Aankomst in Baku
Na de interessante treinperikelen bij de grens van Georgië en Azerbeidzjan, had ik in eerste instantie een bed genomen in hotel Canub. Maar toen ik de juiste wisselkoers bekeek op internet vond ik 30 euro veel te veel. In de reisgids stond namelijk dat je 6,2 Manaat kreeg voor 1 euro, maar dat is nu 1,3! Een oude reisgids, en een stijgende economie...
Op internet vond ik via www.hostelworld.com een hostel genaamd 1000 Camels, en dat bleek de enige hostel in Baku. En dan heb je meteen door wat de voordelen zijn van een hostel:
Het is de halve prijs.
Er zijn veel andere reizigers.
Er is een koelkast, je kunt water koken voor thee (en noodlesoep!) en internet is inbegrepen.
De medewerkers spreken bijna altijd Engels en kunnen overal mee helpen.
Ik had het dus meteen weer goed naar mijn zin, vooral met Matt (South- Carolina) en Lihau (Hawai), waar ik een paar avonden goed mee ben gaan stappen en een paar dagtrips mee heb gemaakt (zie vorige verslagen). Zij werken en studeren allebei in Tbilisi en waren dus ook als toerist in Baku.
|
Baku
Baku is een van de toekomstige grote steden van west en centraal Azie en dat zie je aan alles wat er gebouwd wordt. Grote bedrijven vestigen zich hier en iedereen heeft zijn oog op de VS (en Bush zijn oorlog om olie). Er zit zwart goud in de grond, alleen is de vraag nog voor hoe lang. Volgens een econoom die ik in Lahic sprak hebben ze nog maar olie tot 2022. En dan zullen ze (net als de Emiraten) iets anders moeten vinden. Toerisme lijkt me helaas geen optie met een vervuilde Kaspische zee. Helaas, want het land is prachtig...
Van de omgeving van Baku heb ik al redelijk wat beschreven, en tussen de dagtrips door, ben ik wat van de stad gaan bekijken.
Baku is een oude stad, met vooral in het oude centrum veel bezienswaardigheden. Zoals de beroemde maagdentoren die je kunt beklimmen (29 meter hoog), het oude centrum met het Shirvan Shah paleis, maar hierover verderop meer...
De stad ligt aan de Kaspische zee- kust met een prachtig en vooral grappig (pret)park aan de promenade. Met veel Amerikaanse wannabe attrakties met nep- Donald Ducks en met een Abibas (...) skate- attraktie... Bij het oude centrum de vele winkelstraten waar geen verkeer mag komen.
|
De maagdentoren...
...was de verdedigingstoren binnen de oude stadsmuren, maar over het ontstaan van de naam wordt nog wat gediscussieerd. De meest populaire theorie is dat het een Zoroastrische tempel was (zie verslag Suraxani) waar bovenop de lijken werden gelegd voor de lucht- begrafenis.
Een ander verhaal gaat over een baron die verliefd werd op zijn eigen dochter. Om haar te mogen trouwen moest hij van haar een toren bouwen waarvan ze heel zijn domein kon overzien. Elke keer wilde ze de toren hoger en hoger, totdat ze de toren beklom en er van af sprong...
De muren zijn 5 meter dik en op een aantal verdiepingen zijn wat geschiedenis- voorwerpen (wapens, kleding en foto's) te bezichtigen. De toegang is gratis en het uitzicht is fantastisch. Over de zee en de oude stad.
|
De oude stad
De muren rond de oude stad zijn goed bewaard en deels prachtig gerestaureerd. En binnen deze muren zie je het oude leven naast het moderne leven. Smalle straatjes met balkonnen die bijna instorten. In het centrum het Meridian hotel met kamers voor 160 dollar per nacht (en dat is hier echt veel geld!).
In de oude stad is het eeuwenoude Shirvan Shah paleis en daar kun je in om o.a. de oude moskee, de woonvertrekken en de hammam (baden) van de shah te bezichtigen. En de ontwerper van de tombe van Shirvan zelf was ene Mohammed Ali (echt waar...).
|
Eten en drinken
Zoals al gezegd, ben ik met verschillende mensen een paar avonden lekker op stap geweest. Vooral door de vele Russen in de stad zijn er veel kroegen en nachtclubs vaak met live muziek, en vooral de Russische serveersters (o.a. Zarina en Zochra) waren wel in voor wat lol.
