2 Dagen
Wachtend op mijn visum voor Kazachstan had ik in ieder geval tijd voor 2 dagen buiten de stad. En Lahic is dan een prima doel. Midden in de uitlopers van de Caucassus en ook in het midden van nergens. Lahic is vooral bekend vanwege het traditionele bergleven en de handwerk- zaakjes, vooral koperwerk. De kunstenaars (want dat zijn het zeker) zeggen zelf nakomelingen van Perzen te zijn, uit de tijd van de zijderoute.
In de 19e eeuw waren er echter 200 kopersmeden, nu nog een tiental, het vak is hier helaas aan het uitsterven... Je kunt hier ongedwongen een zaakje binnen stappen, fotos en een praatje maken en er is niemand die aandringt op kopen van een produkt, zoals oude waterkokers of bewerkte schalen.
|
Met de Lada
In de ochtend met de bus naar een kruispunt bij Ismayilli en dan met de minibus naar Lahic. De bus vertrekt pas als hij vol is, dus dat was 1,5 uur wachten. En daar stond ik dan, in de grote leegte. Wel wat schaapherders en wat hutjes waar mensen woonden, maar bijna geen verkeer. Er stond een jongen met zijn moeder en tante te wachten en ze snapten niet echt wat die rare toerist hier nu moest. De tante zag waarschijnlijk dat ik nog niets gegeten had, want ze gaf me twee broodjes. De jongen sprak 2 woorden Engels, dus we konden wat communiceren.
Er kwamen al wat autos voorbij, maar niemand ging naar Lahic. Totdat een 4x4- Lada stopte. Ik mocht meerijden, en het zou een van de meest bijzondere ritten uit mijn reiscarriere tot nu toe worden: De erg slechte wegen gaan stijl op en af en de man zat gewoon te dansen in de wagen en ik moest meedoen. Handen los van het stuur op de Azeri muziek (wat veel lijkt op Turkse muziek). Het filmpje kan ik echt aanraden om even te bekijken... Ik heb mijn mening veranderd over de Lada, overigens, wat een fantastische bakken!
|
Gastvrijheid
En ik dacht dat ik al gastvrijheid had gezien, maar Lahic spant de kroon. Ik had het enige hotel gevonden in het dorp en werd meteen door een van de dames uitgenodigd om te komen lunchen. Ze wonen met een grote familie, en Ze-Re heeft 2 dochters. De tante geeft Engelse les in het dorp, dus daar kon ik mooi mee praten (you HAVE to marry, you HAVE to have children, or you no be happy!)...
Ze hadden een flinke lap grond met veel bijenkorven en het huis was ook groot en erg modern. Deze familie deed het goed, kun je wel zien...
Ik kreeg rijst met vis, baklava en andere zoetigheid. Gedroogde manderijnen en druiven in honing, thee, nootjes en een hele hoop salade. Heerlijk en tot 2 keer toe werd herhaald dat ik GAST was, dus probeer maar niet te betalen want dat is een belediging...
|
Rondleiding
Ik liep later wat door het dorp en kwam een jongen tegen die wel heel erg op Balkenende leek (zijn naam was Mirsa) en hij liep wat met me mee. Hij liet me zijn dorp zien en gaf overal uitleg. Hij studeerde zelf Economie en Engels en wist erg veel. Hij heeft zo eigenlijk een paar uur met me meegelopen en toen ging hij weer aan het werk. Zijn familie heeft een kopersmederij en ik mocht ook nog even in het museum kijken. En ook nu weer erg ongedwongen, je bent gast en geen toerist...
Ik bleef maar 1 nacht in het dorpje, de volgende dag kon ik mijn visum ophalen. En een nacht was ook wel genoeg. Ik had een lekker hotel en de eigenaar kookte ook voor me (voor 3 euro). De friet en schaap was niet zo lekker, maar ze zijn hier meesters in het maken van heerlijke salades, kazen en brood.
En zoals ik kwam ging in de volgende ochtend ook weer terug. De minibus was vol, maar iemand wilde me wel meenemen met de Lada. In Ismayilli werd ik afgezet en met een andere Lada (geen 4x4 meer nodig) gingen we terug naar Baku:
Met 5 volwassenen en een kind in een golvende krak- Lada scheurend door de uitlopers van de Caucassus met galmende Azeri muziek over de boxen op weg naar de hoofdstad van Azerbeidzjan...
Dan krijg je wel het gevoel dat je niet in Nederland bent. En mijn linkervoet heeft in ieder geval wat kunnen slapen...
|
Leuk:
- In het dorp zijn de kinderen erg enthousiast als ze een toerist zien. Ze lopen achter je aan en herhalen je woorden (Akkali, kakkali !!!). Als ze weer de andere kant op gaan, kussen de jongens de rug van je hand en raken het dan ook aan met de voorhoofd, als soort van buiging. Heel bijzonder...
- In het hele dorp vind je mineraalwater bronnen, zo uit de kraan...
- Het hotel had een pooltafel, maar de ballen pasten niet in de gaten (!?!?!)
|
|