en veel schaduw tegen de brandende zon.

Eerder had ik ook geen tijd om de op-1-na-grootste Shopping Mall van het midden oosten te bezoeken. De omvang en de luxe is echt niet met woorden te beschrijven, het is een overdekt Euro Disney, behoorlijk onwerkelijk.

En uiteraard had ik nog wat meer tijd om met mensen op straat bij te kletsen over werken in Koeweit. Vaak praat je over het werken in Koeweit en de omstandigheden. Als je goed wil verdienen, moet je schijnbaar in Koeweit zijn. Maar soms zijn gesprekken anders. Zo trakteerde ik een paar jongens die in de zon aan het plantsoek werkten op een ijsje en even later kreeg ik van een andere man zélf een ijsje! Als dat geen Karma is…

Ook nog een paar dagen lekker Turks en Arabisch te eten. Want Indiaas eten kan ik komende weken nog voldoende…