Myanmar 6jan- 1feb

Algemeen

Myanmar is een fantastisch land om in te reizen, zoals ik al vaker in de voorgaande verslagen heb verteld. De mensen zijn zo vriendelijk dat het bijna griezelig is en het land is prachtig. Het eten is oke, de hotels zijn luxe (zeker in vergelijking met India) en alles is zeer goedkoop. Tot aan India zat ik op een budget van 41 Euro per dag, maar nadat ik in India op een gemmiddelde zat van 14 Euro/dag en in Myanmar op 11 Euro/dag zit ik nu rond de 33 Euro/dag over de hele trip...
De regering van Myanmar is het volledige tegengestelde van de bevolking, een onderdrukkend militair regime die door strijd aan de macht is gekomen in 1962. De regering wordt nog steeds niet door de internationale gemeenschap erkend, maar dat vind de regering ook wel prima.

Als reiziger merk je overigens weinig van de onderdrukking, afgezien van de hoeveelheid controleposten op de weg en het feit dat niemand hier over politiek praat, aangezien er veel overheid- spionnen zich onder de bevolking bevinden. De regering heeft slechts 60% van het land in handen, de rest wordt geregeerd door zgn. Warlords, vooral stammen aan de grensgebieden met de omringende landen. Dit is ook een van de redenen dat je niet over land het land in of uit kunt. Regeringen en mensenrechtenorganisaties geven het advies om niet naar Myanmar te reizen, vooral omdat je daarmee de regering sponsort. Maar het reisboek wat ik heb, de Lonely Planet geeft alleen advies over privehotels en priverestaurants. Dit geeft je het gevoel dat het geld vooral naar de mensen gaat en slechts deels naar de regering...

Boeddhisme

Dat Boeddhisme het grootste geloof in Myanmar is, is te zien in het hele land. Op een verdwaalde kerk, tempel, moskee of synagoge na, zie je hier voornamelijk Payas. Een Paya is een verzamelnaam voor plaatsen waar Boeddha vereert wordt, dit zijn vooral grote Boeddhabeelden, tempels, Pahtos en Stupas. Een Pahto is een constructie waar je in kunt lopen om beelden van de Boeddha te zien, een Stupa is een constructie waar je alleen maar omheen kunt lopen en is gebouwd over Boeddhaoverblijfselen en offerandes. Het hele land is volgebouwd met Pahtos en Stupas, op elke heuvel en in elk klein dorpje vind je wel een of andere Paya...
Overal op straat zie je monnikken en nonnen lopen, en op veel plekken wordt je door hen uitgenodigd om hun klooster te komen bekijken, ze zijn erg gastvrij.

De mensen

Vrouwen zijn hier net zo onderdrukt als de mannen, dat wil zeggen, ze lijken veel meer gelijk behandeld te worden dan de vrouwen in, bijvoorbeeld, India. De vrouwen roken op straat, zitten met groepjes in restaurants en laten zich niet ondersneeuwen door de mannen. Kinderarbeid is ook hier veel voorkomend, vooral de restaurants draaien voornamelijk rond kinderen, van alle leeftijden...
De mensen zijn vriendelijk, vriendelijk en nog eens vriendelijk (of had ik dat al vaker gezegd?), het is een genot om hier door de dorpjes te lopen en fietsen. Mensen zijn ook erg behulpzaam, in meerdere gevallen word je aan de arm genomen om je de weg te wijzen. En ook al is op sommige plaatsen de toeristenindustrie al flink op gang gekomen, in de meeste steden en dorpjes kijken de mensen je nog aan alsof je van een andere planeet komt en zijn ze benieuwd naar deze vreemdelingen (ook al komen de meeste niet verder dan Hello!). De meeste mensen zijn nog traditioneel gekleed, mannen en vrouwen dragen nog massaal de Longhi, een soort lange omslag- rok.

Overig

- Internet is niet echt te bereiken, in sommige plaatsen bieden ze internet aan, maar er wordt dan ook veel geld voor gevraagd (1 dollar per 10 minuten) maar dit is waarschijnlijk gevarengeld (het is namelijk illegaal). Ook een e-mail verzenden kost meestal een dollar per keer en goedkoper bellen dan 5 dollar per minuut gaat ook niet (bereik met de mobiel is er ook niet). Kortom, weinig communicatie mogelijkheden, maar je bent dan ook veel te druk om in 4 weken (maximum lengte van de Visum) het land te bekijken, en nu heb ik nog het gevoel dat ik de helft nog niet gezien heb. Maar ik heb het al vaker gezegd en gedacht: de volgende keer maar weer...
- De goudverf industrie is hier een goede manier om geld te verdienen. Elke Paya is wel op een of andere manier beschilderd met goudkleur. Maar soms zijn de heilige objecten gemaakt van echt goud, zo is de Shwedagon pagode (bij Yangon) volgens de riesgids bedekt met 53 ton (!!) aan bladgoud...

- Buitenlandse produkten worden nog altijd geweerd in Myanmar. Soms kun je een Coca Cola of een Skol drinken (je betaald je dan wel blauw) maar dat is ook wel het enige... Je drinkt hier dus vooral Star Cola, rookt London sigaretten en eet je hamburger bij McBurger.
- Het land is soms nogal aan de chaotische kant, er is niet veel organisatie te vinden, vooral bij de overheden; Toen ik bijvoorbeeld op het vliegveld aankwam om te vertrekken vertelde men mij dat het vliegveld pas om 06 uur open ging (mijn vlucht was om 04.30 uur), na wat rondgedraai zag ik een poort open staan, dit bleek, ook tot de verbasing van de man, de zij-ingang naar mijn vliegtuig te zijn.