|
Indonesiers...
 ...zijn voornamelijk moslim, maar niet altijd streng gelovig; Ik heb al veel moslims bier zien drinken en een aantal eten ook soms varken (babi). Sommige vrouwen dragen traditioneel een Boerka (een sluier die bijna het hele gezicht bedekt) maar de meeste vrouwen dragen een hijaab (een hoofddoek die haren en nek bedekt, en bescheiden kleding met lange mouwen); soms zie je diezelfde vrouwen in het openbaar hun baby borstvoeding geven... Oogt wat vreemd, als je bedenkt dat deze kleding juist bedoeld is om het lichaam niet bloot te geven.
Het Indonesische Islam is ook erg verweven met het Hinduisme (op Bali), met het Christendom (bijvoorbeeld op Flores) en ook met het Animisme (op het Toba-meer). Het moslimgeloof wordt minder streng beleefd als in het midden oosten, vrouwen worden hier niet besneden, bijvoorbeeld...
De officiele Indonesische taal is het Bahasa Indonesia, maar er zijn ook een hoop afzonderlijk (lokale) talen van de vele etnische volkeren, zoals de Javanen, de Balinesen, de Floressianen, de Batak en nog vele anderen.  Ook kun je hier veel Nederlandse woorden terug vinden: zoals pispot, taksi, Polisi, en bijvoorbeeld handdoek. Ook worden woorden graag verdraaid: het postkantoor is dan een kantoor pos, een politiepost een pos polisi en water is Air. Als je knalpot kapot is, moet je naar de doorsmeer en als je een koud Birtje wil loop je gewoon naar de Koelkas. Ook spreken erg veel mensen redelijk goed Engels, wat het reizen hier een makkie maakt. Indonesie deed mij vanaf het begin erg denken aan India; De mensen eten graag met hun handen, boeren tijdens het eten en maken graag een praatje met de toeristen.
Je voelt je erg welkom en al die openlijke vriendelijkheid is soms vermoeiend, maar meestal heerlijk. Er leven ook in Indonesie zwervers en bedelaars op straat, en ook zijn hier de zwerfhonden weer terug te vinden. Ongeveer 90% van de mannen rookt als een ketter, en rookt ook overal, zelfs in de bussen. Mensen bidden naar het westen en het internet is lekker traag. Wat het meest opvalt aan de Indonesiers is het geduld wat mensen laten zien. Uuuuuren op de bus wachten; mensen zitten naar een plek te staren, lopen wat te spelen met de kinderen, niemand klaagt, mensen hebben naast een gouden hart een gouden geduld...
|