Sepon
 Ik wilde graag naar Sepon, volgens andere reizigers een interessant stadje vanwege de bombardementen die de Amerikanen daar hebben uitgevoerd omdat de Vietkong zich daar volgens hen zouden schuil hebben gehouden. Al vroeg uit de veren, dus en ik nam maar meteen een hap uit de Baquette met Pate die ik de vorige avond had gekocht. Tot mijn verbazing zat deze vol met mieren, dus maar snel de boel uitgespuugd...
De busrit was weer erg interessant, een oude krakbus van voor de 2e wereldoorlog, zitten op bankjes over de soms hobbelige wegen. Eerst een stuk rijden, vervolgens vlogen de stukken eraf (een raam vloog eruit), daarna weer een stuk rijden en uiteindelijk kregen we stukken (de motor wilde niet meer starten, maar uiteindelijk zijn we toch aangekomen...
Bij het Mama Restaurant was mij de vorige avond verteld dat ik meteen naar Vieng Sai gasthuis moest gaan, vandaar kon ik een gids huren voor het (ex-)oorlogsgebied en die gids heb je nodig, want er liggen her en der nog steeds veel bommen verspreid. Ik kwam aan bij Vieng Sai en vroeg naar de gids, No! werd er gezegd... Dus ik vroeg nog maar eens naar de bommen en de oorlogsgebieden, maar wederom No!... Na nog 5 vragen en 5 keer No!, heb ik maar een kamer gepakt en ben op zoek gegaan naar een ander hotel, of toeristeninformatie of iets dergelijks. Het bleek een ontzettend klein stadje met 1 hotel en 1 restaurant. Oke, de volgende dag maar weer terug naar Savannaketh, dan! 
Onderweg terug naar het hotel werd ik weer door veel mensen toegeroepen: Sabaidi!, Hello!, wat erg leuk is, maar eentje trok wel mijn aandacht: Sabaidi, come here, drink beer, ik werd door een familie (waarvan 2 broers net 2 eekhoorns aan het plukken waren voor de BBQ!) uitgenodigd en moest meedrinken en -eten.
Waar had ik dat meer gezien? Het was weer erg gezellig, mr. Savang, een douanier en eigenaar van het huis kon goed Engels, en als ik het goed heb werd aan mij nog een van de vrouwen aangeboden...
De kamer was 60000 Kip, 6 dollar, maar ik zei dat dat teveel was, oke zei de manager 3,5 dollar (!) Ik had dit keer televisie op de kamer, warm water en een erg grote schone kamer. Luxe dus, maar de volgende ochtend toch maar weer op weg.
|