Afrika
Azië
Europa
Noord Amerika
Oceanië
Latijns Amerika
 
Yangon 6- 11 jan 2005
 

Yangon (Rangoon) 6- 11jan


Geld

Soms wat verlegen...Na India was het dus weer tijd voor een nieuwe uitdaging: Myanmar (Burma). De reden dat het land 2 namen heeft is dat de huidige regering door de meeste andere landen niet wordt erkend en ook de nieuwe naam, Myanmar, niet. Aangezien ik, tot nu toe, voor alle namen van de verslagen de lokale namen gebruik, zal ik dat ook in Myanmar blijven doen.

Het eerste wat ik moest doen, bij aankomst in Yangon, is geld wisselen en dat gaat hier op de zwarte markt. Je kunt hier geen geld pinnen en voor je Travellers Cheques krijg je te weinig geld, de enige manier is Dollars mee nemen en inwisselen. Het meest vreemde is dat je ongeveer 7 Kyat krijgt voor 1 Dollar volgens de officiele wisselkoers, maar dat je 900 Kyat krijgt voor 1 dollar op straat, dat is dus 130 keer zoveel (!!??!!).

De eerste keer dat ik geld ging wisselen was onder erg vreemde omstandigheden. Nadat ik wat verschillende handelaren op straat had gesproken, werd ik aangesproken door een kerel en hij gaf maar liefst 910 Kyat voor 1 Dollar. In een achteraf restaurantje waar iedereen mee stond te kijken, viel ineens het licht uit en zaten we in het pikkedonker, mijn portemonnee en al het geld uitgespreid over tafel... Na ongeveer 1 minuut kwam iemand met een kaars en gelukkig was alles nog aanwezig, en heb ik toch op een eerlijke manier geld kunnen wisselen. Maar het was wel even schrikken..!
Het grootste briefgeld in Myanmar is overigens 1000 Kyat, wat nog géén Euro waard is, na het wisselen van 200 dollar kun je je voorstellen hoeveel geld je mee moet sjouwen.

De stad

Engelse lesYangon is de hoofdstad van Myanmar, maar het voelt meer aan als een groot dorp. De mensen zijn vriendelijk, de straten niet te druk en veel kleine winkeltjes en verkopers op straat. Ook zie je hier weer de zwerfhonden op straat, maar dat is dan ook wel de enige vergelijking met India v.w.b. het straatbeeld: geen koeien, varkens, kamelen en ook geen bergen met afval overal... Myanmar is het land van het Boeddhisme en dus ook het land van de monnikken. Lopend op straat werd ik aangesproken door een monnik die me uitnodigde om een Engelse les bij te wonen, waar hij ook aan deelnam. Dat leek me natuurlijk wel interessant en dezelfde middag zat ik in een lokaal met ongeveer 50 jonge studenten, waarvan ongeveer een kwart monnik, en meteen ging alle aandacht naar mij. Het is in Azie tot nu toe overal hetzelfde, jongeren zijn gek op Engels, en een Westerling is een goede manier om de taal te oefenen. In totaal heb ik 2 uur zitten praten en het was erg leuk, na afloop werd ik uitgenodigd voor thee en gebak in een restaurantje waar ik niets mocht betalen. Een goede start van een prachtige reis door een fantastisch land...

Dunja

Dunja, Manuel en een grappige ZweedIn Calcutta had ik deze Duitse, Zwitserse al leren kennen en we hadden daar een paar leuke dagen gehad. Het toeval wilde dat ze op 9 januari ook naar Yangon zou vliegen en 2 weken in Myanmar zou blijven. Ik had op die datum dus een date, waar ik wel naar uit had gekeken en niet voor niets, het zou erg leuk worden de volgende 2 weken...

Dunja is opgeleid als voedingsdeskundige en is voor haar werk veel in het buitenland geweest, vooral als voedingsadviseur voor organisaties en families. Ze heeft ook 3 jaar in India gewerkt, in West- Bengalen (waar Calcutta de hoofdstad van is) en spreekt daar ook de taal. Of het komt door haar werk of door haar persoonlijkheid, weet ik niet, maar zij heeft een manier van omgang met mensen die voor mij erg bijzonder was, heel rustig en kalm spreekt ze mensen aan, en ze krijgt daardoor veel reaktie van mensen. Ook is ze van plan om in de toekomst een lange reis te maken met mensen in een rolstoel. Ze vind dat iedereen recht heeft op deze manier van reizen en bekijkt tijdens deze reis alle sites en hotels voor rolstoelvriendelijkheid. Na haar aankomst in het hotel hebben we vooral wat door Yangon gewandeld, om de stad te leren kennen en bij te praten over de afgelopen week. We zijn wat naar de haven gelopen, hebben wat gesproken en gelachen met mensen op straat en de volgende dag zijn we naar DE attraktie van de regio gegaan...

Shwedagon Paya

Kleine mensen, grote payaDe Shwedagon Pagode is een constructie van 98meter hoog, het is ruim 1000 jaar oud en het is helemaal beplaat met duizenden kilo's goud. de top is versierd met meer dan 5000 diamanten. Elke boeddhist wil tenminste eenmaal in zijn leven een pelgrimage naar deze plek maken, welke ook bijzonder is door alle omringende gebouwen; tempels, gebedshuizen, Boeddhabeelden, kleinere payas en gigantische pilaren. Het geheel is een fantastisch spektakel, en vooral bij zonsondergang werden we er beiden even stil van, de pagode lichtte helemaal op. We hebben hier uren rondgewandeld maar toen het volledig donker was werd het tijd om weer terug te gaan naar het hotel, de volgende dag gingen we Yangon weer verlaten...

En Verder:

De 'Beetle-nut' verkoper op straat- Op straat lopen mensen rond met vogelkooitjes, en voor 100 Kyat per stuk (ongeveer 10 Eurocent) kun je ze vrijkopen. Volgens het Boeddhisme heb je dan een goede daad verricht.
Ik vroeg me alleen af wie al die beestjes dan vangt, zal wel geen Boeddhist zijn...
- Toen we wat gingen eten in een straatrestaurantje kreeg Dunja meteen al gratis sigaretten aangeboden, toen we weggingen en we betaalden voor het eten (800 Kyat), kregen we 400 terug van onze 1000. Kadootje! was het antwoord van de eigenaar, we keken elkaar aan en bedachten allebei dat we dit nog niet vaak mee hadden gemaakt...
 
- Een leuke plek in Yangon is de Open air market. Zoals in vele andere steden kun je hier uren rondstruinen en handelen, en in Myanmar gaat alles met een glimlach.
- Mensen spreken hier niet altijd even goed Engels, toen we om zout vroegen in een restaurant kwamen ze aan met Chili saus. No, Salt, please, zeiden we allebei, en de vrouw ging met een Oooh, yes! weer terug naar de keuken, ze kwam terug met peper... Nadat de azijn, een citroen en weer de Chili saus op tafel kwam hebben we de laatste maar geaccepteerd en gegeten zonder zout. Erg grappig dit alles, vooral doordat het hele restaurant inmiddels rond onze tafel stond...

Aangezien we samen maar 2 weken hadden hebben we ons verblijf in Yangon kort gehouden en zijn we 2 dagen na Dunja's aankomst al weer vertrokken, op naar Bago!