Banda Neira 29 nov- 1 dec 2023
Halverwege de middag kwamen we aan in Banda Neira (soms ook wel Bandanaira
genoemd), hoofdstad van het eiland Pulau Neira, onderdeel van de Banda
eilanden.
En de hele veerbootreis was ongelofelijk. We betaalden 7,5 euro per persoon
voor 14 uur met een veerboot en kregen 2 keer eten! En een overnachting in een
soort van bootslaapzaal!
Echt bizar, we konden het niet geloven...
We hadden geen slaapplaats geregeld, dus we liepen van guesthouse
naar guesthouse voor een leuk plekje.
Nassau Guesthouse werd het, met waaier en eigen
badkamertje. En een heel vriendelijke eigenaar met zijn gezin.
Eerst een koude douche (dat is hier echt niet zo koud) en toen het stadje
verkennen. Langs oude Hollandse huizen, een soort van museum met de
massamoordenaar J.P. Coen en eten bij een lokaal tentje met leuke mensen van
Java. Zij waren op vakantie in eigen land en spraken redelijk Engels. En anders
komen we er vaak toch wel... Als het maar gezellig is!
We hadden ook weer een wat luxer hotel (Maulana) gevonden voor verse sapjes, goede wifi, een biertje en livemuziek.
Beetje luxe af en toe moet kunnen, toch?
En toen lekker naar bed, zo'n slaapzaal met
huilende kinderen, ketende tieners, snurkende buurmannen en elk uur ongeveer
een Maleis sprekende/ schreeuwende kapitein over de intercom is toch weer even
wennen.
Wat een paradijsje, die Banda Eilanden! We kwamen voor te snorkelen en duiken,
maar 3 kleine eilandjes die om elkaar heen gevouwen zijn, voelt heel tropisch.
Scheelt ook dat het steeds 30 graden is, uiteraard...
We hadden een vast eettentje, waar we elke dag 2 keer gegeten hebben. Dat doen
we normaal gesproken niet snel, maar we konden geen tentje vinden waar het eten
er zo lekker uit zag. Met Nasi Kuning, atjar, sambal, aubergine in heerlijke
saus, vis, ei, spinazi met tempeh of tofu, grote stukken tofu in heerlijke
tomatensaus...
Naast de oude Hollandsche gebouwen die we hier hebben bezocht, hebben we een
wandeling naar het volgende dorp gemaakt, het vissersdorp Tanah Rata, en dat
was een stap terug in de tijd.
Geen winkels, geen fabriekjes, alleen
vissersboten. Het leek alsof het hele dorp van de visserij leefde.
Ik wilde nog graag een dag gaan duiken, maar de ene duikschool was volgeboekt,
bij de andere konden we steeds de duikinstructeur niet vinden.
Daarom eerst maar een dagtrip naar een ander eiland, te lezen in het volgende
verslag.