Afrika
Azië
Europa
Noord Amerika
Oceanië
Latijns Amerika
 
Pha kuk 31 mei- 15 jun 2005
 

Pha Kuk & Nun Ta man 31mei- 15jun


Ook al was het dan wel lastig om iedereen te verlaten, ik wilde weer op pad. De terugvlucht bracht me weer naar Thailand en het eerste doel was om Jan weer op te zoeken en samen wat na te praten. Na ongeveer 51 uur reizen kwam ik aan bij Jan in het noorden van Thailand...

Pha kuk 31mei- 04jun

Jan met de pet Jan logeert daar bij een familie in het dorpje Pha kuk, met Taksi (de naam die ze kreeg omdat haar vader tijdens haar geboorte taxichauffeur was in Bangkok) haar ouders en het zoontje van haar zus, Ankieth; met zijn 8 jaar oud een erg leuk mannetje (zijn moeder is getrouwd met een Japanner en leeft tijdelijk in Osaka). De familie leeft daar in een mooi huis, hebben een stukje grond met o.a. mais en hebben een paar koeien en kippen. De mensen zijn ook hier weer erg vriendelijk en gastvrij en Jan heeft het hier goed naar zijn zin, tussen de bergen, midden in de natuur.

Jan had een aantal dingen gepland voor de komende dagen en hij heeft me weer een paar leuke dingen van Thailand laten zien;
een slang van 100 kilogram bij het olifantenpark van Chiang Rai;
een beetje rondcrossen op de motorscooter in en rond het dorpje Pha kuk en;
we zijn een paar avonden lekker gaan stappen, samen met taks, haar moeder en een keer met Ankieth. Kortom, een leuke, relaxte week in het noorden van Thailand en het was leuk om Jan weer eens te zien na die hectische week in Pattaya... Gelukkig spreekt Taks wat Engels, want hoe verder je uit de toeristengebieden komt, des te minder spreken mensen Engels. Taks, Ankieth en een baby uit de buurt Al heeft ook Taks haar Engels geleerd in de toeristengebieden, toen ze kwam te werken in een bar in Pattaya.
 
En wat Jan en Taks met elkaar spreken kun je dan ook niet echt Engels noemen: Toen Jan en ik weg wilde rijden bij het huis van de familie, riep Taks naar Jan: Man make water hot en ze wees daarbij naar de banden. Jan keek en riep oke en reed naar een huisje een paar straten verder, waar een man met een compressor de banden oppompte... Deze man heeft ooit eens de ketel gerepareerd, en aangezien Taks niet wist hoe ze moest zeggen dat de banden slap waren, deed ze het op die manier. En Jan begreep het meteen, erg leuk om te zien, mensen die zo kunnen communiceren.
Waar het me ook zeker niet aan ontbrak was het lekkere eten wat Taks en haar moeder klaarmaakten, drie keer per dag wordt in Thailand gekookt en dat is drie keer per dag lekker. Ik ben alleen blij dat we niet alles hoefde te eten wat we kochten op de markt; ingewanden en dikke padden (Khop) zijn niet echt mijn smaak... Maar ook aan dit avontuur kwam weer een einde, ik ging weer op weg naar Bangkok!

Nun Ta Man 07- 12jun

Ting, Oe, Am en Binh Ik had Ting, de vriendin van mijn vader belooft om haar op te komen zoeken nadat ik weer zou besluiten om te gaan reizen. Na een twee daagjes Bangkok (om wat verslagen te schrijven en mails bij te werken) heb ik de bus gepakt naar Nakhon Rathassima, door de Thai Khorat genoemd. Vandaar ging weer de bus naar Phimai, waar Ting mij op kwam halen van het busstation. Ik wist niet echt wat ik van deze ontmoeting moest verwachten; Ting was de vriendin van mijn vader, maar meer wisten we dan ook niet echt van haar. Ik had echter het gevoel dat ons pa gewild had dat ik haar op zou gaan zoeken, en dat heb ik dan ook gedaan.
Ze hebben elkaar leren kennen, doordat Ting in een bar werkte in Pattaya waar mijn vader veel kwam. De relatie ging echter voorbij en pa startte zonder haar een wasserette op. Later heeft hij haar gevraagd om de draad weer op te pakken, en deze wasserette runden ze samen tot de dag dat hij stierf...
Ting heeft een huisje in het plaatsje Nun Ta Man, waar ze een klein winkeltje draaiende houdt en voor haar twee zoontjes zorgt: Oe (9) en Am (7). Ook heeft ze een paar koeien, waar haar vader voor zorgt en een tros kippen. De vader van Oe en Am is een jaar of 7 geleden verongelukt met de motor, terwijl Ting zwanger was van Am. Haar vader was monnik in het klooster en heeft dat opgegeven om zijn dochter te helpen de boel te runnen. Op een moment kon ze het niet meer bolwerken en is ze in een bar in Pattaya gaan werken, waar ze dus mijn vader heeft leren kennen.

