Teheran 7- 17jul

1 nachtje Esfahan

Het doel was om een tijdje in Esfahan te blijven, en ik ging daar heen met de nachtbus. Daar aangekomen (en na een welverdiend dutje) ging ik even naar het internet café.
Ik kreeg hier een e-mail van Michelle voor mijn kiezen dat ze twijfels had over ons en dat ik beter verder kon gaan reizen... De paniekknop ging om; Ik besloot meteen om nog niet terug naar huis te komen, maar verder richting het oosten te gaan. De huurder kon zo ook een maand langer in mijn apartement blijven, en zo hoefde ik niet te gaan logeren, al was ik bij een paar adressen meer dan welkom... Ik bleef wel een nacht in Esfahan, maar vertrok de volgende ochtend meteen naar Teheran voor visa te regelen voor Pakistan en India...

2 keer in de bus

De bus van Bandar naar Esfahan was geen pretje. Het was al de 2e dag op rij dat ik een nachtbus had, maar ook had ik een paar keer ruzie met de stewardess van deze bus, een kleine oude grizzly- beer. Hij gromde toen ik zijn voeten van mijn stoel afduwde, maar kreeg ze er echt niet meer terug op, en vanaf dat moment bleef hij grommen (letterlijk, haha).
In de lokale bussen is op de helft een afscheiding aangebracht; mannen en vrouwen moeten apart zitten. En de metro heeft een paar wagonnen die alleen voor vrouwen bedoeld zijn. Erg bizar voor ons, maar hier heel normaal. En de kinderen hebben mazzel, die mogen kiezen, bij mama of bij papa.
Een keer zat er in de bus een hele bijdehante meid (Parisa), die openlijk kritiek uitte op haar regering (midden in de bus) en dat vrouwen onderdrukt worden. Erg opmerkelijk...

De bus naar Teheran ging wat makkelijker, al rook het naar banaan met zweetvoeten. En ook het transport van het busstation naar het centrum is een makkie, de (soms erg drukke) metro is hier erg modern en prima georganiseerd. Echt perfect, vooral als je veel bij ambassades moet zijn, die vaak in de buitenwijken zitten.

De hoofdstad

Teheran is een stad met veel luchtvervuiling en het verkeer raast overal en altijd vlak langs je heen. Dit gaat overigens nooit met agressiviteit, maar meer met behendigheid. Ik had het goed naar mijn zin, ondanks de plotselinge veranderingen van plannen, de mensen zijn vriendelijk en eerlijk en daar haal ik altijd een hoop reisplezier uit.
Er moest veel geregeld worden en daar had ik me niet op voorbereid. Door de snelle verandering van plannen blijkt wel weer hoe veel je soms moet regelen: ik kwam op dinsdag aan in Teheran en op vrijdag had ik pas tijd voor wat sightseeing...

Maar alles lukt, als je er maar goed over nadenkt en goede informatie hebt. Deze informatie kwam dit keer vooral van de kamergenoten, een paar echte Die Hard reizigers, zoals de Nederlanders Jan en Wout (de laatste een paar jaar op de fiets op weg naar Australie) en de Turkse Orhan (een erg leuke kerel, waar ik erg veel mee heb gelachen).

Er zijn veel bezienswaardigheden, zoals een paar prachtige moskeeen, de prachtige en trubbelige Teheran- bazaar en een paar interessante musea.
Daarvan zijn vooral het Juwelen Museum en het Nationale Museum van Iran de mooiste, al heb ik ze natuurlijk niet allemaal bezocht. In het Nationale Museum laten ze vooral veel uit de oudheid zien, zoals potten van 6000 jaar oud, toen sliepen wij nog ruim 4000 jaar in grotten...
Ook een schedel met volledige lange beharing uit de 13e of 14e eeuw. Er is veel onderzoek gedaan naar deze vondst, vooral omdat het een rijke man moet zijn geweest, die door een klap op het hoofd om het leven is gekomen en gevonden is in een zoutmijn. Erg mysterieus...

