Afrika
Azië
Europa
Noord Amerika
Oceanië
Latijns Amerika
 
Almaty 16- 23 apr 2008
 

Almaty 16- 23apr

.

De oude hoofstad

De prachtige stad aan de voet van de bergenDe bus reed weg met mijn tas toen ik effe niet op lette (maar kwam gelukkig terug), vervolgens ging de bus stuk en kregen we een ander. Daarna ging de chauffeur nog even boodschappen doen, geld wisselen en tanken en toen kreeg ik bonje met de vrouw voor mij, omdat haar stoel niet naar achteren mocht (ik zat klem!)...
Maar verder een makkie deze busrit, en vroeg in de ochtend kwam ik aan in de voormalige hoofdstad van Kazachstan...

2 keer in de geschiedenis is de hele stad platgegaan door aardbevingen (rond de 19e eeuw) en (toen nog) Alma Ata werd de hoofdstad van Kazachstan in 1927. Een status wat de stad in 1997 weer verloor.
De gezellige kamerIk liep van het busstation naar het centrum want ik was wel toe aan wat beweging en 2,5 uur later kwam ik aan bij de Third Dormitory, een verdieping met slaapzalen in een studentenhuis van de universiteit (en dat was s-avonds wel te merken ;-)).
Met een gruwelijke pislucht bij de ingang, de oude kamers waren net iets schoner dan het toilet (die nooit werd schoongemaakt), maar voor 6 euro per nacht en een heerlijk hete douche. Perfekt!

Hier sliep al een Japanner (met haarfohn) Tomo, een relaxte en erg grappige kerel, die al bijna de hele wereld heeft gezien. Later kwam er ook een Rus op de kamer, Dimo en nog een Japanner in de kamer naast ons en die heette ook Tomo. Ook een Spanjaard, Farran werd een vaste hotelgast, en iedere avond aten we op de kamers en dronken een pilsje. Erg gezellig en zeker ook erg goedkoop.

De stad

De houten Zenkov KathedraalIn afwachting van mijn uitnodigingsbrief en daaropvolgend de visum voor Oezbekistan, heb ik veel van de stad kunnen zien. Mooie museums en prachtige gebouwen kleuren de stad, maar ook de vele parken en groene, brede straten zijn prachtig.

Vooral het Panfilov park met de volledig houten (inclusief de spijkers) Zenkov Kathedraal. Echt een fantastisch gebouw, een van de laatste overblijfselen van de tsaren-tijd. Vlakbij een indrukwekkend oorlogs-monument voor de slachtoffers van de 1e en 2e wereldoorlog in echte Sovjet-stijl.

In het Kazach Muziekinstrument Museum een mooie verrassing. Naast de oude instrumenten te bekijken kun je er ook naar luisteren dmv een kort concert (1 euro extra!). Ik was de enige bezoeker, en de lieverd gaf een concert voor mij alleen, terwijl ze steeds in Russisch uitlegde welk instrument en welk muziekstuk. Terwijl ze wist dat ik geen Russisch begreep... En toen moest ik, voor goed fatsoen, natuurlijk wel een cd van haar kopen...

De gouden persoon...Het Centrale Overheidsmuseum is mooi omdat het de geschiedenis van het land en de streek laat zien. Vooral boeiend vanwege een replica van de Gouden Man, een gouden krijgerskostuum wat dicht bij Almaty is gevonden en uit de 5e eeuw VC afkomstig is. Waar het origineel is weet alleen de regering.
Volgens sommige wetenschappers zou het echter ook de Gouden Vrouw geweest kunnen zijn. In die tijd hadden veel Scytische stammen namelijk vrouwenkrijgers. Het onafhankelijkheids monument geeft duidelijk aan hoe belangrijk de gouden man is; hij staat op een sneeuw luipaard en de afbeelding is door het hele land te zien als het nationale symbool.

Verder is er de gebruikelijke kermis (Gorky Park), met toekomst- voorspellende parkieten en een dierentuin met veel te kleine kooien.
Ook de prachtige Tsum (de oude Sovjet- warenhuizen) en een paar gezellige lokale markten. Maar mijn aandacht ging ook weer naar een ambassade:

Gekkenhuis

Ik kreeg op zaterdag mijn uitnodigingsbrief, en het was maar goed dat ik de boel wat had bedonderd: de brief was net op tijd om nog mijn visum aan te kunnen vragen.
Ik naar de ambassade en ik heb nog nooit zo een chaos gezien als bij de ambassade van Oezbekistan in Almaty. Ik was al getipt door Tomo om op tijd te gaan, want hij was al een keer voor niets geweest. Toen ik aankwam waren er slechts 4 man (incl. Tomo); een half uur later stonden 40 mensen te wachten...
En ook mijn camera werd ingezegend!Sommigen schreven hun naam op, op een lijst, maar volgens de bewaking was die niet voor ons! Ik voelde nattigheid en schreef TOCH mijn naam op, dit bleek later de volgorde te zijn, waarop je naar binnen mag... De rotzak!

