Savannaketh 10- 14mrt

Terug naar het noorden

Op weg dus weer naar de volgende bestemming; Savannaketh! Vanaf de Si Phan Don- eilanden ben ik naar de plaats gelopen waar de boten naar het vasteland gaan en ben daar samen met 2 Australiers op de boot gestapt. Vanaf het vaste land ging er een bus rechtstreeks naar Pakse en heb ik weer een nachtje doorgebracht in het Sabaidy Guest House. Er waren weer meer bekende gezichten te zien daar, mensen die ook rond hadden gereisd en weer terugwaren. Ik heb daar mijn tijd voornamelijk besteed met internetten (was al weer 5 dagen geleden) en met kleren wassen. Vanaf Pakse heb ik samen met een Duitser, Mathias, de bus gepakt naar Savannaketh, waar we ingecheked zijn in Leena Guest House, een mooi maar duur (de rest was vol) hotel.

Het is een hotel gerund door de hele familie en het is vernoemd naar de dochter. Nadat Mathias nog even met een jongen uit de buurt een potje had gevoetbald, zijn we s-avonds maar meteen wat gaan eten en we schoven aan bij een restaurant waar we een flinke barbeque- maaltijd bestelden; Sukiyaki, een Japanse manier van vlees bereiden, wat je in Thailand en hier wel meer ziet. Hierna liepen we weer terug, en Mathias bedacht zich plots dat hij door meneer Phu de vader van het voetballertje uitgenodigd was om een pilsje te komen drinken. We maakten meteen al de fout door zelf bier mee te nemen, dat bleek namelijk niet gepast, de hele avond moesten we meedrinken en -eten, de gastheer trakteerde... Het bleek een groep vrienden te zijn, bestaande uit voornamelijk politieagenten, advokaten en rechters, te vriend houden, dus! Het was een fantastische avond, de meesten spraken Engels, dus we konden wat babbelen met ze, we kregen gratis drinken en eten (allemaal ingewanden, inclusief ingewandensoep, erg populair in Laos) en we hebben vooral heel veel gelachen... Maar aan alles komt een einde en het was tijd om de alcohol eruit te slapen.

De stad

Met een kater van hier tot Amsterdam (is verder dan Tokyo) werd ik met een geweld wakker. Mathias stond op mijn deur te bonken (Wake up, Police!), we zijn maar wat gaan ontbijten en Mathias wilde naar een Massage. Ik wilde vooral de stad eens gaan bekijken, wat gaan internetten en wat gaan niksen. Eerst maar eens op zoek naar het Savannaketh provinciaal museum, maar die was niet waar hij volgens de reisgids zou zijn. Ik kreeg hem maar niet gevonden en ben maar teruggelopen richting het hotel, het was tenslotte al laat in de middag en ik had nog steeds niet genikst... Na een paar uurtjes wilde ik wat gaan eten en aangezien Mathias nergens meer te bekennen was, ben ik maar alleen gaan lopen richting het Mama home restaurant. Het eten was lekker en betaalbaar en elke avond om 8 uur zetten ze een film op. Op tijd naar bed, morgen al vroeg naar Sepon...

Sepon

Ik wilde graag naar Sepon, volgens andere reizigers een interessant stadje vanwege de bombardementen die de Amerikanen daar hebben uitgevoerd omdat de Vietkong zich daar volgens hen zouden schuil hebben gehouden. Al vroeg uit de veren, dus en ik nam maar meteen een hap uit de Baquette met Pate die ik de vorige avond had gekocht. Tot mijn verbazing zat deze vol met mieren, dus maar snel de boel uitgespuugd...
De busrit was weer erg interessant, een oude krakbus van voor de 2e wereldoorlog, zitten op bankjes over de soms hobbelige wegen. Eerst een stuk rijden, vervolgens vlogen de stukken eraf (een raam vloog eruit), daarna weer een stuk rijden en uiteindelijk kregen we stukken (de motor wilde niet meer starten, maar uiteindelijk zijn we toch aangekomen...

Bij het Mama Restaurant was mij de vorige avond verteld dat ik meteen naar Vieng Sai gasthuis moest gaan, vandaar kon ik een gids huren voor het (ex-)oorlogsgebied en die gids heb je nodig, want er liggen her en der nog steeds veel bommen verspreid. Ik kwam aan bij Vieng Sai en vroeg naar de gids, No! werd er gezegd... Dus ik vroeg nog maar eens naar de bommen en de oorlogsgebieden, maar wederom No!... Na nog 5 vragen en 5 keer No!, heb ik maar een kamer gepakt en ben op zoek gegaan naar een ander hotel, of toeristeninformatie of iets dergelijks. Het bleek een ontzettend klein stadje met 1 hotel en 1 restaurant. Oke, de volgende dag maar weer terug naar Savannaketh, dan!

Op weg naar Viantiane

De volgende stop zou Vientiane worden, de hoofdstad van Laos, maar aangezien de bussen in Laos s-ochtend vertrekken en s-middags of s-avonds aankomen, moet je steeds ergens overnachten. Weer terug naar Savannaketh, dus, terug naar Leena guest house. Maar ook deze busrit was er weer een om niet te vergeten, er werd een grote havik vervoerd in de bus, en een slang wist zich tijdens een stop in de bus te werken, dikke paniek, dus! en wie was nog steeds in Savannaketh? Juist, Mathias, we hebben nog wat gepetanquet met de familie van de eerste avond en zijn toen wat gaan eten en drinken in de stad. Hier liepen we ook nog Marco, een Nederlander, tegen het lijf die we allebei al eerder ontmoet hadden. De volgende ochtend ging de bus in de vroege ochtend naar Vientiane...