De gootste attractie van de streek is het dorpje zelf, wat zo stijl tegen de berg gebouwd is, dat de daken van de huizen weer de wandelpaden van de bovenliggende laag zijn...

Erg bijzonder om te zien. De mensen vinden het heerlijk om toeristen te begroeten en de vriendelijkheid is te voelen. Je thee wordt voor je betaald, je krijgt koekjes en iedereen staat voor je klaar...
Want dat is wat je doet in dit dorpje; thee drinken in een theehuis, mensen kijken en spreken en het leven aan je voorbij zien komen. Mohammad was de
Guide Toerist en regelde voor mij een huis en 4 Sloveense vrouwen (dat dacht ie). Kortom, de man was maf, en ik heb hard om hem moeten lachen...
Hij had een mooi huisje voor me geregeld, vlakbij een smidse, waar een oude man schapenhoofden en -hoeven stond te bewerken met gloeiende staven, erg bizar. De schapenhersenen uit Teheran begonnen zich weer te roeren in mijn maag...

Ook zie je overal toeristenwinkeltjes, voor de (vooral Iraanse) toeristen, en alles wordt verkocht, Russische Matrioesjka- poppen, Chinese beeldjes, Thaise Boeddha- poppen en Delfts- blauwe klompjes...
Ik ontmoette de Koreaanse
Chloe, een leuke vrouw, met een groot gevoel voor humor en we hebben samen veel op terrasjes gezeten en veel thee gedronken. Tegen sluitingstijd gingen we op zoek naar onze kamers, maar Chloe kon die van haar niet meer vinden. We hebben zeker een uur rondgelopen en toen had ze eindelijk toch geluk. De huizen lijken erg op elkaar, en er zijn geen straatnamen...