Je maakt dit soort situaties natuurlijk wel vaker mee (alleen niet zo heftig) en ik vertelde iedereen met oren (allemaal, in dit geval) dat IK als nummer 5 aan de beurt was. En wie stond met zijn dikke kop vooraan, toen 2 uur later de hekken opengingen?
Weer 2 uur later kwam ik buiten, en toen hadden ze van de (ongeveer) totaal 50 man 10 geholpen en een half uur later zouden ze sluiten... Ongelofelijk, wat een chaos! Echt iedereen liep te stressen.
Slechts 1 man was bezig met de formulieren en 1 meisje was geld aan het incasseren (75 euro, contant betalen). Ook ik was nerveus dit keer, want ik MOEST donderdag het land uit, want dan zou mijn Kazach- visum aflopen...

Mazzel, mazzel, ik kreeg mijn visum ter plekke, dus had nog 2 dagen speling. Ik sprong een gat in de lucht. Tomo had overigens nummer 11 en hij stuurde een dag later een mailtje vanuit Tashkent, Oezbekistan. Goed gedaan, Tomo..!

Medeu en Chimbulak

Tomo-2 als ijspegel- Samurai... Almaty (of Alma ata) moet voor schaatsliefhebbers zeker bekend klinken. In de jaren tachtig was de lokale schaatsbaan van Medeo (1700m), vlakbij Almaty, een van de bekendste banen ter wereld en werden hier veel wereldrecords gereden. De baan is in 2001 flink opgeknapt en men wil de schaatssport weer terug naar Kazachstan krijgen.

Met de 2 Tomo's ging ik een dagje naar de ijsbaan en naar het hoger gelegen ski- resort Chimbulak (2300m) in het Alatau- gebergte. Erg mooi, omdat het de vorige dag flink had gesneeuw. We konden niet schaatsen en we wilden niet skieen (het was al later op de dag), maar de omgeving is fantastisch!

Ballet?

In het fantastisch mooie theater Ik had effe weinig te doen en ik dacht: Laat ik eens naar het ballet gaan. Nog nooit geweest, en voor 2 euro (!) per ticket kun je nooit verkeerd... Ik hou sowieso wel van (licht) klassieke muziek, dus wie weet...
Ik had eerlijk gezegd verwacht dat ik binnen een half uur weer buiten zou staan maar ik heb me 2,5 uur lang prima vermaakt: Lekkere w... euh galante dames in klassieke Spaanse jurken, een grappig verhaal en heerlijke muziek.

De voorstelling van de avond was Don Quichot, een oude edelman die denkt dat hij een ridder is en, vergezeld door zijn buurman en dienaar Sancho Panza, door het platteland van Spanje trekt. Als doel heeft hij voor ogen het rechtzetten van alle soorten onrecht, om door deze goede daden beroemd te worden. De arme man zag herbergen aan voor kastelen, windmolens voor reuzen en een kudde schapen voor een leger...

En ook nog het volgende:

Met munne maat, Tomo-1 - Ik ging lekker wat lunchen op zun voormalig- Sovjets: Plov (rijst) met Manti (soort deegbal met vlees en champions) en kip Kiev in cafe Zhilly- Billy.
- Sneeuw en regen waren zeker de hoofdmoot tijdens de eerste dagen in Almaty, maar het klaarde na 3 dagen gelukkig op...

- In het Intercontinental- hotel was een boekenwinkeltje die ik bezocht. Ik keek ook even naar de kamerprijzen. De duurste was de Sultan suite voor 3000 euro per nacht!!!
- Onze Tomo kon eten, niet meer gezond voor zo'n kleine Japanner. Ik zei een keer: Je hebt net wakker en hebt al een heel brood op en een noodle-soep! And Banana!, zei hij met een big smile... Grappige kerel...

- Bij de ambassade werd ik door een aantal mannen aangesproken of ik hun niet kon helpen Europa binnen te komen. Dat wordt erg lastig, zei ik... Helaas!
- De laatste nacht schrok ik midden in de nacht wakker van een harde knal in de kamer. Mijn nieuwe en erg zatte kamergenoot (Kazach, denk ik) had een flesje bier opengemaakt op de tafelrand naast me en ging hem (om 2.30u in de ochtend) even lekker naar binnen zitten gieten...

En toen met de nachtbus rechstreeks naar Tashkent, de hoofdstad van Oezbekistan.