Maar ook de restaurants zijn perfect. Een goede sfeer en heel veel keus aan goed eten voor een kleine prijs. En ook natuurlijk de heerlijke kebaps op straat voor 75 eurocent. Goed geregeld.
Ook met een groepje Belgen, Karel, Pieter en Griet, ben ik een paar avonden gaan uit eten. Leuke mensen en ik kon weer eens Nederlands babbelen. En een avond heeft Karel voor allen getrakteerd! Erg aardig, natuurlijk...
|
Shoarma in de Lada
En het is een bijzondere gewaarwording; een land wat de aanzicht heeft van Turkije en de taal van Rusland. Azerbeidzjan is een stad van tegenstellingen. Vooral de mix van Turks en Russisch (2 landen waarmee de mensen zich erg verbonden voelen) is erg interessant. Veel kebap, Borsjt en Beef stroganoff op het menu. De Lada's racen voorbij aan de mercedessen en de geschreven taal is Turks, maar de gesproken taal is vaak nog Russisch.
En de mentaliteit is Turks, dus vriendelijkheid, behulpzaamheid en gastvrijheid is overal te vinden. Overigens vind je hier bijna geen moskees of orthodoxe kerken. De meeste mensen zijn wel moslim (en een klein deel orthodox) maar dan erg vrij, weinig hoofddoekjes en de mensen houden erg van alcohol.
|
En:
- Ik kreeg een mailtje van mijn vrienden Basje en Patricia dat ze een dochtertje, Sanne, hebben. Van harte gefeliciteerd!!! Ik heb het de Belgen verteld en we hebben samen geproost op jullie...
- De metro is zo relaxed, dat ik een ochtend een paar uur ondergronds ben gebleven. Prachtige stations gezien met mooie beschilderingen en tegelwerk (no foto!!! zei het politie- ventje, maar toen had ik hem natuurlijk al genomen...).
En een ritje naar de laatste stop, naar een buitenwijk van de stad, met veel Sovjet beton. Maar als je deze perfecte metro dicht bij hebt en er is hier bijna geen straatcriminaliteit, dan woon je practisch toch in het centrum...
|
Kazachstan of Turkmenistan?
Ik zocht naar een manier om naar centraal Azië te komen en dan het liefst per boot over de Kaspische zee. Maar dat valt nog niet mee. O nee o nee...
Er gaan 2 boten, een naar Turkmenistan en een naar Kazachstan. Maar van beide zijn de vertrektijden onbekend; ze vertrekken namelijk pas wanneer de boot vol is (en lading is bepalend, niet de mensen). Na wat rondvragen (en vooral Baxlul van de hostel was een goede informatie- bron) zou Turkmenistan bijna onmogelijk zijn, aangezien de ambassade niet in werking was. En zelfs al zou die wel een visum uitgeven, dan moet je je hele verblijf in het land een gids bij je hebben en alle hotels betaald en wel...
Daar had ik dus weinig zin in, de keuze ging dus voor Kazachstan.
Op vrijdag kwam ik aan in Baku en dat was een feestdag. De ambassade is op maandag standaard dicht, dus ik moest 4 dagen wachten. Nou, ja, wachten, lekker stappen en de luie toerist uithangen is natuurlijk niet zo erg...;-)
Op dinsdag gaf ik mijn paspoort af en ik ben nog nooit zo welkom ontvangen als hier. Iemand (die overigens perfekt Engels sprak) kwam me begroeten en ik kreeg 1 op 1 uitleg over de gang van zaken. Het kostte slechts 20 dollar, dan kon ik een maand in Kazachstan verblijven en had geen uitnodiging of hotelboeking nodig. EN op donderdag zou ik mijn paspoort wellicht al weer op kunnen halen. Ik mag ze nu al, die Kazachstanen.
En toen ik mijn paspoort had, was het lange wachten aangebroken. En Baxlul vertelde me dat hij een keer een stel in de hostel had die een maand op de boot hebben moeten wachten... En het visum had een vaste einddatum, ik mocht maximaal tot 26 april in Kazachstan blijven... En hoe dit afliep staat weer in het volgende verslag...
|
|