En een van de meest bizarre bezienswaardigheden van Teheran blijft de voormalige Amerikaanse ambassade. Nadat de ambassadeur met zijn gevolg moest vertrekken, zijn de muren volgekalkt met anti- Amerika en anti-Israel spreuken en met de meest bizarre tekeningen (zie foto)...

Maar het meest bijzondere van de stad is toch wel het mausoleum van Imam (Ayatollah) Khomeini. Een gigantisch bouwwerk, een van de grootste moslim gebouwen ter wereld. Ik werd er even stil van, zo groots en toch ook weer zo klein, mensen die verdrietig bidden bij een relatief klein mausoleum in zo'n gigantisch gebouw. Rond de kist bergen met papiergeld en waar je ook komt en hoe heilig de plek ook, kinderen spelen toch gewoon verstoppertje...

Visa

2 Visa wilde ik hier aanvragen, van Pakistan en van India. En ook al was het natuurlijk een heel papierwerk- bureaucraten- gedoe, je wordt hier tenminste als mens behandeld en dat scheelt weer met centraal Azie...
De Nederlandse ambassade was een goede hulp. Soms wat traag, maar de beide keren dat ik ze nodig had hebben ze alles netjes voor me geregeld. Voor beide visa had ik namelijk aanbevelingsbrieven van mijn ambassade nodig. En die maken je landgenoten dan voor je, zo makkelijk gaat dat, en in dit geval met een glimlach...

Verder was het veel wachten, wachten, wachten en nog eens wachten. En ook al weet je dat dat hier zo werkt, lokale mensen zijn er toch altijd veel beter in dan ik...

Ook nog:

- Als je de kans krijgt op een broodje met schapenhersens, laat je die natuurlijk niet lopen. Ze smaken een beetje naar zachtgekookt ei, en het heeft een rare nasmaak. Ze zeggen dat je kunt proeven wat voor een soort schaap het was: deze had weinig initiatief, een echte volger...
- Een kerel kwam tegelijk met mij aan in Esfahan en wou me graag helpen met de lokale bus naar het centrum. Hij was er zelfs voor betalen!
- Eenmaal in de bus bleek ik geen kaartje te hebben, maar die kreeg ik gratis weer van iemand anders. Wat een vriendelijkheid...

- Teheran staat in de wereld- top3 voor wat betreft neusoperaties. De Teheranies zijn zo ijdel, dat je overal mensen ziet lopen met hun neus in het verband. Het is hier schijnbaar ook zo goedkoop, dat het zelfs toerisme aantrekt...
- Een veelgestelde vraag is: Wat vind je van de Iraanse vrouwen! Ja, wat zeg je dan, in het geval van een Burka? Ze hebben mooie ogen?
- Ook al maakt de bus soms zelfs een gebeds- / lunchstop, de moskeeën zijn in Iran altijd bijna helemaal leeg. En dat in een Islamitische republiek..!
- In de ambassade hebben we nog even vastgezeten door protesten van ontevreden Iraniers. in Iran wordt elke dag wel geprotesteerd, vaak in scene gezet door de overheid, vaak tegen Amerika en Israel. En de consul kon niet naar binnen, volgende dag maar weer...
- Jan, de Amsterdammer, was een beetje een vreemde vogel, maar wel een goede kerel. Hij had geen geld, maar zei op een avond tegen Wout en mij: Ik ga wel mee naar het restaurant, maar ik hoef niets, want ik heb al gegeten.
Achteraf vroeg hij of we het normaal vonden om te gaan zitten eten en iemand die honger heeft niets aan te bieden (???)...

- De mensen zijn in Iran zo eerlijk dat je ze in de winkel soms gewoon zelf het geld in je portemonnee laat zoeken...
- Waar ik ook kom in Iran, mensen spreken me gewoon aan alsof ik een lokale ben. Sorry, I am Toerist! No speak Farsi!
- Als iemand onaardig tegen je is, dan maken andere mensen namens die andere persoon hun excuses...

En met de dagbus naar Esfahan en daarna al weer naar de laatste stop in Iran...