Met een bijna lege boot verlieten we samen met Mareen en Carsten Banda Hatta. De eigenaar van hun kamer wilde ons wel wegbrengen, want de lokale boot ging vandaag niet, vanwege vrijdag, de heilige dag voor de Moslims.

 

En we vertrokken een beetje met pijn in het hart, want Hatta was toch wel een speciaal plekje…

 

En toen waren we weer voor een paar dagen op Banda Neira.
Maar dat was ook zeker geen ramp. We aten weer dagelijks bij Zenab. Dat is vega rijsttafel, zelf opscheppen, en dan ook nog eens heerlijk eten! Voor 1,30 euro per persoon. Ongelofelijk!

Ook hadden we fort Belgica nog niet van binnen gezien, die was dit keer open.

 

En ook gingen we nog een keer per boot naar Banda Besar.
Hier bezochten we de laatste van de plantages van de zogenaamde Perkeniers van de Banda eilanden. Een plantage van Van Den Broeke, die als laatste Perkenier bekend staat, en in lokale schermutselingen in 1999 is vermoord.

De Perkeniers ontstonden uit nood voor de Holanders, en in het bijzonder voor de VOC. Om de Banda- archipel productief te houden, herbevolkte de VOC de eilanden, voornamelijk met slaven uit de rest van Indonesië, India, Madagaskar, Nederlands-Formosa en de Chinese kust.

Zij werkten onder het gezag van Nederlandse plantagehouders, de zogeheten perkeniers (die elk een 'Perk' grond kregen, vandaar de naam).

Zij werden gedwongen om te leren hoe de nootmuskaat- en foelieproductie werkte.

 

En toen we op het eiland aankwamen hoorden we vlakbij al muziek, en nadat we bij Van Den Broeke zijn geweest en wat door het dorp hadden gewandeld, belandden we zómaar op een bruiloft. Hè, wat vervelend.

 

En je móet dan komen eten en drinken! Kletsen ook wel, maar dat valt niet mee, aangezien niet veel mensen wat Engels kunnen. Maar er was ook Karaoke. En ik moest meedoen. Ik zong samen met de zanger een paar regels van Radja, wat Engelstalige muziek, en ook heb ik 2 solo’s André Hazes weggegeven (de echte Hazes, uiteraard…).

 

De bezoekers van de bruiloft vonden het hilarisch, een Belanda die optrad!

En bij het weggaan bedankten wij hun voor het eten, maar zij ook ons voor onze aanwezigheid…

 

Ook ben ik nog bij de kapper geweest en hebben we een paar avonden bij Maulana sapjes gedronken. En een biertje, uiteraard, want dat hoort bij tropische avonturen bij 30 graden Celsius...

 

En toen op weg naar onze laatste stop voor deze vakantie…