effe boodschappen doen... Het dorpje Nun Ta Man is erg klein, ongeveer 20 huizen, allemaal bewoond door familieleden; ooms, tantes, neven en nichten. Ik voel me vaak erg thuis in kleine dorpjes en ook zeker deze keer. De mensen hier zien niet veel blanken, dus je ziet ze kijken en praten en vaak komen ze naar je toe. Het voordeel nu was dat ik met iedereen kon praten, met Ting als mijn tolk. Vooral kinderen zijn erg leuk, vooral de zoons van Ting en de dochter (Binh) van haar zus (Thim), die een paar huizen verder bij haar ouders woont.
Ik bracht Oe en Am een paar keer op de motorscooter naar school en dat vonden ze prachtig; weggebracht door een Farang.
 
De kinderen lopen allemaal in mooie roze tenues, hier, behalve op speciale dagen dan is het bruin en wit. Leuk om te zien, zo een leger van kinderen... Een dag regende het zo hard dat ik al helemaal doorweekt op de school aankwam (lachende kinderen, natuurlijk) en toen moest de echte bui nog komen. Als het in Thailand regent dan regent het ook goed! Het huisje is een simpel vierkant van beton met golfplaten als dak; de wc en douche waren weer een gat in de grond en een bak water; en het bed niet al te comfortabel, vooral omdat het s-nachts insekten begon te regenen: Je moet je voorstellen dat je wakker wordt omdat je iets voelt kriebelen op je buik en je hebt een dikke tor in je handen (en dan is het nog donker). In het dak leeft vanalles en dan is het tijd om het muskietennet op te hangen...

Een mooi ritueel De zus van Ting, Thim heeft een relatie met een Engelsman, Greg, en zij zijn van plan om een huisje te gaan bouwen in het dorp. En Greg en ik konden het van het begin erg goed met elkaar vinden, we hadden samen veel lol en hielden ook beiden wel van een biertje. Met de hele groep (4 ouderen, 3 kinderen) zijn we ook een dag gaan zwemmen in een aangelegd zwembad in de buurt en ook dat was erg relaxed. De laatste dag zijn Greg en ik samen de kinderen uit school gaan halen, dikke pret voor de kinderen..!

Maar het was al weer tijd om te vertrekken, mijn visa voor Cambodja en Laos zouden inmiddels wel klaar zijn (3 werkdagen per stuk, dus totaal 8 dagen wachten), en ik zou weer op weg gaan naar Bangkok. Maar Ting had nog wat andere plannen, die ochtend van mijn vertrekdag; zij gaat regelmatig bidden bij de tempel voor mijn vader, en die laatste dag gingen we samen. Wat een fantastische ritueel; vrouwen uit de buurt maken elke dag eten klaar voor de monnikken en iedereen kan dan eten komen brengen (en dat doen er ook veel, ook Ting had s-morgens al staan koken), de monnikken komen dan naar de tempel en gaan bidden en deze dag stond o.a. in het teken van mijn vader. We moesten ook wat water in een beker gieten terwijl een monnik een gebed zong, en we hadden twee emmers met spullen bij voor de monnikken. Een hele ceremonie en op het laatst moest het gezegende water in de tuin worden uitgegoten, wat Ting en ik samen deden. De hele ochtend was een erg mooie afsluiter van een leuke week...

Tijd om weer te gaan, had ik bedacht en na een paar busreizen en een gedeelde taxi met een monnik (van de tempel in de buurt van mijn hostel) kwam ik weer aan in Bangkok. Mijn visa bleken al klaar en 2 dagen later vertrok ik richting Cambodja, maar dat weer de volgende keer...