Ik nam de trein vanuit Yogyakarta naar Probolinggo (2,5 uur vertraging door een kapotte dieselmotor) en ik kwam daar aan rond middernacht. Je komt dan door Surabaya heen, maar volgens de reisgids kun je deze stad ook gerust overslaan. De treinreis was weer leuk met Ainun en Anida (twee dames die me trakteerden op Nasi Rames) en goede tips van Addy.
Aangekomen in Probolinggo wist ik niet of een bus me nog naar cemoro lawang kon brengen op dit late tijdstip, maar ik hoopte van wel, aangezien ik de zonsopkomst bij Gunung Bromo (een vulkaankrater) wilde zien. In de reisgids las ik namelijk dat dit het hoogtepunt van het bezoek zou zijn, veel mooier dan er overdag naar toe te gaan.
Ik kreeg geen bus meer, maar kon wel een jongen voor 5,5 euro omkopen om me op de motor weg te brengen. Dit gaat dan 2 uur lang bergopwaarts (en het werd me toch koud op bijna 2400 meter hoogte!), en vervolgens nam ik een kamer (nou ja, meer hondehok met raam) in het Cemara Indah hotel. Hier ging anderhalve uur later weer de wekker en ik op weg naar de vulkaan.

 

Ik wist totaal niet wat ik ervan moest verwachten, had nog geen foto's gezien of zelfs een plattegrond, en met mijn zaklamp als gids liep ik de afstand naar de kraterrand van Gunung Bromo. Onderweg kwam ik een paar mannen met paarden tegen en voor een euro mocht ik op een van de paarden naar mijn doel. Dat is een mooi voorstel dacht ik, en om half vijf 's-morgens (in het pikkedonker) reed ik dus op een paard in een krater van een vulkaan. Het moet niet gekker worden... Bij de krater aangekomen wacht je dan, net als de rest van de (voornamelijk Indonesische) toeristen op de opkomst van de zon. En wat je dan ziet kun je alleen met fotos laten zien:

De vulkaan heeft in het verleden aan al heel wat mensen het leven gekost, en is ook een paar maanden geleden nog uitgebarsten. Maar tegenwoordig is het veel veiliger dan jaren geleden; seismologen houden de activiteiten van de vulkaan voortdurend in de gaten en als er onraad is, sluiten ze de berg af voor bezoekers...

Gunung Bromo zelf ligt in een vlakte binnen de krater van de veel grotere vulkaan Tengger (10 kilometer in doorsnee en op bijna 2400 meter hoogte van de zeespiegel). Er zijn nog 2 andere vulkaankraters, waarvan er 1 aktief is (en ook daar komt continue rook uit, inclusief de zwaveldampen) en het totaal is onder gebracht in het Bromo Tengger Semeru national park. In februari wordt hier een religieus festival gehouden waarbij duizenden mensen Bromo beklimmen en fruit, kippen, bloemen of levende buffels in de krater gooien. En ook nu stonden Indonesiers bloemen te verkopen om aan de vulkaan te offeren (gelukkig geen levende dieren).